καποιες στιγμές στη ζωή μας αγγιζουμε
το περιγραμμα της αληθειας και μοιαζει
σαν ενα αρχετυπο .. τοσο καθαρό,
σαν ενα Τριγωνο μοιαζει γεωμετρικο
εκεινες τις στιγμές η αληθεια μας
γινεται προτιμώτερη απ ‘ τη ζωή μας .Μα σαγηνευει
πιοτερο απο το καθε τι..Ολοδικη μας . Και θελουμε μαζί της να ενωθουμε . Σ ενα αιωνιο σφιχταγκαλιασμα .
επειτα
Αυτή η ιδια αλήθεια
γινεται Σαρκα και οστά
Βγαζει ενα πιστολι,
ενα μαχαιρι
ενα νυστερι
και μας ανογει την καρδια
Κοιταμε εκπληκτοι το αιμα να κυλά .
Αυτή ηταν η αλήθεια; Το μαχαιρι;
Η Ωμοτητα της σαρκας
κατω απο το δερμα
η σκληροτητα της προδοσιας;
ο Θανατος που καραδοκει την καθε στιγμή;
που τελειωνει
που τελειωνει
σε ενα ατερμονο παρόν , στην επαναληψη;
σε μια ατελειωτη σειρά απο καθρεφτες αδειους
Δεν υπαρχει εξω εκει πέρα γαμοτο
Ουτε και μέσα
Μια αδειοσυνη που ματαια γεμιζουμε
με συναισθηματα
με σκεψεις
με σαλιο
με αιμα
με οτι απομενει απ τη σαρκα μας
καποιες φορές το φαντασμα του εαυτου μας λεει την Αληθεια
και ειναι η Ολοδικη αλήθεια του χαμου μας .
κατα λάθος υπήρξαμε .
καιειναι λαθος.
ειναι το λαθος που ναι η Υπαρξη μας
Comment από Νοσφερατος | Σεπτεμβρίου 29, 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου