ψυχορραγουμε μεσα μας καθε φορά στα αληθεια
και ματαια κρυβομαστε στην μιζερη συνηθεια
καθε μικρή αληθεια μας ειναι και ενα τραυμα
και ματαια ελπίζουμε πως θαναι ενα θαυμα
απ' την αληθεια παντοτε μας προστατευει η Λήθη
και της επιδερμιδας μας τα λέπια ειναι οι Μύθοι
μες τη καρδια μας που κττυπά κρυβεται η αλήθεια
σαν το σπαθι εξω ορμά ξεσκιζοντας τα στηθεια
και βγαινει μεσα απ τις πληγές σαν νατανε ρυακι
και σταζει η αληθεια μας σαν το υγρό φαρμάκι
απτ ην ψυχή μας ξεκολουν σιγά σιγά κομματια
και ματαια ευχομαστε να μην ειχαμε μάτια
κιυστερα μες τη δινη του μας καταπινει ο χρονος
και αναβλύζει απο βαθια ο γνωριμος μας Πόνος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου