Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ (26.9.2010) Ευκλειδης Τσακαλωτος. AΠΟ ΤΟ ιστολογιο του κοκκινοπρασινου δικτυου του συνασπισμου

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ (26.9.2010)

 ιστολογιο του κοκκινοπρασινου δικτυου του συνασπισμου

Φωτογραφία του Ζαν Σαμπριέ, 1955
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ
Σε προηγούμενο άρθρο («Ενθέματα», 5.9.2010) ασχολήθηκα με την έξοδο από το ευρώ ως αριστερή στρατηγική για την έξοδο από την κρίση. Επιχειρηματολόγησα ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο το ευρώ όσο το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί. Στο παρόν άρθρο θέλω να εκφράσω ένα παρόμοιο σκεπτικισμό για τη στρατηγική της στάσης πληρωμών.
Η στάση πληρωμών έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι αν χρωστάς πολλά σε έχουν ανάγκη οι πιστωτές σου, και αυτό σου δίνει εν δυνάμει μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ. Όπως παρατηρεί συχνά ο Κώστας Λαπαβίτσας, σε αυτές τις περιπτώσεις έχει μεγάλη σημασία ποιος παίρνει την πρωτοβουλία, και άρα μπορούμε να βρεθούμε σε δύσκολη κατάσταση, με την επιβολή ακόμα πιο σκληρών μέτρων, αν την πρωτοβουλία για μια αναδιάρθρωση του χρέους την πάρουν οι πιστωτές μας. Επιπλέον, η στάση πληρωμών ανταποκρίνεται σε ένα δίκαιο και διευρυμένο αίσθημα ότι την κρίση δεν πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που δεν ευθύνονται για την κρίση.
Το κόστος της στάσης
Η πρώτη διαφωνία αφορά το ύψος του κόστους μιας στάσης πληρωμών. Η κυβέρνηση δεν θα έχει πρόσβαση στις χρηματαγορές, και έτσι  δεν θα μπορεί να δαπανά περισσότερα από όσα μαζεύει από φόρους. Το πρόγραμμα φέτος για μείωση του ελλείμματος από 13% του ΑΕΠ στο 8% συνοδεύτηκε από πολύ σκληρά μέτρα. Σε μια στάση θα πρέπει να φτάσει στο 0% σχεδόν αμέσως. Το ίδιο ισχύει και για το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών. Η Ελλάδα έχει σε συνθήκες ύφεσης  έλλειμμα της τάξης του 10% του ΑΕΠ — μια παγκόσμια πρωτοτυπία! Και αυτό το έλλειμμα θα πρέπει να φτάσει απότομα στο 0%, με μια απότομη μείωση των εισαγωγών, μια και οι εξαγωγές δύσκολα θα αυξηθούν σημαντικά βραχυπρόθεσμα. Η εμπειρία της Αργεντινής δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Η Αργεντινή είναι μια μεγάλη χώρα, πλούσια σε φυσικούς πόρους, που μετά τη δική της στάση πληρωμών είχε το προνόμιο μιας μεγάλης ζήτησης για τα αγροτικά της προϊόντα από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ακόμα χειρότερα, έπειτα από μια στάση οι ελληνικές τράπεζες θα αντιμετώπιζαν αυξημένα προβλήματα ρευστότητας, καθώς η ΕΚΤ θα ήταν λιγότερο διατιθεμένη να τους δανείσει ακόμα και αν παραμέναμε στην ευρωζώνη. Η κρίση ρευστότητας θα μπορούσε να μετατραπεί σε κρίση βιωσιμότητας, αφού οι τράπεζες δεν θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τους καταθέτες τους σε περίπτωση που θα ζητούσαν τα χρήματά τους, και δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα υφιστάμενα δάνεια τους. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε, χωρίς να υπερβάλουμε, το μέγεθος της κοινωνικής αναστάτωσης που θα ακολουθούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Οι υποστηρικτές της στάσης πληρωμών μπορεί να μη συμφωνούν ότι το κόστος θα είναι τόσο μεγάλο, αλλά δεν το μηδενίζουν. Και γι’ αυτό τον λόγο απαντούν με μια ριζοσπαστικοποίηση της ατζέντας. Η κρατικοποίηση των τραπεζών και μια σχεδιασμένη βιομηχανική πολιτική, στηριζόμενη και από μια υποτίμηση της δραχμής μετά την έξοδο από το ευρώ, είναι οι δύο βασικοί πυλώνες αυτής της προσέγγισης.
Μετά την κρατικοποίηση, η κυβέρνηση θα μπορούσε να αναγκάσει τις τράπεζες να αγοράζουν κρατικά ομόλογα. Αλλά σε μια φάση όπου οι καταθέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα μειώνονται, μια αύξηση στα κρατικά ομόλογα που θα αναγκαζόταν να κρατούν οι τράπεζες θα οδηγούσε σε μια μείωση δανείων στον ιδιωτικό τομέα. Οι τράπεζες θα πίεζαν για την αποπληρωμή των χρεών, κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά στη χρεοκοπία (με αποτέλεσμα οι τράπεζες να παίρνουν μόνο ένα ποσοστό των δανείων τους).
Σε αυτές τις συνθήκες, οι πιέσεις στα δημοσιονομικά του κράτους θα ήταν ασφυκτικές. Η κυβέρνηση θα έπεφτε στον πειρασμό να κόβει χρήμα για την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Συγχρόνως, στην περίπτωση που το κρατικοποιημένο τραπεζικό σύστημα δεν ήταν αξιόπιστο, τότε η κυβέρνηση ή θα απαγόρευε τις αναλήψεις ή θα «έκοβε»  πάλι χρήμα για να παρέχει ρευστότητα στο σύστημα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα μπορούσε να ήταν μια ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού, και ένας φαύλος κύκλος υποτίμησης-πληθωρισμού, όπου οι πραγματικοί μισθοί θα συρρικνωνόταν συνεχώς. Μια ενεργητική βιομηχανική πολιτική θα μπορούσε, παράγοντας νέο πλούτο και νέες θέσεις εργασίας, να ανατρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Η ιστορική εμπειρία δεν μας προσφέρει πολλούς λόγους για αισιοδοξία. Η βραχυχρόνια αποτελεσματικότητά της είναι αμφισβητήσιμη, ιδιαίτερα αν εγκαινιαστεί σε συνθήκες χάους.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι υποστηρικτές της στάσης πληρωμών υποτιμούν το κόστος αυτής της επιλογής και, συγχρόνως, υπερτιμούν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που θα εμφανιστούν.  Αλλά, όπως και με την έξοδο από το ευρώ, το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά πρωτίστως πολιτικό-στρατηγικό. Θέλω να παραθέσω προς συζήτηση μια σειρά επιχειρημάτων που θέτουν σε αμφισβήτηση τη συγκεκριμένη επιλογή.
Ποιοι πολιτικοί συσχετισμοί και κοινωνικές δυνάμεις;
Όπως ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο, ο Κώστας Λαπαβίτσας αρχικά αμφισβήτησε το σενάριο για το «καλό ευρώ» με πολιτικά, και όχι οικονομικά, επιχειρήματα. Αμφισβητεί δηλαδή ότι τόσες χώρες με τόσα διαφορετικά συμφέροντα μπορούν να συμφωνήσουν σ’ ένα καλύτερο πλαίσιο για το ευρώ. Αλλά αυτό υπονοεί ότι οι συσχετισμοί είναι εν δυνάμει πιο ευνοϊκοί στο εθνικό επίπεδο, κάτι που είναι προς απόδειξη. Η εξέλιξη της στρατηγικής εξόδου από το ευρώ και της στάσης πληρωμών θα εξαρτηθεί, βεβαίως, από την κυβέρνηση που θα την εφαρμόσει και τις κοινωνικές δυνάμεις που θα την υποστηρίξουν. Και τα δύο σκέλη της στρατηγικής δεν αποτελούν από μόνα τους σοσιαλιστικά αιτήματα. Αλλά η ριζοσπαστικοποίηση της ατζέντας μετά την έξοδο και τη στάση αποτελεί απολύτως ένα σοσιαλιστικό αίτημα. Γιατί να υποθέσουμε ότι σε αυτή τη στρατηγική θα ηγεμονεύουν οι δυνάμεις που κοιτάν προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, και όχι αυτές που προσδοκούν σε μια εθνική, και πρωτίστως καπιταλιστική, υπόθεση παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας;
Δεύτερον, η στρατηγική δεν έχει πειστικές απαντήσεις για το πώς θα αντιμετωπιστούν οι χρηματαγορές και οι πολυεθνικές. Προφανώς υπάρχει η ελπίδα ότι μια τέτοια στάση από μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα λειτουργήσει ευνοϊκά για άλλα πειράματα στην Ευρώπη. Αλλά και η υποτίμηση και η στάση πληρωμών θα πλήξουν σε κάποιο βαθμό εργαζόμενους και εργαζόμενες σε άλλες χώρες. Οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις δεν αποτελούν στέρεο έδαφος για την οικοδόμηση διεθνιστικών λύσεων, και πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά το ποσοστό του χρέους μας που το κρατάν ξένα ασφαλιστικά ταμεία (αν και δέχομαι ότι σε κάποιο σημείο τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν μειώσει τις επενδύσεις τους σε ελληνικά κρατικά ομόλογα μετά την υποβάθμισή τους). Ο Κώστας Λαπαβίτσας πολύ σωστά δίνει έμφαση στην ανάγκη για διαφάνεια σε σχέση με το χρέος μας, αλλά αν πάρουμε υπόψη τις δύσκολες συνθήκες μετά από τη στάση δεν θα είναι εύκολο να παρθούν αποφάσεις με το ένα μάτι στραμμένο στις διεθνιστικές απαιτήσεις.
Τρίτον, η ιδέα ότι μια εναλλακτική στρατηγική μπορεί να βασιστεί στην κρατικοποίηση κάποιον στρατηγικών τραπεζών και επιχειρήσεων, που με σοσιαλιστές μάνατζερ θα αλλάξουν κατεύθυνση, αποτελεί μια προσέγγιση που δεν έχει δικαιωθεί στο παρελθόν. Χρειαζόμαστε ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, συνειδητοποιημένα κινήματα, και πολιτικά υποκείμενα που θα είναι σε θέση να πάρουν ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό στα χέρια τους. Παραδόξως, η στρατηγική που κριτικάρω σε αυτό το άρθρο είναι λιγότερη τολμηρή και ριζοσπαστική από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Υποτιμά το πόσο σημαντικό είναι να εμμένουμε στις παγκόσμιες διαστάσεις της κρίσης. Δεν κινδυνεύει μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα από αυτήν την κρίση. Αυτή τη στιγμή αυτό το σύστημα αντιδρά με την επιβολή του κόστους στον κόσμο της εργασίας. Αλλά από μόνο του αυτό δεν αποτελεί ένα νέο, και βιώσιμο, οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Άρα σε αυτή τη συγκυρία η Αριστερά οφείλει να αμφισβητήσει το σύνολο των παραδοχών του συστήματος με άλλα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα. Χωρίς να έχουν πειστεί σημαντικότατες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για αυτή την αναγκαιότητα, δεν είναι εύκολο να στοιχηματίσουμε σε μια στρατηγική που εισάγει τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό από την πίσω πόρτα. Να το πω κάπως προβοκατόρικα: ο λόγος που υποστηρίζουμε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό δεν είναι πρωτίστως ότι θα μπορέσει να υποστηρίξει ένα εθνικό νόμισμα και μια στάση πληρωμών.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος διδάσκει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

και να που Ξηλωθηκαμε σαν το Παλιο Πουλοβερ και μια φωνή απο ψηλά μας λεει :game oVER

ας ηταν να Γλιτωναμε το φαντασμα της πεινας
κανοντας μια Παρελαση με Βαδισμα της Χήνας

ας ηταν να σωζόμασταν μ'αυτές τις παρελασεις
απο του φαυλου ερωτα τις τοσες επελασεις

Ας ηταν να τελειωναμε με μια Τελετουργία
Σ'αυτή τη Χωρα κυβερνουν φατριες του Βοργια

ας ητανε να στεγνωνε στο Μαγουλο το Δάκρυ
Κανοντας μια παρελάση να βρισκαμε την Ακρη


Βαδιζοντας σ'ενα σχοινι ,ειμαστε Σχοινοβατες
καιγυρω μας Φλεγομενες και Ομιλούσες Βατες

και να που Ξηλωθηκαμε σαν το Παλιο Πουλοβερ
και μια φωνή απο ψηλά μας λεει :game oVER

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

UP Greek Tourism

 UP Greek Tourism


The UP Greek Tourism Advertising Campaign from UP GreekTourism on Vimeo.

ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων

ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· 2 καὶ τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ λαλήσεις· ἐάν τις ἀπὸ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ ἀπὸ τῶν γεγενημένων προσηλύτων ἐν ᾿Ισραήλ, ὃς ἂν δῷ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἄρχοντι, θανάτῳ θανατούσθω· τὸ ἔθνος τὸ ἐπὶ τῆς γῆς λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοις. 3 καὶ ἐγὼ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ ἀπολῶ αὐτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὅτι τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἔδωκεν ἄρχοντι, ἵνα μιάνῃ τὰ ἅγιά μου καὶ βεβηλώσῃ τὸ ὄνομα τῶν ἡγιασμένων μοι. 4 ἐὰν δὲ ὑπερόψει ὑπερίδωσιν οἱ αὐτόχθονες τῆς γῆς τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ἐν τῷ δοῦναι αὐτὸν τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἄρχοντι, τοῦ μὴ ἀποκτεῖναι αὐτόν, 5 καὶ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὴν συγγένειαν αὐτοῦ καὶ ἀπολῶ αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ὁμονοοῦντας αὐτῷ, ὥστε ἐκπορνεύειν αὐτὸν εἰς τοὺς ἄρχοντας ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῶν. 6 καὶ ψυχή, ἣ ἐὰν ἐπακολουθήσῃ ἐγγαστριμύθοις ἢ ἐπαοιδοῖς, ὥστε ἐκπορνεῦσαι ὀπίσω αὐτῶν, ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐκείνην καὶ ἀπολῶ αὐτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. 7 καὶ ἔσεσθε ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν· 8 καὶ φυλάξεσθε τὰ προστάγματά μου καὶ ποιήσετε αὐτά· ἐγὼ Κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς. 9 ἄνθρωπος ἄνθρωπος, ὃς ἂν κακῶς εἴπῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ, θανάτῳ θανατούσθω· πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ κακῶς εἶπεν; ἔνοχος ἔσται. 10 ἄνθρωπος ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα ἀνδρός, ἢ ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα τοῦ πλησίον, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ὁ μοιχεύων καὶ ἡ μοιχευομένη. 11 καὶ ἐάν τις κοιμηθῇ μετὰ γυναικὸς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἀσχημοσύνην τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀπεκάλυψε, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἀμφότεροι ἔνοχοί εἰσι. 12 καὶ ἐάν τις κοιμηθῇ μετὰ νύμφης αὐτοῦ, θανάτῳ θανατούσθωσαν ἀμφότεροι· ἠσεβήκασι γάρ, ἔνοχοί εἰσι. 13 καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν. 14 ὃς ἂν λάβῃ γυναῖκα καὶ τὴν μητέρα αὐτῆς, ἀνόμημά ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαύσουσιν αὐτὸν καὶ αὐτάς, καὶ οὐκ ἔσται ἀνομία ἐν ὑμῖν. 15 καὶ ὃς ἂν δῷ κοιτασίαν αὐτοῦ ἐν τετράποδι, θανάτῳ θανατούσθω, καὶ τὸ τετράπουν ἀποκτενεῖτε. 16 καὶ γυνή, ἥτις προσελεύσεται πρὸς πᾶν κτῆνος βιβασθῆναι αὐτὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἀποκτενεῖτε τὴν γυναῖκα καὶ τὸ κτῆνος· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν. 17 ὃς ἂν λάβῃ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ ἐκ πατρὸς αὐτοῦ ἢ ἐκ μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἴδῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς καὶ αὕτη ἴδῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ, ὄνειδός ἐστιν, ἐξολοθρευθήσονται ἐνώπιον υἱῶν γένους αὐτῶν· ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἁμαρτίαν κομιοῦνται. 18 καὶ ἀνήρ, ὃς ἂν κοιμηθῇ μετὰ γυναικὸς ἀποκαθημένης καὶ ἀποκαλύψῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς, τὴν πηγὴν αὐτῆς ἀπεκάλυψε, καὶ αὕτη ἀπεκάλυψε τὴν ρύσιν τοῦ αἵματος αὐτῆς· ἐξολοθρευθήσονται ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτῶν. 19 καὶ ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς πατρός σου καὶ ἀδελφῆς μητρός σου οὐκ ἀποκαλύψεις· τὴν γὰρ οἰκειότητα ἀπεκάλυψεν, ἁμαρτίαν ἀποίσονται. 20 ὃς ἂν κοιμηθῇ μετὰ τῆς συγγενοῦς αὐτοῦ, ἀσχημοσύνην τῆς συγγενείας αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοι ἀποθανοῦνται. 21 ὃς ἐὰν λάβῃ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀκαθαρσία ἐστίν· ἀσχημοσύνην τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοι ἀποθανοῦνται.
22 Καὶ φυλάξασθε πάντα τὰ προστάγματά μου, καὶ τὰ κρίματά μου καὶ ποιήσετε αὐτά, καὶ οὐ μὴ προσοχθίσῃ ὑμῖν ἡ γῆ, εἰς ἣν ἐγὼ εἰσάγω ὑμᾶς ἐκεῖ κατοικεῖν ἐπ᾿ αὐτῆς. 23 καὶ οὐχὶ πορεύεσθε τοῖς νομίμοις τῶν ἐθνῶν, οὓς ἐξαποστέλλω ἀφ᾿ ὑμῶν· ὅτι ταῦτα πάντα ἐποίησαν, καὶ ἐβδελυξάμην αὐτούς. 24 καὶ εἶπα ὑμῖν· ὑμεῖς κληρονομήσετε τὴν γῆν αὐτῶν, καὶ ἐγὼ δώσω ὑμῖν αὐτὴν ἐν κτήσει, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὃς διώρισα ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν. 25 καὶ ἀφοριεῖτε αὐτοὺς ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν ἀκαθάρτων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ τῶν ἀκαθάρτων, καὶ οὐ βδελύξετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἐν τοῖς κτήνεσι, καὶ ἐν τοῖς πετεινοῖς καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τῆς γῆς, ἃ ἐγὼ ἀφώρισα ὑμῖν ἐν ἀκαθαρσίᾳ. 26 καὶ ἔσεσθέ μοι ἅγιοι, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὁ ἀφορίσας ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν, εἶναι ἐμοί.
27 Καὶ ἀνὴρ ἢ γυνή, ὃς ἂν γένηται αὐτῶν ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐπαοιδός, θανάτῳ θανατούσθωσαν ἀμφότεροι· λίθοις λιθοβολήσετε αὐτούς, ἔνοχοί εἰσι.


Η Ελληνική Επανάσταση και τα πάθη της ΙστορίαςΗ απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μέσα από μια αποκαλυπτική αφήγηση που φωτίζει την πολιτειακή υπόσταση και την πολιτική ηθική της ελληνικής εθνικής κοινότητας/ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Απο το ΒΗΜΑ

Η Ελληνική Επανάσταση και τα πάθη της Ιστορίας
Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μέσα από μια αποκαλυπτική αφήγηση που φωτίζει την πολιτειακή υπόσταση και την πολιτική ηθική της ελληνικής εθνικής κοινότητας
Η Ελληνική Επανάσταση  και τα πάθη της Ιστορίας
«Η ναυμαχία του Ναυαρίνου», ελαιογραφία του Λουί Αμπρουάζ Γκαρνερέ (1831). ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Versailles, Chateau et Trianons

4
εκτύπωση 
 
Στα εκατοστά του γενέθλια (14 Φεβρουαρίου) ο Μ. Β. Σακελλαρίου παραδίδει στη δημοσιότητα ένα έργο ξεχασμένο για 70 χρόνια, καρπό της αρχικής ενασχόλησής του με την ιστοριογραφία του νέου Ελληνισμού. Ο ακαδημαϊκός Μ. Β. Σακελλαρίου κατέχει την έδρα της Αρχαίας Ιστορίας στην Ακαδημία Αθηνών και είναι διεθνώς γνωστός για πλειάδα έργων του που αναφέρονται στην προϊστορία του ελληνικού κόσμου, στον ελληνικό αποικισμό της Ιωνίας, στους θεσμούς της αρχαίας πόλεως και της αθηναϊκής δημοκρατίας κ.ά. Για τους ειδικούς μελετητές του νέου Ελληνισμού όμως είναι κυρίως γνωστός για το πρωτοποριακό έργο του για την Πελοπόννησο κατά τη λεγόμενη «δευτέρα τουρκοκρατία» (1715-1821), έργο που άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα και προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις ακαδημαϊκών κύκλων, που αντιλαμβάνονταν την Ιστορία ως εθνική ρητορική μάλλον παρά ως έρευνα και κριτικό στοχασμό επί της μαρτυρίας των πηγών.
Στο έργο του εκείνο ο Σακελλαρίου με τόλμη ασυνήθιστη υπεδείκνυε την ανάκτηση της συνολικής εικόνας της κοινωνίας ως ζητούμενο της ιστορικής έρευνας και εισήγαγε τη στάθμιση του οικονομικού παράγοντα ως αποφασιστικού στοιχείου στην ανασυγκρότηση και κατανόηση της ιστορικής πραγματικότητας. Ενα ισχυρό στοιχείο θετικισμού καθορίζει την προσέγγιση αυτή, ο θετικισμός όμως στην περίπτωση αυτή ενισχύει τη βούληση του συγγραφέα να μετέλθει την ιστοριογραφική πράξη ως έρευνα που αφορμάται από ερωτηματικά μάλλον παρά ως ρητορική που εκπορεύεται από παγιωμένες ιδεολογικές θέσεις.
Ο ίδιος θετικισμός διαπνέει και το άλλο σημαντικό ιστοριογραφικό εγχείρημα της νεοελληνικής περιόδου των συγγραφικών ενασχολήσεων του Μιχαήλ Σακελλαρίου, τη μονογραφία για την απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεσσηνία (1825). Ενώ στο βιβλίο για την Πελοπόννησο ο ιστορικός θετικισμός αποδίδει μια εντυπωσιακή στην πυκνότητά της συνθετική εικόνα, εδώ απολήγει σε αναλυτική αφήγηση σχεδόν ημερολογιακού χαρακτήρα μιας αλληλουχίας ιστορικών περιστατικών που απαρτίζουν μια κρίσιμη φάση του ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας.
Ο εμπειρισμός της προσέγγισης υπαγορεύεται από την επιλογή του συγγραφέα να εκθέσει με λεπτομερή ακρίβεια τα πραγματικά περιστατικά ενός δράματος στο οποίο βλέπει να διακυβεύεται η τύχη της επανάστασης των Ελλήνων. Με εξαίρεση τις οθωμανικές πηγές, ο νέος τότε ερευνητής αναδίφησε με την επιμονή και την πληρότητα που διακρίνει το έργο του ολόκληρο το φάσμα των πηγών στην ελληνική και σε άλλες δυτικές γλώσσες.

Ετσι έχουμε ένα υπόδειγμα «συμβαντολογικής» ή «γεγονοτολογικής» ιστορίας, το οποίο ο συγγραφέας στον πρόλογο που έγραψε για τη σημερινή έκδοση θεωρεί το αναγκαίο στάδιο για τη δημιουργία σοβαρής υποδομής ιστορικών σπουδών. Αισθάνεται μάλιστα την ανάγκη να υπενθυμίσει στον αναγνώστη ότι ο ίδιος δεν περιορίστηκε στο έργο του στη συμβαντολογική ιστορία αλλά ακολούθησε «ολιστικότερες» προσεγγίσεις εμπνευσμένες από πρωτοπόρα ιστοριογραφικά ρεύματα του 20ού αιώνα.
Το βιβλίο, γραμμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1940, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως πρόταση για τη δημιουργία και στην Ελλάδα ενός εξειδικευμένου πεδίου έρευνας της Ελληνικής Επανάστασης κατά το πρότυπο του αντίστοιχου πεδίου έρευνας της Γαλλικής Επανάστασης το οποίο υφίσταται στη Γαλλία και συνιστά μια σημαντικότατη για την αυτογνωσία της Γαλλίας αλλά και της Ευρώπης εξειδίκευση των ιστορικών σπουδών. Τι αντίστοιχο έχει να δείξει η Ελλάδα; Το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν συνιστά παρά φύλλο συκής που υποκρύπτει κυρίως την αδιαφορία αλλά και την παγίδευση στα στερεότυπα και στις προκαταλήψεις και την επιβολή της αντίληψης της Ιστορίας ως ρητορικής.
Η αφήγηση καλύπτει τα περιστατικά της απόβασης των στρατευμένων του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου στη Μεσσηνία με σκοπό την καταστολή της Ελληνικής Επανάστασης. Η περίοδος που εξιστορείται εκτείνεται από τις 23 Φεβρουαρίου ως τις 25 Μαΐου 1825, δηλαδή εκτείνεται από την πρώτη απόβαση αιγυπτιακών στρατευμάτων στη Μεθώνη ως την παράδοση του Νεοκάστρου (Ναβαρίνου) στον Ιμπραήμ, δηλαδή πρόκειται για τα γεγονότα που συνθέτουν τη δημιουργία του αιγυπτιακού προγεφυρώματος στην Πελοπόννησο, που κατά τα επόμενα δυόμισι χρόνια απείλησε να εξαλείψει την προοπτική της απελευθέρωσης της Ελλάδας.
Από την αφήγηση των σχετικών περιστατικών αναδύεται όλο το πάθος και το δράμα της Ελληνικής Επανάστασης. Γίνεται σαφές ότι η επέμβαση στις αρχές του 1825 των αιγυπτιακών δυνάμεων ως μονάδας κρούσεως του Σουλτάνου για την καταστολή της εξέγερσης διευκολύνθηκε από την αποδυνάμωση της Επανάστασης λόγω των διενέξεων και των εμφύλιων πολέμων των Ελλήνων κατά τη διαδρομή του προηγούμενου έτους.
Ενώ στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης έγινε δυνατόν να απελευθερωθούν η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα και τα παρακείμενα νησιά του Αιγαίου και επιπλέον οι Κυκλάδες και η Σάμος, οι εσωτερικές διενέξεις των Ελλήνων, που πήγαζαν κυρίως από την ακραία ιδιοτέλεια και την αδυναμία του ενστερνισμού μιας κοινής επίγνωσης του εθνικού συμφέροντος, έθεσαν ήδη το έτος 1824 εν αμφιβόλω την τελική αίσια έκβαση των πραγμάτων.

Η παθολογία ενός έθνους
Στη ροή της αφήγησής του, τελείως πραγματιστικά και χωρίς μελοδραματικούς τόνους, ο συγγραφέας αναπαριστά όλη αυτή την παθολογία που ταλάνιζε το επαναστατημένο έθνος: ανεπάρκεια και ιδιοτέλεια της ηγεσίας στο πρόσωπο του προέδρου του Εκτελεστικού Γεωργίου Κουντουριώτη, συνεχείς ραδιουργίες των πολιτικών Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου και Ιωάννη Κωλέττη, απροθυμία των στρατιωτικών να πολεμήσουν χωρίς υλικά κίνητρα, λεηλασίες και καταστροφές της Πελοποννήσου από τα ρουμελιώτικα στρατιωτικά σώματα σαν να επρόκειτο για εχθρική χώρα, απειθαρχία και αποδιοργάνωση των στρατιωτικών μηχανισμών, παράλυση, αναποτελεσματικότητα και αδυναμία επιβολής της διοίκησης ακύρωναν κάθε προοπτική δημιουργίας συντεταγμένων θεσμών και κρατικής υπόστασης στα ελευθερωμένα εδάφη.
Η έκταση των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Επανάσταση, προβλημάτων όχι απλώς στρατιωτικών και πολιτικών, αλλά και ηθικών, διαφαίνεται από το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής της απελευθέρωσης της Πελοποννήσου, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που ήταν ο μόνος που διέθετε την πειθώ και την επιβολή να συνενώσει τον πληθυσμό και να ενισχύσει το καταπτοημένο ηθικό του, βρισκόταν φυλακισμένος στην Ύδρα. Εκκλήσεις του στους αδελφούς Κουντουριώτη να επιταχυνθεί η δίκη του ώστε να μπορέσει να σπεύσει στο μέτωπο για να αγωνισθεί για την άμυνα της Μεσσηνίας απερρίφθησαν. Μόνο ο ελληνικός στόλος υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη και χάρη κυρίως στην αποφασιστικότητα αυτού του ιδίου μπόρεσε να καταγάγει κάποιες επιτυχίες παρακωλύοντας τη διαπεραίωση των εχθρικών δυνάμεων και ενισχύοντας από τη θάλασσα το πολιορκημένο Νεόκαστρο.
Από τις πολλές εύστοχες κρίσεις οι οποίες διατυπώνονται από τον συγγραφέα ας θυμηθούμε μόνο μία: «οι κυβερνητικοί παράγοντες εξακολουθούσαν να σκέπτονται κομματικά» παρά τους κινδύνους και την επιτακτική ανάγκη της ενότητας του έθνους. Αν μας θυμίζουν κάτι από την ιστορία της μεταγενέστερης Ελλάδας αυτά τα λόγια, ίσως να μην είναι συμπτωματικό…
Πάντως χάρη στη «συμβαντολογική» αφήγηση του Μ. Β. Σακελλαρίου γίνεται δυνατόν να αναχθούμε σε καίριες εκτιμήσεις για γενικότερα ζητήματα που άπτονται της ίδιας της πολιτειακής υπόστασης, της πολιτικής νοοτροπίας και της πολιτικής ηθικής της ελληνικής εθνικής κοινότητας την οποία σφυρηλατούσαν διά πυρός και σιδήρου οι επαναστατικές συγκυρίες. Το μάθημα δεν είναι αμελητέο.

Ο κ. Π. Μ. Κιτρομηλίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ισραήλ: Απαγορεύτηκε η εμφάνιση των αδύνατων μοντέλων σε διαφημίσεις(απο το in.gr)

Ισραήλ: Απαγορεύτηκε η εμφάνιση των αδύνατων μοντέλων σε διαφημίσεις

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Δια νόμου απαγόρευσε το Ισραήλ την εμφάνιση σε διαφημίσεις ή επιδείξεις μόδας των πολύ αδύνατων μοντέλων,σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η διάδοση αρνητικών προτύπων.

Στο εξής, για εργασία εντός Ισραήλ θα απαιτείται πρόσφατη ιατρική βεβαίωση (όχι παλαιότερη των τριών μηνών) για το πραγματικό βάρος των μοντέλων. Επιπλέον θα πρέπει να αναγράφεται σε ποιες διαφημίσεις έχει γίνει επεξεργασία, ώστε τα μοντέλα να φαίνονται πιο αδύνατα.

Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), που προκύπτει από τη διαίρεση του βάρους σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους σε εκατοστά, πρέπει να είναι να είναι τουλάχιστον 18,5. Αυτό είναι το όριο κάτω από το οποίο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ένα άτομο υποσιτισμένο.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένα μοντέλο με ύψος 172 εκατοστά (1,72 μέτρα) δεν πρέπει να ζυγίζει λιγότερο από 55 κιλά (55/1,72^2 = 18,6).

Επιπλέον θα πρέπει να αναγράφεται σε ποιες διαφημίσεις έχει γίνει επεξεργασία, ώστε τα μοντέλα να φαίνονται πιο αδύνατα.

Υπολογίζεται ότι το 2% των κοριτσιών 14-18 ετών στο Ισραήλ πάσχουν από ανορεξία, ποσοστό που είναι ανάλογο με αυτό άλλων χωρών.

Οι υποστηρικτές του νόμου σημειώνουν ότι θα βοηθήσει στην προώθηση θετικών προτύπων στις νεότερες ηλικίες, ωστόσο άλλοι επιμένουν ότι καλό θα ήταν να ελέγχεται η γενικότερη κατάσταση της υγείας του μοντέλου και όχι απλώς το βάρος του.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Ωραίοι ΣΑΝ ανθρωποειδή η Περί Επανάστασης της Βλακείας

Βασισμένο σ'ενα στίχο του Εγγονόπουλου

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Greve Geral

και τωρα πια ,που πεφτουμε ,μες τους Γκρεμους εντος μας ανασταινομαστε Νεκροι , εντος του Μελλοντος μας ...

ΝοσφεράτοςJan 18, 2012 03:58 PM
δεν ειναι τα αισθηματα , δεν ειναι η αγάπη
δεν ειναι Καν του φθονου μας το πιο κακο μας μάτι
δεν ειναι η αυταπάτη μας ,,που γιναμε Μοιραίοι
ειναι π'αντιστεκομαστε στον ποταμό που Ρέει




Ειναι που βυθιστηκαμε βαθια στην έπαρση μας
και που περιφρονησαμε την μύχια φωνή μας
ειναι που δεν λυγισαμε και μειναμε καλάμια
και τωρα αντικριζουμε της Φτωχειας μας τη Λάμια
--------------------
και τωρα πια ,που πεφτουμε ,μες τους Γκρεμους εντος μας
ανασταινομαστε Νεκροι , εντος του Μελλοντος μας ...

Για το ΕΝΕΚΕΝ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ

Για το ΕΝΕΚΕΝ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ


Το περιοδικό “Ένεκεν” είναι μια επιθεώρηση πολιτικής, τέχνης και πολιτισμού που μας έρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα περιοδικό από αυτά που κάτι έχουν να πουν σε μια Ελλάδα του σήμερα που εκτός από την οικονομική κρίση μαστίζεται, πρωτίστως και κυρίως, από κρίση αξιών, ηθικής, προταγμάτων. Είναι μια όαση που μαζί με μερικά άλλα περιοδικά και εκδοτικές περιπέτειες φιλοδοξούν να διατηρήσουν ζωντανή μια χαραμάδα φωτός, ένα δίαυλο επικοινωνίας και έκφρασης σε μια κοινωνία που σφυροκοπείται από κερδοσκοπία, άκρατη εμπορευματοποίηση των πάντων και απαξίωση αξιών και θεσμών.
Το “Ένεκεν” είναι ένα ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, εκδοτικό εγχείρημα. Τα κείμενα και όλα όσα δημοσιεύονται σε αυτό εκφράζουν την άποψη του συγγραφέα τους και μόνο. Εκδότης και διευθυντής του “Ένεκεν” είναι ο συγγραφέας, Γιώργος Γιαννόπουλος.
Στο περιοδικό σε ολόκληρη έως τώρα διαδρομή του έχουν φιλοξενηθεί δεκάδες άρθρα πολιτικών σχολιαστών, ακαδημαϊκών, καθηγητών, στοχαστών και φιλοσόφων. Σε κάθε τεύχος δημοσιεύονται λογοτεχνικά κείμενα, μικρά διηγήματα και ποιήματα. Ακόμα δημοσιεύονται κριτικές/παρουσιάσεις βιβλίων κάθε είδους αρκεί να μην προβάλουν ρατσισμό, σεξισμό, εθνικισμό και κάθε είδους μισαλλοδοξία. Περιττό να πούμε ότι από ιδεολογικής, θεωρητικής άποψης το περιοδικό σαφέστατα τάσσεται στη γενικότερη αριστερή σκέψη του σήμερα, χωρίς όμως δογματισμούς και αρτηριοσκληρωτικές ιδεοληψίες.
Στο παρόν τεύχος δημοσιεύεται αφιέρωμα στην Άρτα, άρθρο του εκδότη σχετικά με την κλοπή πίνακα του Πικάσο από την Εθνική Πινακοθήκη, κείμενα για τον εθνικισμό του σήμερα, την ευρωπαϊκή οικονομία, τις αλλεπάλληλες τραπεζικές και μη κρίσεις στον ελλαδικό χώρο από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους και δώθε, τον εργατικό έλεγχο στην Ελλάδα, τις ιστορικές διαδρομές της αριστεράς, για τη δοκιμασία της ύπαρξης και τον πολιτισμό του βάθους, πτυχές της φιλοσοφίας του Ζακ Λακάν, για τον Καζαντζάκη και τη σχέση του με την Κίνα και, φυσικά, τα καθιερωμένα λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα με τις βιβλιοκριτικές / παρουσιάσεις.
Σε ό,τι αφορά εμάς εδώ στη Μελβούρνη το παρόν τεύχος του “Ένεκεν” φιλοξενεί μελέτη της γλωσσολόγου, πανεπιστημιακού και ποιήτριας, Έρμας Βασιλείου, με τίτλο “Γλώσσα, ταυτότητα και τέχνη – Τα Τζ’ υπριώτικα τραούδκια του Δημήτρη Λιπέρτη” (σελίδες 167-183) όπου παρατίθενται σκέψεις και κρίσεις για την παραδοσιακή ποίηση του Κύπριου αυτού ποιητή, με το έργο του οποίου έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς αρκετοι δόκιμοι και φτασμένοι ερευνητές. Η συγγραφέας εξετάζει την ποίηση του Λιπέρτη κυρίως από την κοινωνιογλωσσολογική του διάσταση σε λογοτεχνικό πλαίσιο, παραθέτοντας και σχετική βιβλιογραφία.
Όποιος/α θέλει να προμηθεύεται το περιοδικό ας επικοινωνήσει στη διεύθυνση Βασ. Όλγας 55, Θεσσαλονίκη 546 41, emails eneken@hotmail.com και/ή giannopoulosgeorge64@gmail.com Το περιοδικό έχει παρουσία και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση http://enekenperiodiko.blogspot.com/ στο οποίο δημοσιεύονται μερικά από τα άρθρα της έντυπης έκδοσης.
Ακόμα, από το περιοδικό έχει εκδοθεί και ένας αριθμός μικρών ποιητικών συλλογών και λογοτεχνικών κειμένων σε αυτόνομα βιβλία (για πληροφορίες ανατρέξετε στο blog του περιοδικού).
*Δημοσιεύεται σήμερα Σάββατο, 17 Μάρτη 2012, στην ελληνική εφημερίδα της Μελβούρνης «Νέος Κόσμος».

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Η φούσκα έσκασε/ Αναδημοσίευση από το RedNoteBook Της Άντας Ψαρρά/ΕΟΣ

Η φούσκα έσκασε/ Αναδημοσίευση από το RedNoteBook Της Άντας Ψαρρά/ΕΟΣ


Η φούσκα έσκασε

Αναδημοσίευση από το RedNoteBook
Της Άντας Ψαρρά
Η κρίση στα ΜΜΕ δεν είναι αποκλειστικό παράγωγο της οικονομικής κρίσης και της υιοθέτησης του άθλιου και αντικοινωνικού μνημονίου. Το μνημόνιο, κομμένο και ραμμένο στις απαιτήσεις των πιο συντηρητικών πολιτικών της ΕΕ, των διεθνών οικονομικών κερδοσκοπικών οίκων και των τραπεζιτών βρήκε την τέλεια ανταπόκριση στις καρδιές των επιχειρηματιών της ελληνικής ενημέρωσης.

Το σκάσιμο της φούσκας, οι αγοραπωλησίες μέσων και η μείωση μισθών

Είτε με αντιμνημονιακό είτε με μνημονιακό χαρακτήρα, τα ΜΜΕ στην Ελλάδα ρημάζουν στην κυριολεξία τους εργαζόμενους σε αυτά. Η φούσκα των ΜΜΕ έσκασε δυστυχώς πάνω στα κεφάλια των εργαζομένων του Τύπου, ηλεκτρονικού και έντυπου. Οι κόκκινες γραμμές των λειτουργών του Τύπου τις τελευταίες δεκαετίες είχαν ξεπεραστεί μέσα από τις χλιδάτες αμοιβές, τις πολύ στενές σχέσεις με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες και την ανάδειξη των τηλεοπτικών κατά κύριο λόγο μέσων σε συν-κυβερνητικό παράγοντα της εκάστοτε κυβέρνησης ή και της μέλλουσας να κυβερνήσει αντιπολίτευσης.
Τρανή απόδειξη της αναβάθμισης της τέταρτης εξουσίας σε απόλυτο σχεδόν ρυθμιστικό παράγοντα αποτελεί το ενδιαφέρον μεγαλοεπιχειρηματιών για την εξαγορά μέσων. Εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβοι αντικατέστησαν βαθμιαία το σύνολο της παλιάς κάστας των παραδοσιακών εκδοτών, που αρκέστηκαν να επιδίδονται σε αγοραπωλησίες, πάντα με το αζημίωτο. Ταυτόχρονα, το νέο μοντέλο δημοσιογραφίας μεταξύ μεσημεριανάδικων, σκανδαλοθηρικών και lifestyle εκπομπών, αλλά και εντύπων, διέγραψε ακόμα περισσότερο τις όποιες κόκκινες γραμμές απέμεναν στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Καπάτσοι, μικροεκβιαστές δημοσιογράφοι του περίπου ανέβηκαν δέκα-δέκα τα σκαλιά μέχρι που βρέθηκαν στα καλύτερα σαλόνια. Το ίδιο συνέβη και με τους 5-6 σταρ των ειδήσεων των 8 που άρχισαν, σαν ένα είδος καρτέλ, να μονοπωλούν όχι μόνο την ενημέρωση, αλλά και συνολικά τη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος σε κάθε συγκυρία. Για παράδειγμα, λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση, όλα τα δελτία των 8 φιλοξενούσαν καθημερινά τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, καθιστώντας τον, πολύ πριν το κάνει αυτό το ΠΑΣΟΚ, τον πλέον έγκυρο και επίσημο συνομιλητή του δικομματικού συστήματος. Σταθερές αξίες του καρτέλ της ενημέρωσης ήταν ακόμα η καλλιέργεια φόβου απέναντι στους ξένους, το στήσιμο της αριστεράς στον τοίχο, η διόγκωση της εγκληματικότητας και τα μονοθεματικά δελτία περιγραφής σκανδάλων που αφορούσαν κυρίως πολιτικούς, σπανιότερα επιχειρηματίες και ακόμα σπανιότερα εκπροσώπους του Τύπου. Ο μόνος καυγάς που απασχόλησε αναγκαστικά τα δελτία και τα χώρισε στην κυριολεξία σε δύο κομμάτια ήταν ο καυγάς Αναστασιάδη-Τριανταφυλλόπουλου που έδωσε για πρώτη φορά στον κόσμο μια γερή δόση δυσωδίας για τον αγγελικό κόσμο των ΜΜΕ. Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα, στην κρίση.

Οι υπερχρεωμένοι εκδότες που χρόνια τώρα κερδοσκοπούσαν σε βάρος του δημοσίου, που χρόνια τώρα ξέπλεναν τα χρέη τους προσαρμόζοντας την πολιτική γραμμή των μέσων που κατείχαν, βρέθηκαν ξαφνικά γυμνοί μέσα στην ανυποληψία τους. Οι μισθοί των προβεβλημένων δημοσιογράφων που ξεπερνούσαν τις πολλές χιλιάδες ευρώ ακόμα και στη δημόσια τηλεόραση, και που εξασφάλιζαν τη μετάδοση των επιθυμητών ειδήσεων στους εκάστοτε ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, περιορίστηκαν δραστικά, ενώ οι χαμηλοί μισθοί σχεδόν εξανεμίστηκαν. Εκατοντάδες άνθρωποι έμειναν άνεργοι, απλήρωτοι, και στην καλύτερη περίπτωση εκβιαστικά κουρεμένοι. Αυτή είναι η μία όψη της κρίσης του Τύπου, η πιο άγρια, που έπεσε σαν πέλεκυς στα κεφάλια όλων των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Είναι δε η κρίση αυτή τόσο μεγάλη, που εδώ και λίγους μήνες άρχισε να αγγίζει ακόμα και τους πιο πρόθυμους να χορεύουν στο ρυθμό των αφεντικών τους, τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Για το μέσο πολίτη είναι ακατανόητο έως και αστείο να παρακολουθεί τις άναρθρες κραυγές διαμαρτυρίας του Τράγκα, την αυστηρή κριτική και τις επιθέσεις του Γιάννη Πρετεντέρη και του διδύμου Κουρή στην πολιτική της Μέρκελ ή την όψιμη πολυφωνική διάθεση του αγαπημένου παιδιού της ΝΔ, του Νίκου Χατζηνικολάου. Ειδικά αυτός ο τελευταίος, αφού γκρεμίστηκε μαζί τε το συγκρότημα Κουρή από το ΑΛΤΕΡ, είχε την ευστροφία να αντιληφθεί τη σημερινή απήχηση της πολυφωνίας και έσπευσε να την εφαρμόσει στο σταθμό του, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να τρώει ο ΣΚΑΪ τη σκόνη του. Και περάστε κύριε Τσίπρα, και πάρε εκπομπή Λιάνα Κανέλη, και έλα εδώ Ελληνοφρένεια, και φωνές για το μνημόνιο και άγριες διαθέσεις απέναντι στους κυβερνώντες.

Είτε με σημαία το μνημόνιο είτε με σημαία τον αντιμνημονιακό αγώνα, σήμερα οι εκδότες-κατασκευαστές-εφοπλιστές-επιχειρηματίες κατέληξαν από κοινού στις μαζικές απολύσεις, στις μειώσεις μισθών, στη ματαίωση των συλλογικών συμβάσεων και στην προσφυγή στο περιβόητο άρθρο 99, ένα βήμα δηλαδή πριν από την πτώχευση.

Η φιλοδραχμική Αυριανή και το ΑΛΤΕΡ, η αντιμνημονιακή Ελευθεροτυπία, το μνημονιακό Συγκρότημα και το ΜΕGΑ, αλλά και ο απόλυτα μνημονιακός ΣΚΑΪ μαζί με τις επιχειρήσεις του Μπόμπολα, μείωσαν δραστικά τους μισθούς, απέλυσαν ή οδήγησαν σε αναγκαστική έξοδο δεκάδες εργαζόμενους και φυσικά δεν συναίνεσαν στην υπογραφή της συλλογικής σύμβασης. Επί χρόνια τώρα, ακόμα και όταν η κρίση ήταν στα σπάργανα, το ΔΣ του δυνατού συνδικάτου του Τύπου, δηλαδή της ΕΣΗΕΑ, κολλούσε στα συνδικαλιστικά τερτίπια που εμπόδιζαν τις κρίσιμες στιγμές την υπογραφή της σύμβασης. Επί χρόνια, οι κύριοι εκφραστές των πολιτικών επιλογών των ιδιοκτητών των ηλεκτρονικών κατά κύριο λόγο Μέσων αναβάθμισαν την τέταρτη εξουσία σε πρώτη και απόλυτα κυρίαρχη, πάνω όχι μόνο από τα κόμματα αλλά και από την ίδια τη Βουλή. 

Μονοφωνία: η άλλη όψη της κρίσης

Τα μονοθεματικά δελτία των 8, οι αυστηρές συστάσεις στους πολιτικούς, όταν τολμούσαν να εκφράζουν αντιρρήσεις στους κυρίαρχους τηλεπαρουσιαστές, το κόψιμο από το γυαλί όσων ξέφευγαν από τα πολιτικά τους γούστα και η σταθερή προσήλωση στην υποτιθέμενη τάξη και την ασφάλεια του καναπέ, οδήγησαν ολόκληρη την κοινωνία στο γνωστό σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι».

Ποιοι από τους κεντρικούς συντελεστές της ενημέρωσης διαμαρτυρήθηκαν το 2002 για το διασυρμό ανθρώπων που συνελήφθησαν τότε σαν ύποπτοι συμμετοχής στον ΕΛΑ και στη 17 Νοέμβρη; Ποιοι διαμαρτυρήθηκαν, όταν ολόκληρος πολιτικός χώρος στοχοποιήθηκε για τις καταστροφές του Δεκέμβρη από τα οργισμένα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους; Ποιοι ασχολήθηκαν με το ποιόν εκδοτών και δημοσιογράφων που πρωτοστάτησαν σε απίστευτα οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα; Πώς είναι λοιπόν δυνατόν σήμερα αυτοί οι ίδιοι να διαμαρτύρονται για την πολιτική της κακιάς Ε.Ε., να λοιδορούν τους θεσμούς, τη Βουλή και τα πολιτικά κόμματα και να προτρέπουν σε μαζική ανυπακοή; Ποιοι ήταν αυτοί που προτού το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ καταστήσουν το ΛΑΟΣ επίσημο σύμμαχο, εμφάνιζαν τον αρχηγό του κάθε βράδυ στα δελτία τους; Ποιος μπορεί να πιστέψει τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ, για παράδειγμα, όταν μας λένε φέτος ότι δεν υπήρξε το Βατοπαίδι ή τους έγκυρους δημοσιογράφους του Mega, όταν αντί για τον Καρατζαφέρη, τώρα τα δίνουν όλα στον όψιμο νεοδημοκράτη Βορίδη;

Αυτή είναι η δεύτερη όψη της κρίσης. Ίσως δε αυτή η όψη είναι ακόμα πιο τρομακτική κι από τις απολύσεις, μια και οι ίδιοι οι κύριοι συντελεστές της προπαγάνδας προσπαθούν τώρα να χειραγωγήσουν τις δίκαιες αντιδράσεις του κόσμου της φτώχειας σε άλλο ένα παιχνίδι εξουσίας με απρόβλεπτους παράγοντες και ακόμα πιο απρόβλεπτες συνέπειες. Ξαφνικά η τηλεόραση γέμισε με συμπαθητικούς που εξήραν τις διαδηλώσεις του Συντάγματος, οι κατά παραγγελία του κάθε μέσου δημοσκοπήσεις προετοιμάζουν τα διάδοχα σχήματα, οι αναλύσεις για τους μισθούς και τις συντάξεις άρχισαν να περιγράφονται συστηματικά, οι αντιευρωπαϊκές εκδηλώσεις και απόψεις των ΜΜΕ άρχισαν να αγκαλιάζουν ζεστά τους ταλαιπωρημένους έλληνες πολίτες, και τέλος όλοι μαζί σχεδόν ζητωκραυγάζουν μπροστά στις επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα, κρατώντας φυσικά στο απυρόβλητο τους εαυτούς τους και τα αφεντικά τους. Μόνη σταθερά παραμένει βέβαια το εμπόριο φόβου, με τη διόγκωση της εγκληματικότητας που οφείλεται πάντα στους ξένους, η αναγκαιότητα της πάταξης των κουκουλοφόρων και η ασυλία των «νταβατζήδων».

Κιτρινισμός και δεξιός λαϊκισμός: από τα ΜΜΕ στα μπλογκ

Ακόμα και η γοητευτική ελευθερία των blogs, που απέδειξε σε όλο τον κόσμο απίστευτες δυναμικές ενημέρωσης αλλά και συντονισμού δράσεων, χρησιμοποιείται από τους κυρίαρχους της ενημέρωσης με μανδύα ανωνυμίας για την ανακύκλωση ακόμα και ψευδών ειδήσεων, κυρίως σε ό,τι αφορά προσωπικές επιθέσεις σε αντιπάλους πολιτικούς και όχι μόνο. Τη διαχείριση των πόρταλ αναλαμβάνουν ως επί το πλείστον ανυπόληπτα πρόσωπα και δημοσιογράφοι της κλειδαρότρυπας και της προσφιλούς μεθόδου του εκβιασμού. Τα πλέον «δημοφιλή» επαγγελματικά ελληνικά πόρταλ ανήκουν σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες που αλληλοσπαράζονται για την εξυπηρέτηση των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων τους. Η παλιά καλή κίτρινη δημοσιογραφία, αφού ολοκλήρωσε την καταστροφική της πορεία στην τηλεόραση, τώρα μεσουρανεί στα blogs. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά συγκεκριμένου τέτοιου μπλογκ στην ιστορία του απολυμένου εργάτη στην Κομοτηνή, που κατέληγε ως εξής: «Υπάρχουν εργοδότες που απολύουν με πόνο ψυχής έναν υπάλληλό τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι αδίστακτοι, συνήθως καλά φρουρούμενοι». Σε ποιον κλείνουν άραγε το μάτι αυτές οι αντικειμενικές και έγκυρες φιλοσοφημένες παρατηρήσεις;

Δυστυχώς η κύρια συνεκτική ουσία και του νέου μανδύα της ενημέρωσης επί μνημονίου είναι ο άκρατος λαϊκισμός. Η πατριωτική διάσταση της εκμετάλλευσης των επιπτώσεων της κρίσης, και κυρίως των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου, υποβαθμίζει συστηματικά τη σημασία της πολιτικής, των κομμάτων και των θεσμών, με αποτέλεσμα να θεωρούνται όλα αυτά συνυπεύθυνα για την κρίση και, επομένως, άχρηστα εργαλεία στην σημερινή πραγματικότητα. Αυτό όμως είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Αν κρίνουμε δε το γεγονός ότι τα ίδια πρόσωπα που κυριαρχούσαν πριν την κρίση στα φιλόξενα δελτία κυριαρχούν ακόμα και σήμερα με όποιο κομματικό μανδύα κι αν παρουσιάζονται, τότε είναι προφανές ότι το πράγμα πάει αλλού.

Οι πολιτικοί αρχηγοί που βαφτίζονται κωλοτούμπες, δωσίλογοι και προδότες, οι άλλοι που βαφτίζονται αναξιόπιστοι και οι αποτυχημένοι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στους πάσης φύσεως σωτήρες που είναι βέβαιο ότι με αυταρχικές μεθόδους θα επιβάλουν και πάλι το δίκαιο των «νταβατζήδων». Η διαπόμπευση όλων των πολιτικών και η ομερτά απέναντι στην αντίστοιχη διαπόμπευση των μέχρι χθες φερέφωνών τους οφείλουν να μας γεννούν υποψίες για τα κίνητρα και τις προθέσεις των αγανακτισμένων τηλεπαρουσιαστών. Η οικονομική κρίση έχει σκληρές επιπτώσεις στην εξαρτημένη δημοσιογραφία. Αν κάποτε ένας βασικός συντελεστής ενός δελτίου «πουλούσε» σε βαθμό που να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, σήμερα ακόμα κι ένας ανώνυμος μπλόγκερ μπορεί να σπιλώσει οποιονδήποτε στέκεται εμπόδιο στην «επιχειρηματική» του καριέρα. Αν τώρα αυτό συνδυαστεί και με τις εν πολλοίς δικαιολογημένες επιθέσεις σε πρόσωπα που παίρνουν τις αποφάσεις για κάθε αντιλαϊκό μέτρο, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που μπορεί κυριολεκτικά να θάψει ακόμα και τους πιο δημοκρατικούς θεσμούς. Ένα λάθος, για παράδειγμα, μιας ανεξάρτητης αρχής οδηγεί αυτομάτως σήμερα στην πλήρη απαξίωση και γελοιοποίηση συλλήβδην των αρχών, και μάλιστα από ανθρώπους που ποτέ δεν αναγνώρισαν την αναγκαιότητά τους. Απασχόλησε τους πάντες και κυρίως τον Νίκο Χατζηνικολάου το πρόστιμο που -ίσως κακώς- επιβλήθηκε στον Τράγκα για τον χαρακτηρισμό ξεκωλιάρα για την κα Μέρκελ.  Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε για το ρατσιστικό αυτό σχόλιο που προσβάλλει κάθε γυναίκα. Θεωρήθηκε αυτονόητο ότι οι κόκκινες γραμμές της δημοσιογραφίας έχουν τόσο ξεχειλώσει, που ανέχονται ακόμα και υποκείμενα που χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις. Το πρόβλημα όλων όσοι διαμαρτυρήθηκαν ήταν η επιβολή του προστίμου και η  απαξίωση της ανεξάρτητης αρχής που τόλμησε να βάλει στο στόχαστρο τον έλληνα δημοσιογράφο. Η καταδίκη της Ελλάδας για τις φυλακές, τα κρατητήρια και την παραβίαση δικαιωμάτων από τέτοιες ανεξάρτητες ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές δεν συγκίνησαν ποτέ αυτούς που τώρα ζητάνε την κατάργησή τους λόγω αναποτελεσματικότητας.

Η ελευθερία του Τύπου δέσμια της αγοράς

Η κρίση έχει οδηγήσει σε τέτοιο μαρασμό την ελευθερία του Τύπου, που ακόμα και οι ειδησεογραφικές εκπομπές του ραδιοφώνου εξαρτώνται απολύτως από το εάν θα βρεθεί επιχείρηση που θα θέλει να σπονσοράρει κάθε συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Μάλιστα πρέπει και με δικά του λόγια ο παραγωγός δημοσιογράφος να λέει πόσο καλό είναι το τάδε προϊόν και πόσο αποτελεσματική είναι η χρήση του. Εξυπακούεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί κάτι εναντίον του σπόνσορα που χρηματοδοτεί την κάθε εκπομπή, διότι αυτομάτως ο άλλος θα χάσει τη δουλειά του. Για να προσληφθεί δημοσιογράφος σε κάποιο κεντρικό σταθμό σήμερα θα πρέπει να φέρει μαζί του και το προϊόν που θα διαφημίζει. Ακόμα και οι διευθυντές των σταθμών έχουν αντίστοιχες διαφημιστικές υποχρεώσεις και με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον να αυτολογοκριθούν για χάρη του εμπορικού μέλλοντος του σταθμού ή της εφημερίδας τους. Αυτό φυσικά γινόταν και πριν την  κρίση, αλλά τώρα που οι θέσεις λιγόστεψαν, τα κεφάλαια περιορίστηκαν και η διαφημιστική πίτα μίκρυνε δεν κρατιούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Από το απλό διαχρονικό παράδειγμα της εμφάνισης της πρέσβειρας καλής θέλησης κας Μαριάννας Βαρδινογιάννη καθημερινά σε όλα τα δελτία των καναλιών που μέρος των μετοχών τους διαθέτει ο όμιλος Βαρδινογιάννη φτάσαμε σήμερα, την εποχή της κρίσης, στον άγριο καυγά Αλαφούζου – Κουρή που έβγαλε απίστευτες ειδήσεις για λαθραία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, παράνομες αγοραπωλησίες κλπ. Ειδήσεις που δεν θα ακούγαμε ποτέ, αν δεν σφαζόντουσταν αυτοί μεταξύ τους. Ας σκεφτούμε λοιπόν εδώ τι αποσιωπείται χρόνια τώρα από ενδεχόμενες ειδήσεις που αφορούν στην επιχειρηματική δραστηριότητα του κάθε ιδιοκτήτη ΜΜΕ. Μη ξεχνάμε δε ότι αυτοί οι ίδιοι που κατέχουν σήμερα τα μεγάλα ΜΜΕ κατέχουν και τους στρατούς των μεγάλων ΠΑΕ. Τα ίδια κυκλώματα που κανονίζουν τα πρωταθλήματα κανονίζουν και την ελληνική κοινή γνώμη, ενώ αυγατίζουν τα καράβια και τα υπερκέρδη τους ακόμα και μέσα στην κρίση.

Δυστυχώς σήμερα η κατεστημένη τέταρτη εξουσία συρρικνωμένη σφάζεται στα πόδια του κάθε εφοπλιστή, ενώ στην προσπάθειά της για εξιλέωση στα μάτια του κόσμου δεν διστάζει να ποδοπατήσει συλλήβδην όλους τους πολιτικούς, ακόμα κι εκείνους που μέχρι πρότινος αποθέωνε. Τέλος, η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στις άδειες των καναλιών που υπήρχε, υπάρχει και σίγουρα θα συνεχίσει να υπάρχει αλυσοδένει αμφίδρομα την πρώτη με την τέταρτη εξουσία με σαφές προβάδισμα της τέταρτης στην περίοδο του μνημονίου. Όταν λέμε τέταρτη εξουσία εννοούμε σήμερα τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και όχι την ελεύθερη δημοσιογραφία. Στο χάος αυτό φυσικά υπάρχουν ραδιόφωνα, περιοδικά κι εφημερίδες, αλλά και αξιόλογα blogs, που επιμένουν στις ανεξάρτητες φωνές τους, όσο κι αν μέχρι στιγμής έχουν μικρές εμβέλειες και επισκεψιμότητες.

Στην εποχή που τα κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις πολλαπλασιάζονται σαν τις μύγες ενώ οι πολίτες ζητούν να σπάσει η διαχρονική δικομματική επιλογή με προγράμματα και κυβερνήσεις συνεργασίας, στην εποχή που έχει νόημα πραγματικό η ανταλλαγή απόψεων και το διαζύγιο με το απόλυτο, τα ΜΜΕ συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια. Αυτό όμως δεν προέκυψε από επιλογές των αναγνωστών-ακροατών-τηλεθεατών αλλά από την φούσκα που έσκασε, την οικονομική κρίση και την επαγγελματική συρρίκνωση. Ευλογημένα από τους πολίτες θα είναι λοιπόν σήμερα και κυρίως αύριο τα ΜΜΕ με τν μέγιστη πολυφωνία, με την επώνυμη καταγραφή και ανάλυση κάθε αδέσμευτης γνώμης και με την ποιότητα στην αναζήτηση της είδησης και στην απόδοση κάθε πτυχής της πραγματικότητας. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποδοθούν και με τη λέξη ανεξαρτησία στην ενημέρωση.

Η κρίση στην Ελευθεροτυπία

Εδώ λοιπόν έρχομαι τώρα και στο κομμάτι εκείνο της κρίσης που με αφορά κι εμένα άμεσα, δηλαδή στην Ελευθεροτυπία.  Δεν είναι δυνατόν ένα μέσο να βρίσκεται, υποτίθεται, στα κάγκελα της οργής για το μνημόνιο και την ίδια ώρα οι ιδιοκτήτες του να προσφεύγουν σε κάθε μνημονιακό μέτρο που τους παρέχουν οι πρόσφατοι νόμοι για να καταργήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό που διαπέρασε τον κάθε έλληνα πολίτη σε αυτή την κρίση είναι η αίσθηση ότι δεν μπορεί να ακούει και πολύ περισσότερο να εμπιστεύεται όποιον πλούτιζε σε βάρος του, επιφυλάσσοντάς του ένα τρομακτικό μέλλον. Δεν μπορεί οι εφοπλιστές και οι επιχειρηματίες που κατέχουν τα κύρια ΜΜΕ, και ενώ βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης φοροαπαλλαγής, φοροδιαφυγής και διακίνησης κεφαλαίων κατά το δοκούν, να κατευθύνουν μέσω των υπαλλήλων τους δημοσιογράφων ολόκληρη την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα, πάντα ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Η διοίκηση και η διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας το τελευταίο διάστημα, και ενώ είχε ξεσπάσει η κρίση, περιόρισε ετσιθελικά την πολύτιμη πολυφωνία που επέτρεπε στους συντάκτες της, έκλεισαν το μάτι σε όψιμους σωτήρες της Ελλάδας, προσπάθησαν να φτάσουν με προσφορές και λανθασμένες εμπορικές κινήσεις άλλες εφημερίδες που είχαν πολύ μεγαλύτερα πόστα στην εξουσία, ενώ οχυρώθηκαν πίσω από τον αντιμνημονιακό τους μανδύα καταγγέλλοντας πολιτικές σκοπιμότητες στην αδυναμία τους να δανειστούν.

Η εφημερίδα αυτή, σαν μια μικρογραφία της Ελλάδας ζητούσε δανεικά, άφηνε απλήρωτους τους εργαζόμενους, έβγαζε πατριωτικά κηρύγματα στο εσωτερικό της για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε όλοι απλήρωτοι, κατέρρευσε οικονομικά από τις τεράστιες σπατάλες των προηγούμενων χρόνων και τώρα προσέφυγε στο μνημονιακό άρθρο 99 για να κουρέψει τις οφειλές στους εργαζόμενους.

Η απεργία συνεχίζεται πάνω από δύο μήνες και κανένας από μας δεν ξέρει τι θα γίνει, ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν, ποιοι και αν θα εξαγοράσουν τα χρέη και με ποιο τίμημα και, τέλος, πώς θα μπορέσει η ενημέρωση να αποκτήσει ξανά το ρόλο της πέρα από το να μας λέει διασταυρωμένα την ώρα όπως κάνει ο διευθυντής ειδήσεων του ΣΚΑΪ στο σποτάκι της τηλεόρασης.

Η πετυχημένη προσπάθεια της έκδοσης των απεργιακών φύλλων από το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων με την απίστευτη ανταπόκριση του αναγνωστικού μας, και όχι μόνο, κοινού, αλλά και πολλών ευρωπαϊκών εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων που έσπευσαν να αγκαλιάσουν αυτή την προσπάθεια, ίσως μας κάνει όλους λίγο πιο αισιόδοξους για το ότι υπάρχει διέξοδος σε όλα. Αρκεί να βασιστούμε σε αλληλέγγυες δράσεις, έντιμες πρωτοβουλίες και ένα μίνιμουμ κοινού προγράμματος, επιδιώξεων και στόχων.

Το κείμενο στηρίζεται στην παρέμβαση της Άντας Ψαρρά στην εκδήλωση «Τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του Μνημονίου», που οργάνωσαν η Αυγή και το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς την Τρίτη 6 Μαρτίου 2012, στο δημαρχείο της Νέας Σμύρνης.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Τηλεοπτική Δημοκρατία ... Του Νίκου Δεμερτζή

Τηλεοπτική Δημοκρατία ... Του Νίκου Δεμερτζή

Αποσπασμα αρθρου του Νίκου Δεμερτζή που δημοσιευτηκε στο ΕΝΕΚΕΝ  ( τευχος 12)


Η
ολοένα και μεγαλύτερη παρέμβαση της τηλεόρασης ως μέσου και ως θεσμού στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στον έλεγχο της ασκούμενης πολιτικής και την αντιπροσώπευση συλλογικών συμφερόντων, συνεπάγεται μια προϊούσα «μεσοποίηση» του Πολιτικού. 
Τουτέστιν, το Πολιτικό θεσμίζεται, μεταξύ άλλων, από, εντός και επί του μέσου: τηλεόραση. Η έκταση και το βάθος το φαινομένου αυτού ποικίλει από κοινωνία σε κοινωνία και εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε πολιτικής και δημοσιογραφικής κουλτούρας. Η δεσπόζουσα όμως τάση που παρατηρείται στις περισσότερες δυτικές (και όχι μόνο) χώρες είναι η αναδιάταξη των ορίων και του περιεχομένου της σχέσης Ιδιωτικού και Δημόσιου. Ενώ στο πλαίσιο της νεωτερικής αντίληψης του Πολιτικού το «δημόσιο» αφορούσε το κοινό συλλογικό κτήμα όλων το στο οποίο επιτρέπεται η πρόσβαση, η οποία διέπεται από κανονιστικές και ηθικές ρυθμίσεις (δημοσιότητα, έλεγχος, υπευθυνότητα), στο πλαίσιο της μετανεωτερικής κοινωνίας του ενημερω-διακεδαστικού θεάματος είναι το «ιδιωτικό» και το επιμέρους εκείνο που προβάλλεται και δημοσιοποιείται. Η αναδιάταξη έγκειται στο ότι η τήρηση του δικαιώματος της ιδιωτικότητας και του ατομικού απόρρητου υποχωρεί υπέρ μιας πανταχόθεν διεκδικούμενης «διαφάνειας», της αξίωσης του κοινού «να ξέρει την αλήθεια». Άνευ όρων και ορίων, το ιδιωτικό απόρρητο εκτίθεται στη δημοσιότητα, νοούμενης ως απλή ορατότητα. Έτσι, το «δημόσιο» εκκενώνεται από το κοινωνικό και δεσμευτικό του περιεχόμενο, υποκαθίσταται από και μεταστοιχειώνεται σε ένα ασυνάρτητο μωσαϊκό ατομικών υποπεριπτώσεων. Μετατρέπεται σε αθροιστική προέκταση του ιδιωτικού και υπακούει στην ανάγκη της απλής περιέργειας. Κατά συνέπεια, η μεν ιδιότητα του πολίτη φαίνεται να πραγματώνεται από την εθελούσια κατάλυση της ιδιωτικής του ζωής (βλ. π.χ. τα reality shows), η δε δραστηριότητα των πολιτικών καθορίζεται και περιστέλλεται από την έκθεσή τους στο τηλεοπτικό μέσο.Με την προϊούσα απαξίωση της ιδιωτικότητας και του προσωπικού απόρρητου, επιβάλλεται ένας ιδιότυπος ολοκληρωτισμός: το ιδιωτικό εισβάλλει και καταλαμβάνει το δημόσιο χώρο. Ενώ στην κλασσική νεωτερικότητα ο τρόπος πολιτικής κυριαρχίας στηριζόταν στο Πανοπτικό (με την έννοια της επιτηρητικής εισβολής του δημόσιου στον ιδιωτικό χώρο), στην ύστερη νεωτερικότητα το Συνοπτικό (Synopticon) αλλάζει τον τρόπο πολιτικής κυριαρχίας: είναι το ιδιωτικό (με την έννοια του ατομικού) που εισβάλλει στο δημόσιο χώρο. Όπως παραστατικά το έχει περιγράψει ο Postman, στην εποχή της κοινωνίας του θεάματος, ο «Μεγάλος Αδελφός» του Orwell αντικαθίσταται από το «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του Huxley....''

 

ο Υμνος του Εθνολαικισταριάτου

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

"Η τρύπια κουβέρτα του ευρώ" μια μεγαλη συζητηση στης cynical .. Τα σχόλια

"Η τρύπια κουβέρτα του ευρώ"

98 Σχόλια ) - Εμφάνιση αρχικής ανάρτησης Σύμπτυξη σχολίων


Ανώνυμος Ο/Η nosferatos είπε...
Το ενδιαφέρον είναι ότι το εισόδημα που κερδήθηκε μέσα σε μια δεκαετία ΧΑΘΗΚΕ ανεπιστρεπτί μέσα σε μια και μόνο χρονιά, φέτος.'' γιατι ομως ..;
06 Ιουλίου 2010 5:16 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
nosferate Δεν χαθηκαν. Τα εκοψαν. Αν δεν πηγαιναν τοσα χρηματα στος τραπεζεσ τα ελλειμματα στις προηγουμενες χρονιες τα ειχαμε ξαναδει. Τα ελλειμματα τωρα δημιουργουνται απο τη χρηματοδοτηση των εμπορικων ελλειμματων. Εκει ειναι η μεγαλη ζημια του ευρω. (απ' οσο νομιζω οτι ξερω)
06 Ιουλίου 2010 5:19 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η nosferatos είπε...
ο προβλημα με αυτά τα γραφηματα ειναι οτι μπορει καποιος να τα σχετισει αυθαιρετα με οποιον παραγοντα θελει π.χ εδώ το ευρω... Γιατι ομως να τα συσχετισουμεμε το ευρώ και μόνο και οχι . με μεταβολές οικονομικου προσανατολισμου .... Υπερβολικές δαπανες π.χ Ολυμπιακών αγώνων πρωτοφανης Λεηλασια του εθνικου μας πλουτου κατά την καταστροφικκή διετια 2007 -2009.. Θλεω να πώ ..μαλλον χρειαζεται μια πιο Πλουαλιστική αναλυση
06 Ιουλίου 2010 5:20 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Την ανοιξα αυτη τη κουβεντα για να ακουσω γνωμες για ενα ζητημα που ειναι σημαντικο. Αν θελουμε να βγουμε απο το ευρω, ας εχουμε μια στοιχειωδη αισθηση για το τι αποκομισαμε απο αυτο. α) Η ανοδος του εισοδηματος και β) τα εμπορικα ελλειμματα φαινεται καθαρα οτι συσχετιζονται με το ευρω, γιατι συμβαινουν εκει ακριβως στο 2000. το δημοσιο ελλειμμα παλι συσχετιζεται με το εμπορικο ελλειμμα. Αλλα ειπα, δωστε input.
06 Ιουλίου 2010 5:27 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Νοσφερατος είπε...
Αν θελουμε να βγουμε απο το ευρω,'' ποιος στα σοβαρά θελει να ..βγουμε απο το ευρω;
06 Ιουλίου 2010 6:20 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5290:the-orgy-of-corruption-and-embarrassment-chatzigakis&catid=1:politics&Itemid=27
06 Ιουλίου 2010 6:55 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
περι επιστροφης στη..δραχμη http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/1000-1000-500-3-lidl-2-3-lidl-4-2-4-15.html
06 Ιουλίου 2010 6:56 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
αλλος παραγοντας περαν του ευρω για το ελλειμα .. Ε τα περιφημα ΣΟ-ΔΟΜΗΜΕΝΑ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ .. ΚΟΤΖΑΜ ΕΚΛΟΓΈς ΓΙΝΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΟΥΝ ΜΗ ΞΕΧΝΙΕΣΤΕ..
06 Ιουλίου 2010 7:11 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
nosfy δεν ειπε κανεις οτι δεν φαγωθηκαν, αλλα αμα εχεις εμπορικο ελλειμμα κυριως λογω υπερτιμημενου ευρω εδω, τοτε τα ελλειμματα τα χρηματοδοτεις εκδιδοντας ομολογα, δηλαδη αυξανοντας το χρεος αν δεν απατωμαι. Το ιδιο προβλημα εχει ολος ο Νοτος, του οποιου τα ελλειμματα ισουνται με το πλεονασμα της γερμανιας. Το προβλημα ειναι κατ' αρχην δομικο του ευρω. Αμα ειχαμ για παραδειγμα πλεονασματα, τοτε δεν θα φταναμε σ΄αυτη την κατασταση , οσο και να τρωγανε τα λαμογια. Αυτος ειναι ο κυριος μηχανισμος. Απ' οσο εχω καταλαβει.
06 Ιουλίου 2010 7:33 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
δεν ειπε κανεις οτι δεν φαγωθηκαν, αλλα αμα εχεις εμπορικο ελλειμμα κυριως λογω υπερτιμημενου ευρω εδω, τοτε τα ελλειμματα τα χρηματοδοτεις εκδιδοντας ομολογα, δηλαδη αυξανοντας το χρεος αν δεν απατωμαι. 1) δεν λεω οτι μόνο φαγωθηκαν λεω οτι ειναι πολλαπολοι παραγοντες και οχι μόνο Ευρώ ή Μόνο εσωτερικοι ή μονο διαφθορά Δεν ειναι ειτε -ειτε ειναι ΚΑΙ Ευρώ ΚΑΙ διαφθορά ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ... 2) τα Δομημενα ομολογα δεν (νομιζωω ) να εγιναν για να καλυψουν το ελλειμα Κοιτα .. Το σκανδαλο των δομημενων αφορουσαν ομολογα που αλλαζαν χερια για να καταλήξουν παλι στο κρατος σε Μια μέρα .. αυτο πιαστηκε στα πρασα Φνατασου τι γινοταν ΚΑΘΕ μερα επι χρόνια ..... 3) Το προβλημα της Λεηλασιας της χωρας στα τελευταια 2,5 χρονια 2007-2009 δεν ειχε να κανει με τα ποσα Κλαπηκαν (μονο) Αλλά με το μηνυμα που εξεπεμπε η Ξεδιαντροπή Λεηλασια στην οποια επιδοθηκε η Δεξια ..
06 Ιουλίου 2010 8:35 μ.μ.
Blogger Ο/Η Alexandros είπε...
Ο δουνουτους ο Στρος Καν το είπε προχθές. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι κυρίως πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Από τότε που μπήκαμε στο ευρώ, αυξήθηκαν τα εισοδήματα αλλά ξεβρακωθήκαμε ως προς την ανταγωνιστικότητα με τις άλλες ισχυρές οικονομίες του Ευρωπαϊκού Βορρά. Και όχι μόνο εμείς. Και η Ισπανία και η Ιταλία και η Πορτογαλία. Αν βγούμε από το ευρώ, θα παίρνουμε εμείς οι μισθωτοί 150.000 δραχμές το μήνα και πολλά μας θα είναι. Ούτε στην Τυνησία για διακοπές δεν θα μπορούμε να πάμε. Θα είμαστε όμως αξιοπρεπείς και "ελεύθεροι".
06 Ιουλίου 2010 8:47 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Αν βγούμε από το ευρώ, θα παίρνουμε εμείς οι μισθωτοί 150.000 δραχμές το μήνα και πολλά μας θα είναι'' σκεψεις που εκανα πριν κανα δυο μηνες http://nosferatos.blogspot.com/2010/03/blog-post_6075.html
06 Ιουλίου 2010 9:35 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
και αυτο http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/blog-post_9656.html
06 Ιουλίου 2010 9:41 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Moυ αρεσει η αναλυση για τα 150,000 ευρω! Πού τα βρηκατε καλε; Τωρα, θα μου πειτε και ποσο θα πανε τα ζαρζαβατικα, το κρεας, η βενζινη, τα νοικια, το ρευμα κλπ. Χωρες εκτος ΟΝΕ ειναι η Δανια, Σουηδια, ΗΒ και αλλες παρακατιανες, (λετονια, εσθονια, ουγγαρια, βουλγαρια κλπ). Χωρες εκτος ΕΕ ειναι Νορβηγια, Ισλανδια, Ελβετια. Αλλα, εξηγειστε μου, τι θα χασουμε αμα φυγουμε απο το ευρω. Εννοειται μετα απο την αναμπουμπουλα που θα συμβει υποχρεωτικα τα πρωτα χρονια, μεχρι να κατασταλαξουν οι ισοτιμιες. Θα μου πειτε τα δανεια που εχουμε συναψει σε ευρω. Αλλα αν παρακαμψουμε αυτο το γεγονος, ας δουμε σε θεωρητικο επιπεδο τους παραγοντες που θα επιδεινωθουν αμα παμε σε εθνικο νομισμα.
06 Ιουλίου 2010 10:30 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
ωραια ε απο το http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/1000-1000-500-3-lidl-2-3-lidl-4-2-4-15.html αντγραφω ''Τα κακά νέα είναι πως με την υποτίμηση θα δημιουργηθεί ένας τεράστιος πληθωρισμός. Οι τιμές όλων των εισαγόμενων προϊόντων θα αυξηθούν κάτι παραπάνω από το ποσοστό της υποτίμησης, στο παράδειγμά μας θα διπλασιαστούν. Αλλά αυτό φαντάζομαι το περιμέναμε όλοι. Αυτό που οι περισσότεροι δεν περιμένουν είναι πως, αντίστοιχα και ανάλογα, θα αυξηθούν και οι τιμές των περισσότερων εγχώριων αγαθών. Κι ας εξηγήσουμε το γιατί με ένα παράδειγμα. Το ελληνικό στραγγιστό γιαούρτι κοστίζει σήμερα στη λιανική γύρω στα 3 ευρώ το κιλό. Το αντίστοιχο γιαούρτι που εισάγει η Lidl πωλείται 2 ευρώ. Μετά την έξοδο και την υποτίμηση, το ελληνικό γιαούρτι θα έπρεπε να κοστίζει θεωρητικά 3 δρχ., διότι τα κόστη μέσα στη χώρα δεν έχουν αλλάξει (για λόγους ευκολίας θεωρώ πως στη διαδικασία δεν εμπλέκεται το πετρέλαιο, που θα έχει ακριβύνει), ενώ του Lidl θα έπρεπε να πωλείται 4 δρχ. (2 ευρώ = 4 δρχ.). Σωστά; Όχι βέβαια. Διότι το ελληνικό γιαούρτι πια θα κοστίζει μόλις 1,5 ευρώ (3 δρχ./2 = 1,5 ευρώ) και ο παραγωγός θα έχει κίνητρο να το εξάγει στο εξωτερικό, όπου θα μπορεί να το πουλήσει 2 ευρώ (4 δρχ.), όσο πωλείται και το γιαούρτι του Lidl. Έτσι, πρακτικά, τα ελληνικά γιαούρτια θα πωλούνται στην Ελλάδα στην ίδια «διεθνή» τιμή που θα πωλούνται και στο εξωτερικό, διότι διαφορετικά δεν θα συμφέρει να τα πουλήσεις στην εγχώρια αγορά. Φυσικά την υπεραξία θα την καρπωθεί ο παραγωγός. Αυτό θα συμβεί με όλα εκείνα τα εμπορευματικά αγαθά που θα μπορούν να εξαχθούν και είναι ένα «παράδοξο» που συναντάς σε πολλές χώρες. Π.χ. στην Τουρκία, μετά την κρίση του 2003, ο περισσότερος κόσμος δεν μπορούσε να αγοράσει το εγχώριο ελαιόλαδο, διότι αυτό πωλούνταν όσο και στην Ελλάδα, δηλαδή πολύ ακριβά για τους μισθούς τους. Αντίθετα, τα φρέσκα μανιτάρια πωλούνταν σημαντικά φθηνότερα από τα άθλια βραστά κονσερβοποιημένα, διότι τα δεύτερα μπορούσαν να εξαχθούν και άρα έπαιρναν τη «διεθνή» τιμή τους. Το ίδιο θα συμβεί και με όλες εκείνες τις υπηρεσίες που θα απευθύνονται σε ξένους. Οι τιμές στα νησιά θα γίνουν πραγματικά απλησίαστες για τους ντόπιους, την ίδια στιγμή που θα γίνουν φθηνότερες για τους ξένους. Γενικά θα έχουμε μια τεράστια μετατόπιση του παραγόμενου πλούτου στη χώρα υπέρ όλων εκείνων που συναλλάσσονται με το εξωτερικό ή/και σε συνάλλαγμα. Και αυτό το κράτος θα πρέπει να το ενθαρρύνει, είτε του αρέσει είτε όχι, διότι θα έχει τεράστια ανάγκη από συναλλαγματικά αποθέματα σε ευρώ και άλλα νομίσματα.
06 Ιουλίου 2010 10:45 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ Τα ιδιωτικά δάνεια Καθώς όλοι όσοι έχουν πάρει δάνεια θα πάψουν να πληρώνονται σε ευρώ, είναι σχεδόν αυτονόητο πως για να μη χρεοκοπήσουν την επόμενη μέρα, τα δάνειά τους θα δραχμοποιηθούν και αυτά. Αυτό αφήνει τα νοικοκυριά στην πρότερη κατάσταση, καθώς 1.000 ευρώ έπαιρναν, 1.000 δρχ. θα παίρνουν, και αντίστοιχα 400 ευρώ δόση δανείου έδιναν, 400 δρχ. θα δίνουν. Καθώς όμως, όπως εξηγήσαμε, ο τεράστιος πληθωρισμός θα καταναλώσει μεγάλο μέρος του εισοδήματος, είναι πολύ πιθανό να δούμε τις χρεοκοπίες των νοικοκυριών να αυξάνονται πολύ πιο γρήγορα και το κράτος να πρέπει να παρέμβει και σε αυτόν τον τομέα.
06 Ιουλίου 2010 10:46 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Η εγχώρια αγροτική παραγωγή Καθώς οι εισαγωγές αγαθών θα πρέπει να περιοριστούν στα απολύτως απαραίτητα (κυρίως πετρέλαιο, φάρμακα και λοιπά απαραίτητα εισαγόμενα αγαθά, λόγω της έλλειψης συναλλάγματος), είναι εμφανές ότι θα πρέπει να αυξηθεί δραματικά και απότομα η εγχώρια αγροτική παραγωγή. Τόσο προκειμένου να υποκαταστήσει τις εισαγωγές τροφίμων, όσο και προκειμένου να αυξηθούν οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Η αναγκαιότητα της γρήγορης παρέμβασης και οργάνωσης της παραγωγής από το κράτος είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. Πρώτον, διότι οι μηχανισμοί της αγοράς είναι εξαιρετικά αργοί. Εάν περιμένουμε την αύξηση των τιμών των σιτηρών λόγω έλλειψης εισαγωγών προκειμένου να καλλιεργηθεί εγχώριο σιτάρι, πολύ φοβάμαι πως θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Δεύτερον, διότι εάν οι αγρότες αφεθούν να επιλέξουν την πιο συμφέρουσα καλλιέργεια, τότε θα κατευθυνθούν προς προϊόντα που θα μπορούν να εξαχθούν, καθώς αυτά θα έχουν και το υψηλότερο περιθώριο κέρδους. Άρα το κράτος θα πρέπει να κατευθύνει σημαντικό μέρος μιας πολύ αυξημένης αγροτικής παραγωγής στην κάλυψη εσωτερικών αναγκών. Μια λειτουργία που το σημερινό κράτος δεν γνωρίζει πώς να επιτελέσει και σίγουρα θα συναντήσει την αντίσταση των αγροτών που θα αναγκαστούν να καλλιεργούν λ.χ. πατάτες αντί για καπνά. Άρα δεν είναι απίθανο να δούμε ακόμα και ελλείψεις στα τρόφιμα, ειδικά τα πρώτα δύσκολα χρόνια, είτε λόγω ελλιπούς σχεδιασμού, είτε λόγω αντίστασης των παραγωγών (που θα προτιμούν να εξάγουν τη σοδειά σε υψηλότερες τιμές από το να τη διαθέσουν στην εγχώρια αγορά).
06 Ιουλίου 2010 10:46 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Η μεγάλη έξοδος Δεν θα ήταν απίθανο να φανταστούμε μια μαζική έξοδο πολιτών από τη χώρα σε αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών στην ΕΕ. Κι εδώ δεν μιλάμε για τη μετανάστευση των φτωχότερων στρωμάτων, όπως έγινε τις προηγούμενες φορές. Ίσα ίσα, αυτοί που θα έχουν το μεγαλύτερο κίνητρο και δυνατότητες για να φύγουν θα είναι τα πιο μορφωμένα στρώματα. Εάν ακόμα και σήμερα για έναν γιατρό είναι δέλεαρ να φύγει από τα 1.500 ευρώ του ΕΣΥ και να πάει στα 2.500 ευρώ ενός νοσοκομείου στη Γερμανία ή στα 3.500 ευρώ ενός νοσοκομείου στη Σουηδία, σκεφτείτε πόσο μεγαλύτερο κίνητρο θα έχει να το κάνει, όταν ο μισθός του θα περιοριστεί στα 750 ευρώ λόγω της υποτίμησης.
06 Ιουλίου 2010 10:47 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Οι κοινωνικές συγκρούσεις Αυτή η μεγάλη αλλαγή στη χώρα θα διέπεται από δύο πολύ βασικά μοτίβα. Τη συνεχή και έντονη παρέμβαση του κράτους σε όλους λίγο πολύ τους τομείς της οικονομίας και τη δραματική αλλαγή των συσχετισμών στην παραγωγή του πλούτου. Και αυτά τα δύο μοτίβα εικάζω πως θα είναι εστίες έντονων κοινωνικών αντιπαραθέσεων. Τόσο μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, όσο και μεταξύ κράτους και πολιτών. Οι περιοχές και οι πολίτες που θα έχουν πρόσβαση σε συνάλλαγμα θα νέμονται σημαντικά μεγαλύτερο μέρος του νέου πλούτου. Μάλιστα είναι σχεδόν αυτονόητο πως θα αποτελούν και τις διόδους για την παράνομη είσοδο, κατοχή και εξαγωγή συναλλάγματος. Και το κράτος θα πρέπει να έρθει σε κάποια συνεννόηση και συνδιαλλαγή μαζί τους --καθώς θα τους έχει ανάγκη-- που δεν θα διευκολύνει τους όρους κοινωνικής δικαιοσύνης που ελπίζουμε ότι θα έρθουν. Με λίγα λόγια, η Δυτική Μακεδονία θα συνεχίσει να είναι μια πολύ φτωχή περιφέρεια ενώ η Κρήτη, η Ρόδος και οι Κυκλάδες θα είναι ακόμα πιο πλούσιες περιοχές. Διότι η νέα δραχμή θα είναι ένα νόμισμα που λίγη εμπιστοσύνη θα διαθέτει, ακόμα και ανάμεσα στους ντόπιους. Και θα καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από όλους προκειμένου η αποθήκευση του πλούτου να γίνεται σε κάποιο άλλο, πιο σταθερό νόμισμα. Αυτό θα είναι μια μόνιμη εστία αντιπαράθεσης με το κράτος. Άλλωστε το κράτος, μέσα στην προσπάθειά του να καλύψει τόσες ανάγκες, θα ήταν παράλογο να αντισταθεί στο κόψιμο νέου νομίσματος κι έτσι, στην ουσία, στην ύπαρξη ενός όχι αμελητέου διαρκούς πληθωρισμού. Είναι σημαντικό να πούμε πως η έξοδος από το ευρώ και η εισαγωγή ενός τοπικού νομίσματος θα είναι μια πάρα πολύ περίπλοκη και επώδυνη διαδικασία, γεμάτη προκλήσεις και προβλήματα, ακόμα και αν όλα χορογραφηθούν στην εντέλεια. Πόσο μάλλον εάν συνυπολογίσουμε τις δεδομένες αβαρίες της σημερινής ελληνικής διοίκησης και τις ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας. You might also like:
06 Ιουλίου 2010 10:48 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Δηλ, δεν θα παραγουμε τιποτε; Δεν θα εξαγουμε τιποτε; δεν θα εχουμε κανενα εσοδο; Δεν θα χρησιμοποιησουμε το εργαλειο της νομισματικης πολιτικης προς ωφελος μας; Ολα αυτα τα σεναρια που εκτιθενται και τα οποια πιστευω κι εγω οτι θα ισχυσουν μεταβατικα, παρακάμπτουν, σαν ανευ αξιας, τα προαναφερθεντα. Εδω σε θελω καβουρα. Ας κανουν και μια εξ ισου ...τεκμηριωμενη αναλυση για τα καλα που θα προκυψουν. Να σου πω Νοσφερατε, δεν εχω καταληξει σε καμια αποψη, ουτε με ουτε χωρις ευρω. Αλλα αποστρεφομαι τα μπαλωματα. Και τουτο γιατι το θεμα ειναι κρισιμο και επιθυμω να το διερευνησω, οσο μπορω, με ψυχραιμια, λογικη και ευαισθησια και οχι με πυροτεχνηματα.
06 Ιουλίου 2010 10:51 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ Η ηρωική έξοδος αναδημοσιευση απο την ΑΥΓΗ Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/07/2010 Του Στάθη Στασινού http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/1000-1000-500-3-lidl-2-3-lidl-4-2-4-15.html
06 Ιουλίου 2010 10:52 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Ολα αυτα τα σεναρια που εκτιθενται και τα οποια πιστευω κι εγω οτι θα ισχυσουν μεταβατικα, παρακάμπτουν, σαν ανευ αξιας, τα προαναφερθεντα. Εδω σε θελω καβουρα. Ας κανουν και μια εξ ισου ...τεκμηριωμενη αναλυση για τα καλα που θα προκυψουν. '' αγαπητη μου το προβλημα με μια μεριδα της αριστεράς ειναι οτι καθιερωσε στο τσκα τσακα Την ..λυση της παυσης Πληρωμων της εξοδου απο το Ευρώ και του ΝΕΟΥ ..ΕΑΜ και αντιμετωπιζει καθε λογική αμφιβολια αλλά και απολυτως τεκμηριωμενα αρθρα σαν κι αυτό ε τον Γνωστοτατο τροπο που ειχε μαθει να τα ...αντιμεπτωιζει ( να μη πω ξέρεις εσύ ;)
06 Ιουλίου 2010 10:56 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Nosfy δεν με νοιαζε τι κανει η αριστερα σ' αυτο το θεμα. Εγω η ιδια θελω να καταλαβω. Φανταζομαι οτι θα την βρω την ακρη, ψαχνοντας εδω κι εκει. Αλλα, ειπα να κανω την αρχη στα τυφλα, ξεκινωντας απο αυτα τα διαγραμαμτα που μου εκαναν εντυπωση και απο μια διαισθηση οτι το ευρω δεν μας φωτισε και πολυ. Ξερεις, οτι ολες οι μεγαλες ...ανακαλυψεις ξεκινανε απο μια διαισθηση. Στην πραγματικοτητα η διαισθηση δεν ειναι μεταφυσικη και αυθαιρετη, αλλα παταει σε ενα πληθος εμπειριων και πρωτερων γνωσεων που ειναι αδυνατον να προσδιοριστουν και να συνειδητοποιηθουν, οι οποιες ομως συγκλινουν προς μια κατευθυνση που την ονομαζουμε αυθαιρετα ...διαίσθηση!
06 Ιουλίου 2010 11:00 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Δηλ, δεν θα παραγουμε τιποτε; Δεν θα εξαγουμε τιποτε; δεν θα εχουμε κανενα εσοδο; ---------------- ε ναι ας πουμε .θα παραγουμε Τουρισμό ..Οπως και τωρα . Τα ξενοδοχεια μας θα γινουν παμφθηνα για τους ξενους αλλά απλησιαστα για τους ελληνες -- η π.χ θα παραγουμε Γιαουρτακια αλλά οπως λεει και ο συγγραφέας του αρθρου που σου παραθέτω θα ειναι φθηναγια ξενους και ακριβά για μάς Βεβαια οι Γιαουρτοβιομηχανιες μας θα εξαγουν ... κοντολογής θα γινουμε μια τελεια και ιδανική μπανανια οπου πιθανον να ευδοκιμησει και το νεο ΕΑΜ ΛΌΓΩ ΦΤΩΧΕΙΑς ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑς ..
06 Ιουλίου 2010 11:01 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Ξερεις, οτι ολες οι μεγαλες ...ανακαλυψεις ξεκινανε απο μια διαισθηση. Στην πραγματικοτητα η διαισθηση δεν ειναι μεταφυσικη και αυθαιρετη, αλλα παταει σε ενα πληθος εμπειριων και πρωτερων γνωσεων που ειναι αδυνατον να προσδιοριστουν και να συνειδητοποιηθουν, οι οποιες ομως συγκλινουν προς μια κατευθυνση που την ονομαζουμε αυθαιρετα ...διαίσθηση! ------------- .cYNICAL Διαισθανομαι τι εννοεις ....
06 Ιουλίου 2010 11:02 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Καλε αφου εμεις το ανεβασαμε, και μαλιστα και την αναθεωρημενη του εκδοση. Αναγνωρισα την πηγη.
06 Ιουλίου 2010 11:02 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Αυτο μας ελλειπε, να μην διαισθανεσαι...
06 Ιουλίου 2010 11:03 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Φυσικά οπως ολοι γνωρζουν περα απο την διαισθηση υπάρχει και η προαισθηση .. Για ρωτα λοιπόν τον μεσο Ελληνα τι ΠΡΟΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ οτι θα συμβει με μια ..επιστροφή στη δραχμη ..
06 Ιουλίου 2010 11:04 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Και διαισθανομαι και σε αισθανομαι..
06 Ιουλίου 2010 11:04 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Θα κοιταξω τα γκραφς και τα ντατα των επισημων πηγων! Να σου πω, στη λαικη ο μαιντανος εκανε 50 δρχ, και μετα πηγε 50 σεντ. Τωρα, ισως ξαναγινει 50 δρχ. Ξερεις ποσο θα φτυνηνει η μαιντανοσαλατα;
06 Ιουλίου 2010 11:07 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
παντως και διαιθητικά μιλώντας δεν νομιζω οτι ολη αυτή η παραφιλολογια για ..επιστροφή στην Δραχμή ειναι και τοσο αθωα .. Δεν λεω για τους ...''αριστερους'' αλλά λεω αν πχ ΗΜΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ (καραβοκυρης βασιλιας ταξιδευτής) και ειχα βγαλει τα λεφτά μου Οξω ..ε δεν θαθελα -λεμε τωρα- να γινει και μια υποτιμηση για ναρθω α αγορασω οτι ειναι ακινητο η κινειται ΜΙΣΟΤΙΜΗΣ; π.χ
06 Ιουλίου 2010 11:09 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
ο μαιντανος εκανε 50 δρχ, και μετα πηγε 50 σεντ. Τωρα, ισως ξαναγινει 50 δρχ. Μαιντανος ειναι αυτος η λαστιχο ;
06 Ιουλίου 2010 11:10 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η celin είπε...
Παρακολουθω την πολυ ενδιαφερουσα συζητηση εδω κ διχως να ειμαι ειδικος/οικονομολογος η κατι σχετικο,συνειδητοποιω οτι αυτη ειναι η πιο σοβαρη συζητηση που μπορει να γινει αυτη την εποχη κ ολες οι αλλες συζητησεις περι πολιτικης ειναι αχρηστες κ ανωφελες. Δηλαδη, το διλημμα ειναι ενα, ειτε αφηνομαστε στις ακουραστες κ εργωδεις προσπαθειες του Γιωργου κ του ΔΝΤ να μας σωσουν, ειτε φευγουμε απο το Ευρω κ επισυμβαινουν ολα οσα περιγραφουν οι αριστεροι οικονομολογοι που προτεινουν κατι τετοιο. Οποιος τρομαζει με την εξοδο απο το Ευρω,τοτε συντασσεται με τον δικομματισμο,το ΠΑΣΟΚ κ τη τροικα.Κ η κριτικη του προς τη Κυβερνηση δεν εχει κανενα νοημα.Εγω την ακουω βερεσε. Οποιος δε συντασσεται με τη κυριαρχουσα πολιτικοικονομικη πραγματικοτητα,ενας ειναι ο δρομος,ο δρομος της εξοδου απο το Ευρω.Ολα τα αλλα ειναι ιστοριες για αγριους. Δε μπορω να ισχυριστω οτι η λυση της εξοδου απο το Ευρω ειναι η καλυτερη λυση.Κ συμφωνα με οσα εχω διαβασει τελευταια, {οπως το αρθρο που μου υπεδειξες Νοσφερατε,της Αυγης],προβληματιζομαι εντονως κ θελω να ειμαι ειλικρινης σε αυτο. Απο την αλλη,δεν εχω τη παραμικρη εμπιστοσυνη στον Παπανδρεου κ το κομμα του,κομμα απατεωνων,η εστω,στη καλυτερη περιπτωση,κομμα πρωην απατεωνων. Οπως δεν εχω βεβαια κ στους ετερους κατσικοκλεφτες-απατεωνες της ΝΔ. Το γεγονος οτι κανενας καραγκιοζης -μαφιοζους απο αυτους δε θα μπει φυλακη,ειναι ενδεικτικο μιας νοοτροπιας που εχει εγκαθιδρυθει κ δε προκειται να αλλαξει,νοοτροπιας ενος φαυλου πολιτικοοικονομικου κατεστημενου. Επομενως? Δεν εχω απαντησεις αλλα ξερω οτι οι απαντησεις πρεπει συντομα να δοθουν.Απο ολους μας.
06 Ιουλίου 2010 11:41 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Δηλαδη, το διλημμα ειναι ενα, ειτε αφηνομαστε στις ακουραστες κ εργωδεις προσπαθειες του Γιωργου κ του ΔΝΤ να μας σωσουν, ειτε φευγουμε απο το Ευρω κ επισυμβαινουν ολα οσα περιγραφουν οι αριστεροι οικονομολογοι που προτεινουν κατι τετοιο.'' Celin και οι δυο εκδοχές σε αυτό το διλημμα - εγω το λέω Ψευδοδιλημμα - δειχνουν - και ε συγχωρεις - εναν εντελώς Παθητικό τροπο αντιληψης της πολιτικής -------------------------------- Επισης ο τροπος που ταυτιζεις του οσους αρνουνται να χαψουν τα περι περι επισροφής στη δραχμή ως κατι που θα κινησει και παλι την οικονομα με Δου Νου Τουδες ειναι -ας το πω ευγενικά μαλλον ασπρομαυρος. -------------------------------- Τωρα .. την επιστροφή στην δραχμή δεν τηνν υποστηριζουν μονο οι..''αριστεροι οικονομολογοι'' Πριν απο αυτους η παραλληλα την προτειναν και την προτεινουν Υπερσυντηρητικοι και καθολουαριστεροι κυκλοι της Ευρωπης και της Αμερικής .. Φυσικά για αλλους λόγους ... αλά ακομα και οι ''αριστεροι''δεν την προτεινουν ως ..αριστερή λύση ..Και ΔΕΝ ειναι ..αριστερή πιστεψεμε ..Καθε αλλο.
07 Ιουλίου 2010 1:36 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Οποιος τρομαζει με την εξοδο απο το Ευρω,τοτε συντασσεται με τον δικομματισμο,το ΠΑΣΟΚ κ τη τροικα.Κ η κριτικη του προς τη Κυβερνηση δεν εχει κανενα νοημα.Εγω την ακουω βερεσε. Οποιος δε συντασσεται με τη κυριαρχουσα πολιτικοικονομικη πραγματικοτητα,ενας ειναι ο δρομος,ο δρομος της εξοδου απο το Ευρω.Ολα τα αλλα ειναι ιστοριες για αγριους.'' -------------------------------- Επετρεψε με να σου πώ οτι με κατι τετοια ... αγριευoμαι καλέ μου Celin
07 Ιουλίου 2010 1:38 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
''το Ευρω ειναι η καλυτερη λυση.Κ συμφωνα με οσα εχω διαβασει τελευταια, {οπως το αρθρο που μου υπεδειξες Νοσφερατε,της Αυγης],προβληματιζομαι εντονως κ θελω να ειμαι ειλικρινης σε αυτο.'' ναι εισαι μεν ειλικρινήςσε αυτόκαι δεν εχεις καταληεξι αλλά ολως παραδοξως εχεις καταλήξει στο οτι '' Οποιος τρομαζει με την εξοδο απο το Ευρω,τοτε συντασσεται με τον δικομματισμο,το ΠΑΣΟΚ κ τη τροικα.Κ η κριτικη του προς τη Κυβερνηση δεν εχει κανενα νοημα.Εγω την ακουω βερεσε. Οποιος δε συντασσεται με τη κυριαρχουσα πολιτικοικονομικη πραγματικοτητα,ενας ειναι ο δρομος,ο δρομος της εξοδου απο το Ευρω.Ολα τα αλλα ειναι ιστοριες για αγριους.'' για να ειμαι ειλικρινεις ..με ..τρομαζεις λιγο καλέ μου Celin
07 Ιουλίου 2010 1:45 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Να σου πω, στη λαικη ο μαιντανος εκανε 50 δρχ, και μετα πηγε 50 σεντ. Τωρα, ισως ξαναγινει 50 δρχ. Ξερεις ποσο θα φτυνηνει η μαιντανοσαλατα;'' Koita Ψυνιψαλ ... Εμεις μπηκαμε με ισιοτιμια 342 : 1 ευρω αν θυμαμαι καλά .. Τωρα ενας μεσος μισθς ας πουμε 1200 ευρω ειναι γυρω στις 400.000 δρχ και βαλε ε; ε προσαθώ να θυμηθω την εποχή που ο μαιντανος εκανε 50 δρχ ..Δεν νομιζω οτι τοτε ο μεσος μισθος ηταν 400.000 ..Μαλον πιο κοντα στις 150.000 που ειπε ο φιλος ο Αλεξανδρος μου μοιαζει.. απο την αλλη δεν ειμαι και πολύ σιγουρος πως αν γυρισει ο μεσος μισθος ενος υπαλληλου πχ στις 150000 οι παραγωγοι και μεσαζοντες θαστερξουν να γυρισουν τον μαιντανο στις 50.δρ Πολύ πιο πιανόν μου φαινεται να το πανε π΄χ στα40 σεντς και να το εξαγουν μιας και ειμαστε ακομα στην ΕΕ .. εΤΣΙ ΝΑΙ ΜΕΝ ΘΑ ΑΥΞΗΘΟΥΝΕ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕς ΑΛΛΆ ΕΜΕΙς ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΙΝΤΑΝΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ .. Εκτος κια φυγουμε περα απο ττ Ευρώ και απο τηνν ΕΕ .. και κλεισουμε τα συνορα και αναγκαστουν να μας πουλανε μονο σε μας τον μαιντανο οι παραγωγοι .. τοτε ναι ..Μαλιστα ..
07 Ιουλίου 2010 1:52 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η celin είπε...
Φιλε Νοσφερατε,δε θελω να σε τρομαξω!Αλλα δεν ημουν σαφης σε αυτο που ηθελα να πω κ μπορει να παρερμηνευτηκα.Τα εχει αυτα ο γραπτος λογος. Αυτο που θελω να καταδειξω ειναι οτι υπαρχουν ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ 2 δρομοι.Η ακολουθουμε το μνημονιο η το ανατρεπουμε κ επιστρεφουμε στη δραχμη.Τιποτα αλλο. Οσοι διαφωνουν με το μνημονιο,διαφωνουν με τη πολιτικη του Παπανδρεου,διαφωνουν με την νεοφιλελευθερη ακροδεξια, ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ θεωρουν οτι μια επιστροφη στη δραχμη θα ηταν καταστρεπτικη για τα συμφεροντα της χωρας, αυτοι οι ανθρωποι τι θα πραξουν? θα ακολουθησουν τα πλαισια της πολιτικης που χαραζει ο δικομματισμος,προσπαθωντας κατα καποιο τροπο "μεσα απο το συστημα" να την ανατρεψουν προς το φιλολαικοτερο. Σε αυτους τους ανθρωπους κ σε αυτες τις ιδεες,θεωρω οτι συγκαταλεγεσαι κ εσυ. Εννοειται οτι δεν υποτιμω ουτε τη σκεψη ουτε τα κινητρα αυτων των ανθρωπων,ουτε τους κατατασσω στην ιδια μοιρα με τους θιασωτες της οικονομικης νεοφιλελευθερης ολιγαρχιας! Η αλλη πλευρα ειπαμε,ειναι η ριζοσπαστικη.Δε ξερουμε που θα βγαλει.Αλλα τουλαχιστον στα λογια,εμενα μου φαινεται ελκυστικη.Μολονοτι το αρθρο της Αυγης με βαζει σε σκεψεις. Ελπιζω να εγινα κατανοητος!
07 Ιουλίου 2010 1:57 π.μ.
Blogger Ο/Η celin είπε...
k μια μικρη διορθωση,να παραθεσω το συνολο του σχολιου μου γιατι ετσι οπως το παρεθεσες,φαινεται σα να ειπα οτι "το ευρω ειναι η καλυτερη λυση", για την ακριβεια,ειπα, "Δε μπορω να ισχυριστω οτι η λυση της εξοδου απο ΤΟ ΕΥΡΩ ειναι η καλυτερη λυση.Κ συμφωνα με οσα εχω διαβασει τελευταια, {οπως το αρθρο που μου υπεδειξες Νοσφερατε,της Αυγης],προβληματιζομαι εντονως κ θελω να ειμαι ειλικρινης σε αυτο."
07 Ιουλίου 2010 2:08 π.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
''Η αλλη πλευρα ειπαμε,ειναι η ριζοσπαστικη.Δε ξερουμε που θα βγαλει.Αλλα τουλαχιστον στα λογια,εμενα μου φαινεται ελκυστικη.'' φυσικά το να κοβεις υποτιθεται τον Γορδιο δεσμό με το σπαθι του Μγαλεξανδρου φαινεται ''ριζοσπαστικό και ελκυστικό σε νεους ανθρωπους .. Ομως υπάρχει α) και η λεγομενη Ριζοσπαστική δεξια .. β)αλλο ριζοσπαστισμός και αλλο Τυχοδιωκτισμός γ) Δυστυχώς η εποχή μας ειναι μαλλον πιο περιπλοκη ..Πιθανοτατο παντα να ηταν πιο περιπλοκη αλλά να επεβαλαν τις λύσεις τους οι εκαστοτε Μεγαλέξανδροι .. Λυσεις που ομως περιεκλειαν και πολύ Πόνο..
07 Ιουλίου 2010 2:39 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
ό,τι αρνητικό κι αν ειπωθεί για τη δραχμή, τα αρνητικά του ευρώ ήδη από την πρώτη στιγμή της εφαρμογής του είναι προφανή. από τη μια έχουμε υποθέσεις για τα αρνητικά της δραχμής ενώ από την άλλη δεδομένα για τα μιας δεκαετίας "πλεονεκτήματα" του ευρώ. δεν είμαι οικονομολόγος και δεν είμαι υπέρ της μιας ή της άλλης λύσης. ακριβώς γι' αυτό θεωρώ ότι η αυγή δεν γουστάρουν την έξοδο από το ευρώ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: αυτοί που εκφράζονται μέσα από την εκσυγχρονιστική αριστερά σιτίζονταν τόσες δεκαετίες από την ε.ε. και το να τους πεις ότι κομμένα τα προγράμματα, το λαρδί και το ευρώ είναι απαίσιο - και δεν έχει να κάνει με το ότι ο κοσμάκης θα πεινάσει (άλλωστε όλα αυτά τα αριστερά λαμόγια έβγαζαν το σκασμό, όταν ο μαϊδανός πήγαινε από 50 δρχ 0,50 ευρώ το 2002). γι' αυτό ντύνουν την αγωνία τους αυτήν με αντιεθνικιστικά κουρέλια και διεθνιστικούς αγώνες εντός της ευρωπαϊκής ένωσης - σαν κι αυτούς, τους τρομερά επιτυχημένους, που ανέτρεψαν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό και δεν άφησαν να γιγαντωθεί η ευρωπαϊκή τραπεζοκρατία τις τελευταίες δεκαετίες.
07 Ιουλίου 2010 8:30 π.μ.
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
το ευρώ ήταν καταδικασμένο από την αρχή, -με την γνωστή σε λίγα (πασοκικά και όχι μόνο, φαντάζομαι) λαμόγια, υποτίμηση της δραχμής (άρα το επιχείρημα ότι θα γίνει ληστεία πρέπει να συμπληρωθεί με το ότι και για τη μετάβαση στο ευρώ έγινε ληστεία, κρατική μάλιστα) -με το ότι αντί για αναλογία 400-500 δρχ μπας και σωθούν οι εξαγωγές μας, καθορίστηκε μια πολύ μικρότερη. -με το ότι χώρες που παράγουν λίγα προϊόντα, αγροτικά, τουρισμό κ.λπ. είναι ασύμφορο να βρίσκόνται σε κοινή αγορά και με ακριβό νόμισμα, εκτός κι αν ανέπτυσσαν τέτοιες υποδομές (ήδη από το 1980) τεχνολογίας/τεχνογνωσίας ώστε να ανταγωνιστούν τα προϊόντα του βορρά. αυτό δεν γινόταν (άλλωστε η αριστερά-πασοκάρα του '80 είχε πέσει με τα μούτρα στο φαί και στα προγράμματα), αυτό -να φτάσει την δύση τεχνολογικά/βιομηχανικά σε μικρό χρονικό διάστημα- δεν το κατάφερε ούτε η τεράστια ρωσσία, πόσο μάλλον οι υπανάπτυκτοι νότιοι ευρωπαίοι. το μόνο που γινόταν ήταν, σε αντάλλαγμα, να ρέει χρήμα στο λαό και στις ελίτ.
07 Ιουλίου 2010 8:52 π.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Παιδες καλημερα νομιζω οτι πρεπει να σταθουμε περισσοτερο στην εικ, 1. Το GDP?capita ειναι εκφρασμενο σε δολαρια. Η αποτομη αυξηση του εισοδηματος που φαινεται να γινεται απο το 2000 και μετα ειναι καθαρα νομισματικη και εχει να κανει με την ισοτιμια ευρω/δολαριου και την υπερτιμηση του δευτερου σε σχεση με το πρωτο. Ισως θα επρεπε να κοιταξουμε καλυτερα την αγοραστικη δυναμη διαχρονικα. Θα το ψαξω. επισης δειτε και τα αρθρα του ιωακειμογλου στο youpay. Καπου το λεει, δεν θυμαμαι τωρα. Παντως το θεωρω αναγκαιο, τωρα που κλεινουμε δεκαχρονα να γινει μια σοβαρη μελετη για το τι κερδισαμε/χασαμε απο το ευρω. τα λεμε
07 Ιουλίου 2010 9:24 π.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
07 Ιουλίου 2010 2:39 π.μ. Ο/Η Γιάννης είπε... 1) '' ό,τι αρνητικό κι αν ειπωθεί για τη δραχμή, τα αρνητικά του ευρώ ήδη από την πρώτη στιγμή της εφαρμογής του είναι προφανή. από τη μια έχουμε υποθέσεις για τα αρνητικά της δραχμής ενώ από την άλλη δεδομένα για τα μιας δεκαετίας "πλεονεκτήματα" του ευρώ. '' - δεν εχουμε μόνο Υποθεσεις ..Εχουμε και την ιστορική πραγματικοτητα της δραχμής.. Τι θυμομαστε απο αυτήν : Δεν θυμομαστε 1) Ξαφνικές υποτιμήσεις .. Οπου βεβαια οσοι εχιχαν την πηροφορηση .. Κερδοσκοπουσαν ενώ οι Μισθωτοι εχαναν μεγαλο μερος του σεεισοδηματος τους; Κι αυτο για να παρουν λεει -'' μια ανασα οι εξαγωγές δηλαδή οι πασης φυσεως λαμογιαρηδες που λυμαινονταν τον δημοσιο πλουτο εισαγοντας π.χ Γιουγκοσλαβικο καλαμποκι και εξαγοντας το ως ''ελληνικό για να εισπραξουν επιδοτησεις και βαφτιζονταν επενδυτές; 2) Διολισθηση της δραχμής...( θυμαμαι εκει στα 1994-1995 την απιστευτη διολίσθηση - αποτελεσμα κερδσκοπικης επιθεσης απο Ελληνες και ξενους που οδηγησε τοτε τον Ανδρεα Παπανδρεου στο να βγαλει εκειννα τα Ομολογα με το 25%.. 3) Σταθερο μαι Μονιμο πληθωρισμό ( ειχε φτασει γυρω στο 30% επι Μητσοτακη.. 4) Γενικοτερη ανασφαλεια .. Αν καθε υποτιμηση οδηγουσε απλώς σε μια ''ανασα'' ολοι προσπαθουσαν να εχυν ενα αποθεμα σε συναλλαγμα για την επομενη .. Φυσικά τα Λαμογια κερδιζαν παντα .. Τωρα ... πριν συνεχισω Ε θελω να πω -πραφραζοντας μιασχετική φραση του Ζιζεκ που με την σειρα του παραφραζει τον Μαρξ Οι ανθρωποι ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ (μονο)ΤΟ ΕΥΡΏ αλλά στις μεταξύ τους συναλλαγές συμπεριφονται ως Ενα να εφταιγε (μονο)το Ευρώ .'' Ξερουν οτι φταινε μια σειρά παραγοντες με μια απο τις κυριες- κατ'εμε- Η πρωτοφανής ΛΕΗΛΑΣΙΑ του Δημοσιου πλουτου της Χωρας απο την Κυβερνωσα Νεα Δημοκρατια -σε ολες τις τις εφανσεις μηδε της εθνολαικιστικής τοιαυτης εξαιρουμενης - που περα απο την καθαρή κλοπη και φουσκωμα πορτοφολιων Νεοδημοκρατικών στελεχων και συνεργαζομένων παπαγάλων τους εδωσε και το ΓΕΝΙΚΌ συνθημα καταρρευσης και κυνισμου και εξευτελισμου της οικονοομιας και της κοινωνιας Και η τραγωδια ειναι οτι ολα αυτά γινονταν υπο το προσχημα του... '' πατριωτισμου'' .(τυπου ..Ψωμιαδη ) εξου και ο ορος εθνολαικισμος για να χαρακτηρισει τα λαμογια που μας το παιζανε και μας το παιζουν ''πατριωτες'' τρομαρα τους . '
07 Ιουλίου 2010 9:32 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
νοσφεράτε, φυσικά το ευρώ είναι νόμισμα, δεν μπορεί να φταίει από μόνο του, δεν μιλά, δεν αποφασίζει, δεν νομθετεί. συνεπώς αναφέρομαι στο ευρώ όπως αυτό χρησιμοποιήθηκε και συστάθηκε. τα δεδομένα των αρνητικών της δραχμής είναι επίσης γνωστά. μόνο που με τη δραχμή μπορείς να διορθώσεις κάποια πράγματα (άλλωστε με την ευελιξία οικονομικών χειρισμών που έδινε η δραχμή ο σημίτης κατάφερε και μπήκε στο ευρώ, έστω και με λαμογιές-αλογοσκουφισμούς-ψέματα). ενώ με το ευρώ όχι, γιατί το εκδίδει η ε.κ.τράπεζα. εννοείται ότι αν η χώρα είχε διάφορα οικονομικά πλεονεκτήματα, τότε η αρνητική επίδραση του ευρώ, και το ότι δεν το ελέγχουμε, θα μειωνόταν. αλλά η χώρα είναι αυτή που είναι, τεχνολογικά/και μετά το 1980 βιομηχανικά υπανάπτυκτη, και με ευρώ και με δραχμή, συνεπώς μιλάμε για δυνατότητες πέρα από αυτές που μια εύρωστη οικονομία σου δίνει. όπως είπα και στο παραπάνω μήνυμα, προφανώς και μια ελλάδα που το '80 θα είχε αναπτύξει βιομηχανία/τεχνολογία θα ήταν καλ΄τυερα απ' ό,τι τώρα έστω και με ευρώ. αλλά αυτό μπορούσε να γίνει; με τέτοιο μέγεθος χώρας; και με το συνδυασμό α) των βιομηχάνων που ήθελαν να ξεπουλήσουν στο κράτος τις βιομηχανίες τους αντί να μπουν στον κόπο να τις εκσυγχρονίσουν και β) της πασοκικής-αριστερής ιδεοληψίας του '80, της (χωρίς κανένα πρόγραμμα) κρατικοποίησης των πάντων; δεν γινόταν. ναι, η ανάπτυξη ήταν επιδοτούμενη ώς το '80 ναι, κάθε κυβέρνηση μπορούσε να υποτιμήσει τη δραχμή ναι, σε ένα νεοφιλελεύθερο κόσμο όπου η ανεξάρτητη οικονομική πολιτική είναι βλασφημία, είναι μονόδρομος το ευρώ, το οποίο ανατροφοδοτεί την ύπαρξη του νεοφιλελεύθερου αυτού κόσμου. ε, ας το φάμε στη μάπα, λοιπόν, κι ας περιμένουμε προκοπή από τους διεθνιστές των βρυξελλών.
07 Ιουλίου 2010 9:58 π.μ.
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
νοσφεράτε, φυσικά το ευρώ είναι νόμισμα, δεν μπορεί να φταίει από μόνο του, δεν μιλά, δεν αποφασίζει, δεν νομθετεί. συνεπώς αναφέρομαι στο ευρώ όπως αυτό χρησιμοποιήθηκε και συστάθηκε. τα δεδομένα των αρνητικών της δραχμής είναι επίσης γνωστά. μόνο που με τη δραχμή μπορείς να διορθώσεις κάποια πράγματα (άλλωστε με την ευελιξία οικονομικών χειρισμών που έδινε η δραχμή ο σημίτης κατάφερε και μπήκε στο ευρώ, έστω και με λαμογιές-αλογοσκουφισμούς-ψέματα). ενώ με το ευρώ όχι, γιατί το εκδίδει η ε.κ.τράπεζα. εννοείται ότι αν η χώρα είχε διάφορα οικονομικά πλεονεκτήματα, τότε η αρνητική επίδραση του ευρώ, και το ότι δεν το ελέγχουμε, θα μειωνόταν. αλλά η χώρα είναι αυτή που είναι, τεχνολογικά/και μετά το 1980 βιομηχανικά υπανάπτυκτη, και με ευρώ και με δραχμή, συνεπώς μιλάμε για δυνατότητες πέρα από αυτές που μια εύρωστη οικονομία σου δίνει. όπως είπα και στο παραπάνω μήνυμα, προφανώς και μια ελλάδα που το '80 θα είχε αναπτύξει βιομηχανία/τεχνολογία θα ήταν καλ΄τυερα απ' ό,τι τώρα έστω και με ευρώ. αλλά αυτό μπορούσε να γίνει; με τέτοιο μέγεθος χώρας; και με το συνδυασμό α) των βιομηχάνων που ήθελαν να ξεπουλήσουν στο κράτος τις βιομηχανίες τους αντί να μπουν στον κόπο να τις εκσυγχρονίσουν και β) της πασοκικής-αριστερής ιδεοληψίας του '80, της (χωρίς κανένα πρόγραμμα) κρατικοποίησης των πάντων; δεν γινόταν. ναι, η ανάπτυξη ήταν επιδοτούμενη ώς το '80 ναι, κάθε κυβέρνηση μπορούσε να υποτιμήσει τη δραχμή ναι, σε ένα νεοφιλελεύθερο κόσμο όπου η ανεξάρτητη οικονομική πολιτική είναι βλασφημία, είναι μονόδρομος το ευρώ, το οποίο ανατροφοδοτεί την ύπαρξη του νεοφιλελεύθερου αυτού κόσμου. ε, ας το φάμε στη μάπα, λοιπόν, κι ας περιμένουμε προκοπή από τους διεθνιστές των βρυξελλών.
07 Ιουλίου 2010 9:58 π.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
Γιαννηης : ''(άλλωστε όλα αυτά τα αριστερά λαμόγια έβγαζαν το σκασμό, όταν ο μαϊδανός πήγαινε από 50 δρχ 0,50 ευρώ το 2002). γι' αυτό ντύνουν την αγωνία τους αυτήν με αντιεθνικιστικά κουρέλια και διεθνιστικούς αγώνες εντός της ευρωπαϊκής ένωσης - '' Τωρα Γιαννη ας πως το εξής: Η ΕλλΑδα ειναι μικρή ..Ολοι λιγο πολύ ξερουμε οτι τα Λαμογια ειναι σαν τους Χαμαιλεοντες : Δενε χουν χρωμα και περνουν οποιοδηποτε -Πρασινο κοκκινο μπλε Το μόνο χρωμα που δεν μπορουν να παρουν ειναι το λευκό : Το χρωμα της αθωοτητας Εκεινο που θελω να πώ ειναι οτι δεν οδηγει η αντεθνικικστική ιδεολογια στην Λαμογιοσυνη ..Δεν ισχυριζομαι βεβαια και το αντθετο .. Οτι τα ΕΘΝΙΚΙα και οι εθνολαικιστες ειναι εξ ορισμου Λαμογια (αν και παραπολλά απο αυτους ΕΙΝΑΙ και ΠΡΑΕΙΝΑΙ ) ..Αλλά κατ'αρχήν ειναι Λαμογια ..Το ενδυμα του εθνικισμου η διεθνισμου κλπ το περνουν ως ιδεολογική μασκα .. ..... Βεβαια ειμαι σιγουρος οτι θα συμφωνησεις και συ οτι τα ΠΙΟ απιστευτα ΛΑΜΟΓΙΑ ΘΑ ΤΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙς ΣΕ ΕΝΑ χΩΡΟ που παραδοξως μενει και Τωρα στο απυροβλητο Στον πιο ασυμβατο θεωρητικά με την ΚΛΕΨΙΑ ΛΗΣΤΕΙΑ ΑΠΑΤΗ κλπ χωρο Την Εκκλησια .... (δεν αναφερομαι βεβαια στους Πιστους .. Αναφερομαι στα ΛΑΜΟΓΙΑ (και φυσικά νομιζω πως αν η Κυβερνηση αλλά και η αριστερά Ηθελαν θα μπορουσε να βρεθει μια Πραγματική λύση για το καταντημα της χωρας Διαχωριζοντας επιτελους την Εκλησια απο το Κρατος και παυοντας π.χ - περαν των αλλων μετρων - και την μισθοδοσια των 1Ο.ΟΟΟ ιερεων .. Τι λές επ' αυτου;
07 Ιουλίου 2010 10:51 π.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
τα δεδομένα των αρνητικών της δραχμής είναι επίσης γνωστά. μόνο που με τη δραχμή μπορείς να διορθώσεις κάποια πράγματα (άλλωστε με την ευελιξία οικονομικών χειρισμών που έδινε η δραχμή ο σημίτης κατάφερε και μπήκε στο ευρώ, έστω και με λαμογιές-αλογοσκουφισμούς-ψέματα).'' Ε ακριβώς αυτό ειναι ενας απο τους λόγους που με αηδιαζει η ιδεα επιστροφής στη Δραχμή αδιαφανεια , επιδοτησεις σε κομπιναδορους με το προσχημα της στηριξης των επενδυτων , ασυστολη κερδοσκοπία ,.. Και φυσικά ολα αυτά ΕΙς βαρος των Μισθωτων Την περιουσαια των Ταμειων-για 40 χρόνια και βαλε - επι δραχμής δεν ηταν που την διαχειριονταν οι κυβερνησεις ατοκως - δινοντας επιδοτησεις σε ημετερους; Ετσι Γιαννη Θελω να τους κοπε αυτή η ..''ευελιξια'' που ηταν και το αλλο ονομα της αδιαφανειας της Κομπινας και Λαμογιας και των Κυβερνησεων του Πασοκ και της Νεας Δημοκρατιας ..Επι Δραχμής Θα μου πεις με το Ευρώ δεν γινονται; Γινονται και παραγινονται ..Ομως Να που υπάρχει και ο Φόβος που φυλαει τα ερμα Βλεπουμε τωρα π.χ Τις απιστευτες λαμογιες επι Υπουργιας Χατζηδακη , Ευριπίδαρου κλπ κλπ Φνατζεσαι το τι θα γινοταν αν ηταν ΤΕΛΕΙΩΣ ναεξελεγτοι; Φναταζεσαι τι γινοτανε ταν υπήρχε η ..ευελιξια;
07 Ιουλίου 2010 10:57 π.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Νοσφερατος είπε...
Και με την ευκαιρια -μιας και ολοι αυτοιπου λέν α φυγουμε απο το Ευρώ πολλές φορες τοσυμπλωνουν και απο την Ε. Ε πολλές φορε΄ς και με το επιχειρημα οτι αυτη η κακια κακια κακια Ε.Ε μας διεφθειρε και χαλασε την ανδροσυνη μας και την λεβεντια μας και μολυνε το Ιχωρ μας , και μας γεμισε και μεταναστες και μας παγκοσμιοποιησε και Α και Ου ... θελω να θυμισω οτι περα του οικονομικου (το οτι επι τριαντα χρονια και βαλε συντηρουμαστε και μαλιστα ευημερουντες αλαζονικώςκαιπεριφρονητικους προς τους λοιπους Βαλκανιους και δη τους Αλβανους ξεχνωντας οτι αν δεν ηταν η Ε.Ε θα ημασταν σαν την Αλβανια και χειροτερα(απο οσο ξερω τωρα Τα Τιρανα εχουν αρχισει να ξεπερνουν την Θεσσαλονικη σε χωρους πρασινου και σε (λιγοτερα) επιπεδα μολυνσης .. αλλά και π.χ αν δεν υπήρχαν οι περιβαλλοντικοι φραγμοι που εθσε η Ε.Ε θα ειχαμε κατακαψει εντελώς τα δαση μας (σαε πολλαπλασιο επιπεδο απο το σημερινο) θα ειχαμε μπαζωσει καθ μα καθε ρεμα , θα ειχαμε σε πληρη εριφρονηση ατομα με ειδικές αναγκες γυναικες μειονοτητες κλπ...Και φυσικά δεν θα υπήρχε καμμια απολυτως προστασια των εργαζομένων οπως δεν υπήρχε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΣΤΑ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥ 74-80 ΧΡΌΝΙΑ περαν των βολεμενων του τοτε Κραμανλή και περαν των εξωραιστικων μυθων που εχουν αναλάβει οι κατακαιτρους κατα παραγγελιαν υμνητες του τοτε Κραμανλισμου οπως βεβαια και του νεωτερου ......
07 Ιουλίου 2010 11:13 π.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
Εκεινο παντως που μου θυμισε ολη αυτή η συζητηση αι ειναι ακρως ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟ ειναι το πως μεσασε ολο αυτόν τον Αχταρμα της Χρεωκοπίας και του Δ Ντ και της οδυνης για τους εργαζομενους καταφερε να ξεφυγει και παλι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ με την τρομαχτική της περιουσια απο την δημοσια συζητηση .. Γιατί κανεις σεδόν -περαν μιας μεριδας της Αριστεράς και μαλιστα οχι της λεγομενης '' επαναστατικής.. Κια δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να μου κοπει η συνταξη και να αναλμαβει το καρτος την συτηρηση 10.000 ιερεων ...
07 Ιουλίου 2010 11:21 π.μ.
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
νοσφεράτε, προφανώς η λαμογιά μπορεί να ντύνεται όποιο κουρέλι θέλει. και οι της δραχμής μπορεί να το παίζουν εθνικιστές για να τα φάνε. ή αντιεθνικιστές για να τα φάνε. το πρώτο δεν αποκλείει το δεύτερο. και το δεύτερο δεν αποκλείει το πρώτο: να υποστηρίζεται η ε.ε./το ευρώ επειδή έχει φέρει πολλά καλούδια σε λίγους που το διαχειρίζονται. για την εκκλησία κι εμένα με εξοργίζουν τα είπα-ξείπα. η φορολόγησή της με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο φορολογούνται παρόμοιοι φορείς/ιδρύματα είναι αυτονόητη. και για τη διακοπή της μισθοδοσίας συμφωνώ (δε βλέπω λόγο για το αντίθετο), πιστεύω ότι από τα εισοδήματά της/εισφορές, θα μπορούσε να αυτοχρηματοδοτείται, ανεξάρτητα από το αν γινόταν χωρισμός ή όχι. λες Την περιουσαια των Ταμειων-για 40 χρόνια και βαλε - επι δραχμής δεν ηταν που την διαχειριονταν οι κυβερνησεις ατοκως - δινοντας επιδοτησεις σε ημετερους; αυτό γίνεται ανεξάρτητα από το νόμισμα. εννοείται ότι είτε πρέπει να απαγορεύονται τέτοιου είδους διαχειρίσεις (σε χρηματιστήριο ή χρήση για επιδότηση δραστηριοτήτων άσχετων με τη σύνταξη/περίθαλψη) είτε να γυρίσουν πίσω τα λεφτά. αυτά δεν έχουν σχέση με τη δραχμή. και επί ευρώ γίνονταν. δε φαντάζομαι ότι με το δντ θα πάψουν: γιατί το δντ/ε.ε. δεν προκαλεί κανέναν φόβο που φυλάει τα έρμα. το μόνο που ήθελαν τόσα χρόνια οι της ε.ε. ήταν να κρύβουνε όλες οι χώρες τις απάτες, αν έβγαινες και το διαλαλούσες (και ζήταγες αλλαγή των όρων του μάαστριχτ) ή έβγαινε στη φόρα, τότε για την ε.ε. υπήρχε πρόβλημα. λες για την ε.ε. περα του οικονομικου (το οτι επι τριαντα χρονια και βαλε συντηρουμαστε και μαλιστα ευημερουντες αλαζονικώςκαιπεριφρονητικους προς τους λοιπους Βαλκανιους και δη τους Αλβανους ξεχνωντας οτι αν δεν ηταν η Ε.Ε θα ημασταν σαν την Αλβανια και χειροτερα(απο οσο ξερω τωρα Τα Τιρανα εχουν αρχισει να ξεπερνουν την Θεσσαλονικη σε χωρους πρασινου και σε (λιγοτερα) επιπεδα μολυνσης .. βασικά θα προτιμούσα να ήμασταν σαν τους αλβανούς αλλά πιο ανεξάρτητοι. οι αλβανοί δεν έχουν γίνει περίγελος του κόσμου ούτε δανείζονται με αντάλλαγμα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. και πιστεύω ότι το 1980 δεν ήμασταν σαν τους αλβανούς (συγκριτικά μιλώ, με τους σημερινούς αλβανούς, όχι του 1980). το παιχνίδι με την ε.ε. ήταν στημένο εξαρχής: δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για θετική εκμετάλλευση των ευκαιριών της εοκ/ε.ε. οι δεξιοί ήθελαν την ένταξη για να συνεχίσουν τη μάσα, αλλά ο θεός της ελλάδας έφερε το τότε αριστερό πασοκ, και αυτό συνέχισε την μάσα. -οι βιομήχανοι τα σπαγαν, πούλαγαν τις εταιρείες τους στο κράτος -το κράτος με αριστερή χαρά κρατικοποιούσε δίχως καμμιά προϋπόθεση τα πάντα -ο λαός λάδωνε τ' αντεράκι του και το βούλωνε. -οι ελίτ (πνευματικές και μη) διαχειρίζονταν τερατώδη ποσά. δυνατότητα ανάπτυξης της οικονομίας ΔΕΝ υπήρχε, απλώς δινόταν πολλά λεφτά στις ελίτ και λίγα στο λαό, τα οποία επιστρέφονταν με διάφορους τρόπους (ξένες εταιρείες) στους εταίρους μας. μια τρύπα στο νερό. μια απάτη.
07 Ιουλίου 2010 1:00 μ.μ.
Blogger Ο/Η Γιάννης είπε...
ναι, προφανώς, ισχυρίζομαι ότι αν δεν είχαμε μπει στην εοκ θα είμασταν λιγότερο χρεωμένοι, διεφθαρμένοι, παχύδερμα, σταρχιδιστές, εκμαυλισμένοι, δανειο-σκλαβωμένοι, και ό,τι άλλο "κακό", ηθικά ή οικονομικά νοούμενο, θες. αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήμασταν από τα παραπάνω, πριν το 1980. αλλά εξαιτίας της ανυπαρξίας των θετικών προϋποθέσεων για εκμετάλλευση των θετικών της εοκ, γίναμε περισσότερο όλα αυτά. (η δημοκρατία δεν κινδύνευε στα 1981, παρά τους χουντικούς και λοιπούς στο στρατό. άλλωστε ήταν η δημοκρατία αυτή που αμνήστευσε τους συν-υπεύθυνους προδότες της κύπρου, αυτούς της "τρίτης χούντας") ΚΑΙ: ακριβώς λόγω του ψεύτικου χρήματος της ε.ε. οι έλληνες στάθηκαν τόσο αλαζονικά προς τους βαλκάνιους. ΔΕΝ θα φέρονταν έτσι αν είχαν ελαφρά ανώτερο ή ίδιο βιωτικό επίπεδο. λες και αλλά και π.χ αν δεν υπήρχαν οι περιβαλλοντικοι φραγμοι που εθσε η Ε.Ε θα ειχαμε κατακαψει εντελώς τα δαση μας (σαε πολλαπλασιο επιπεδο απο το σημερινο) θα ειχαμε μπαζωσει καθ μα καθε ρεμα , θα ειχαμε σε πληρη εριφρονηση ατομα με ειδικές αναγκες γυναικες μειονοτητες κλπ...Και φυσικά δεν θα υπήρχε καμμια απολυτως προστασια των εργαζομένων οπως δεν υπήρχε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΣΤΑ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥ 74-80 ΧΡΌΝΙΑ περαν των βολεμενων του τοτε Κραμανλή η προστασία των εργαζομένων, η ισότητα, η εθνική αντίσταση δεν ήταν αποτελέσματα της εοκ, ήταν αποτελέσματα (θετικά) του πασοκ του '80. όσο για το περιβάλλον... ε, τόσες δεκαετίες πληρώνει πρόστιμα η ελλάδα. ε, και; τα πάντα μπαζώθηκαν στις 3 δεκαετίες, ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ.
07 Ιουλίου 2010 1:01 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Διάβασα την ανάρτηση λίγο βιαστικά αλλά γιατί το GDP/capita το λες κατακεφαλήν εισόδημα; Άλλο ο μισθός (που μειώθηκε) και άλλο το κατακεφαλήν ΑΕγχΠ (νομίζω)
07 Ιουλίου 2010 1:31 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Σόρι, λάθος, δεν το λες κατακεφαλήν εισόδημα αλλά "ατομικό εισόδημα". Η απορία μου ισχύει όμως.
07 Ιουλίου 2010 1:38 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Ανωνυμε, αυτο που γραφω στην αναρτηση σε σχεση με την fig. 1 το ξανασκεφτηκα και το διατυπωσα σε καποιο σχολιο μου. Δλδ: Η αποτομη μεταβολη της κλισης μετα το 2000 πρεπει να οφειλεται στη σχεση ισοτιμιας του ευρω με δολαριο και στην υπερτιμημενη σχεση της δραχμης με ευρω. Αλλιως δεν δικαιολογειται τετοια ακαριαια μεταβολη. Ειναι καθαρα νομισματικη, και κανονικα (δεν εχω βρει ακομα στοιχεια) θα πρεπει να αντιστοιχει στη χρονικη μεταβολη της ισοτιμιας ευρω/δολαριου. Καποιος οικονομολογος θα μπορει να το δειξει αυτο, κανοντας καποια κανονικοποιηση. Ετσι, θα γνωριζουμε αν τελικα κερδισαμε εισοδημα ή χασαμε σε σχεση με την προ ευρω εποχη. Εχω την αισθηση, οτι αυτο το εισοδημα που χανουμε τωρα, και θα χασουμε στο μελλον, ή πες το ΑΕΠ/capita θα πρεπει με καποιο τροπο να ισουται με αυτο που κερδισαμε λογω των σχεσεων νομισματων.
07 Ιουλίου 2010 2:52 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
δρατομαι της ευκαιριας να πώ οτι παντα λετρευωτις κουβεντες με τον Γιαννη με τον οποιο εξαλλου συνομιλλουμε διαρκώς εδώ και τρια χρόνια με καποιε διακοπές .. --------------------------- Συνοψιζοντας την δική μου θεση : Νομιζω οτι η κριση θα αντιμεπτωπισθει οχι με Φυγή απο το Ευρώ και την Ε.Ε αλλά αντιθετα με Φυγή προς την Ευρωπαική ενωση ..και προαπθεις -που βεβαια δεν μπορει να ειναι μόνο ελληνικές- για την πολιτική ολοκληρωση της.. --- ελπίζω η κουβεντα να συνεχιστει οσο αντεχει ωστε να φερω και τα σχετικά επιχειρηματα
07 Ιουλίου 2010 4:29 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η νοσφερατος είπε...
Ας ΔΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΡΧΉ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΌ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ :Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;Του JAMES Κ. GALBRAITH* ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ http://nosferatos.blogspot.com/2010/06/james-galbraith.html
07 Ιουλίου 2010 4:33 μ.μ.
Blogger Ο/Η Greek Rider είπε...
Cynical καλησπέρα, τώρα είδα τη δημοσίευσή σου αυτή. Νομίζω ότι το θέμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο και όλοι (ΔΝΤ, κυβερνήσεις, άλλες χώρες κτλ) έχουν τον ίδιο κοινό παρανομαστή για το θέμα: Το ευρώ είναι ένα ισχυρό νόμισμα το οποίο δεν βοηθάει ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ χώρες με μεγάλο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Η μόχλευση (παίρνω δανεικά και αναπτύσσομαι) είναι το πρώτο που πρέπει να ελέγχει κάποιος όταν θέλει να κρίνει τι ρίσκο περιέχει μια ανάπτυξη (είτε εταιρείας, είτε χώρας). Η Ελλάδα λοιπόν από το ευρώ είχε ένα μόνο φαινομενικό όφελος: ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ. Η ανάπτυξή μας στηρίχτηκε σε αυτά τα χαμηλά επιτόκια, ο δανεισμός ήταν εύκολος και έτσι αναπτυχθήκαμε όπως θα αναπτυσσόταν μια εταιρεία που δανείζεται τεράστια ποσά από τις τράπεζες. Οι δουλειές μας όμως δεν απέδωσαν και οι εισαγωγές μίκραιναν όλο και περισσότερο σε σχέση με τις εισαγωγές (αν ήμασταν εταιρεία θα λέγαμε ότι πέφτουν συνεχώς οι πωλήσεις μας). Κάποια στιγμή έσκασε και το κανόνι όταν οι διεθνείς χρηματοδότες μας αποφάσισαν ότι είμαστε καμμένο χαρτί που δεν επιθυμούν να μας χρηματοδοτούν άλλο. Δικά τους είναι τα λεφτά ας τα κάνουν ό,τι θέλουν. Εμείς όμως τι κάνουμε; Συνεχίζουμε και παραμένουμε στο ευρώ με υψηλά επιτόκια; Αυτό είναι σχεδόν αυτοκτονία εφόσον όλη η πίεση για ισορροπία πέφτει στα αμορτισέρ των συλλογικών συμβάσεων, των μειώσεων των μισθών, των απολύσεων και της ύφεσης. Εγώ δεν λέω να συνεχίσει το κράτος να σκορπά λεφτά όπως έκανε τα τελευταία χρόνια, ναι να εξορθολογίσει πολύ τις δαπάνες του. Αν όμως παράλληλα δεν βοηθηθεί η εσωτερική οικονομία θα πεινάσουν πολλές μανούλες που τις ζουν τα παιδιά τους. Ο μόνος δυναμικός τρόπος για κάτι τέτοιο είναι η έξοδος από το ευρώ το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτή τη φάση τι μας προσφέρει; Αφού τα λεφτά ήδη έφυγαν προεξοφλώντας τη μόνη ορθολογική κίνηση της εξόδου από το ευρώ. Αν την κάνουμε κιόλας θα αρχίσουν να ξανάρχονται. Τι έγινε ρε παιδιά γιατί γίναμε τόσο φοβικοί; Δηλαδή το 1997 που είχαμε τη δραχμή που ήταν το πρόβλημα; Με 20 δις δολάρια συναλλαγματικά αποθέματα που είχε τότε η Τράπεζα της Ελλάδος κανείς δεν μας ενοχλούσε. Σήμερα μάλιστα με τόσα "μέτρα" που έχουν παρθεί σε λίγο θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί από την Ιρλανδία! Γιατί να μας τσαλακώσουν; Ότι ήταν να γίνει έγινε. Από την άλλη μεριά αν βγαίναμε από το ευρώ θα ξεκινούσαν οι παραγωγικές μηχανές επι τόπου. Και για 3-4 χρόνια μπορεί να έφτανε η ανάπτυξη άνετα ένα 10% σωρευτικά. Κάτι που θα μείωνε δραματικά το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ. Εγώ πιστεύω ότι αυτή την στιγμή - στο πιο ανταγωνιστικό διεθνές παιχνίδι που έχει εφευρεθεί ποτέ- η Ελλάδα δεν έχει καμία ελπίδα παρά μόνο αν πάνε οι μισθοί στα 400 ευρώ (εκεί κοντά είμαστε)... Αυτοί όμως οι μισθοί αν συνδυαστούν με την ύφεση που ξεκινάει τώρα θα έχει ως αποτέλεσμα αυτό που είπα παραπάνω (θα κλάψουν μανούλες). Έξω από το ευρώ ο λαός θα μπορεί τουλάχιστον να νοικιάζει ένα σπίτι και να μην του αλλάζουν τα φώτα συνέχεια.
07 Ιουλίου 2010 6:07 μ.μ.
Blogger Ο/Η Greek Rider είπε...
Και το καλύτερο από όλα: Αν βγαίναμε εκτός ευρώ όλα τα προιόντα από το εξωτερικό θα γινόταν πανάκριβα (και άρα θα έπεφταν δραματικά οι πωλήσεις τους) και έτσι οι μεγάλες εταιρείες στο εξωτερικό θα έχαναν πολλά έσοδα. Τελικά όμως ίσως είναι αναπόφευκτο, αλλιώς κάθε 2 χρόνια θα πρέπει να μειώνουν τους μισθούς κατά ένα 10%+ επιπλέον από σήμερα + φόρους + .... Πολύ ακριβό τελικά αυτό το ευρώ!
07 Ιουλίου 2010 6:14 μ.μ.
Blogger Ο/Η Greek Rider είπε...
Η Ελλάδα από το 1981 και μετά αποδιάρθρωσε σταδιακά τον παραγωγικό της ιστό και έγινε μια χώρα καταναλωτών. Την παραγωγή μας δεν μπορούμε να την αναδιαρθρώσουμε μέσα στο ευρώ. Σίγουρα όμως δεν θα φτιάξει αυτόματα και έξω από το ευρώ. Αυτή τη φορά μετά από το σοκ που υπέστη η Ελλάδα ίσως θα πρέπει να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα βρούμε τρόπους να παράγουμε κάτι. Με βάση τη θεωρία κάθε χώρα έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα. Η Ελλάδα έχει τουρισμό ο οποίος ακόμη και σήμερα παράγει το 20% του ελληνικού ΑΕΠ και των θέσεων εργασίας. Ας αφήσουμε τις παραφιλολογίες (περι Ελλήνων γκαρσόνια...) και ας τα δώσουμε όλα για όλα (εκτός ευρώ) για τον τουρισμό. Είμαι βέβαιος ότι θα αναστηθεί ο Λάζαρος. Αρκεί να σκεφτείτε ότι οι μισές (και ίσως πολύ παραπάνω) από τις μικρές μονάδες είναι σήμερα κλειστές!! Δηλαδή οι μηχανές της ελληνικής οικονομίας είναι σβηστές! Επίσης η Ελλάδα χρειάζεται τεχνίτες και όχι άλλους φυσιοθεραπευτές και φιλόλογους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να υπάρξουν άνθρωποι που "πιάνουν τα χέρια τους" + μηχανικοί που θα παίρνουν ένα προιόν (π.χ. μια καρέκλα, ένα φωτιστικό κτλ) και θα μπορούν να το αντιγράψουν ή να φτιάξουν ένα καλύτερο! Το έχετε σκεφτεί σοβαρά αυτό; Επιστήμονες δηλαδή που δεν θα καταδέχονται δουλειές στο δημόσιο. Και αυτό φυσικά δεν γίνεται όταν 250,000 άνθρωποι γράφουν κάτω από τη βάση και μπαίνουν σε διάφορες τριτοκοσμικές σχολές όπου θα χάσουν τα πιο παραγωγικά τους χρόνια. Λες και η κυβέρνηση αποτελείται από καθυστερημένους. Κανείς τους δεν μπορεί να σκεφτεί με μη ψηφοθηρικούς και βραχυπρόθεσμους όρους, τέκνα όλοι του νεοφιλελεύθερου σοσιαλισμού...
07 Ιουλίου 2010 6:29 μ.μ.
Blogger Ο/Η Greek Rider είπε...
Και για να καταλάβετε πόσο ισχυρό όπλο είναι το νόμισμα δείτε τις ΗΠΑ πόσες φορές έπεσαν γονυπετής να παρακαλάνε την Κίνα να μην κρατάει τόσο χαμηλά το γουάν, κάτι που έκανε τα αμερικανικά προιόντα πιο ακριβά και τους στερούσε εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Ένα τεχνητά υποτιμημένο νόμισμα συχνά έχει το ρόλο μιας έμμεσης δασμολογικής πολιτικής ή εσωτερικού ντόπινγκ που στηρίζει καταλυτικά την εσωτερική παραγωγή. Αυτό θέλουμε σήμερα με την προυπόθεση ότι θα υπάρξουν πραγματικές αναπτυξιακές δράσεις που κανένα κόμμα δεν συζητάει έχοντας εναποθέσει τα πάντα στο μαγικό χέρι των αγορών, με ολέθρια ασφαλώς αποτελέσματα.
07 Ιουλίου 2010 6:37 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Εντάξει, έχασα το μεγάλο μέρος της συζήτησης, αλλά προλαβαίνω να καταθέσω μερικές συμπληρωματικές παρατηρήσεις σε όσα ελέχθησαν. Λέω συμπληρωματικές γιατί στα περισσότερα έχω καλυφθεί από τις παρεμβάσεις του Νοσφεράτου. Πρώτα απ’ όλα στο θέμα του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Δεν χρειάζεται να μπερδευόμαστε με μετρήσεις σε δολάρια ή σε άλλο νόμισμα. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η σχετική μεταβολή του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας έναντι της ΕΕ15 και μάλιστα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα διαφορετικά επίπεδα τιμών κάθε χώρας. Έτσι, το 1970 η Ελλάδα βρισκόταν στο 72% του μέσου όρου της Ευρωζώνης, το 1980 στο 80%, το 1990 στο 66,1%, το 2000 στο 84,1% και το 2008 στο 96,5%. Τα αντίστοιχα επίπεδα της κατά κεφαλήν ιδιωτικής κατανάλωσης σε Ελλάδα έναντι ΕΕ15 το 1970 ήταν 94,3%, το 1980 101,2%, το 1990 ήταν 92,8%, το 2000 ήταν 90% και το 2008 έφθασε το 111% (επίσημα στοιχεία από ετήσια έκδοση ‘Ελληνική Οικονομία’ της ΕΠΙΛΟΓΗΣ). Συμπέρασμα πρώτο : πρόοδος και ευημερία επί ΟΝΕ υπήρξε, απλά αποδεικνύεται πως δεν ήταν και τόσο βιώσιμη αφού αφορούσε περισσότερο την ιδιωτική κατανάλωση.
07 Ιουλίου 2010 6:51 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
καλησπερα Rider, Σκεφτηκα οτι θα πρεπει να ανοιξει μια κουβεντα για το πώς τελικα μας ωφελησε το ευρω, γιατι κυκλοφορουν πολλα φοβικα σεναρια για την επομενη μερα εξοδου. Αυτα ομως στο συνολο τους πιανουν μονο τη μια μπαντα, τη ζημια δλδ μονο και οχι τους ρυθμους αναπτυξης που θα πιασουμε. Θα πρεπει να αποτιμησουμε τη δεκαετια του ευρω με ψυχραιμια,και με στοιχεια ωστε ο καθενας να βγαλει τα συμπερασματα του με τη λογικη. Αυριο στο youpay ανεβαζω μια σειρα κειμενων πανω στο θεμα, αλλα παλια και αλλα καινουργια. Δεν βρισκω πολλα, και συνεχιζω να ψαχνω. πρεπει να προχωρησει η κουβεντα για τις μεχρι τωρα επιπτωσεις του ευρω, και να ξεπερασουμε το φοβο.
07 Ιουλίου 2010 6:55 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Στο δεύτερο διάγραμμα της Cynical παρατηρούμε ότι το δημόσιο έλλειμμα εκτινάχθηκε όλες τις χρονιές της διεθνούς οικονομικής ύφεσης (1980-81, 1990-91 και 2001-2002) παράλληλα με τις χώρες του ΟΟΣΑ, μόνο που με τη δραχμή διογκώθηκε στη δεκαετία του ’80 ακόμη και όταν οι χώρες του ΟΟΣΑ το μείωναν… Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο, αφού η δεκαετία του ’80 είναι η περίοδος των υποτιμήσεων, του πληθωρισμού και της εκτίναξης του δημοσίου χρέους (δες πρόσφατο άρθρο Δ. Καμάρα και παλιότερο δικό μου στο youpayourcrisis).
07 Ιουλίου 2010 6:59 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Kωστα K. φυσικα με δανεικα μπορεις να εχεις οση αναπτυξη θελεις. τωρα ομως πώς θα μετρηθει η χασουρα; Υπαρχει τροπος να την αφαιρεσουμε αναδρομικα απο το 2000 και περα, ωστε να δουμε τα net επιπεδα αναπτυξης;
07 Ιουλίου 2010 7:00 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Κωστα το σχολιασα κι εγω το correlation μεταξυ ΟΟΣΑ και ελλαδας στη Fig. 2 Ειδικα απο το ~2000 και μετα ειναι σκανδαλωδες. Η Plausible εξηγηση που δινω ειναι περι κοινου μηχανισμου. Ποσες χωρες του ΟΟΣΑ ειναι στο ευρω;
07 Ιουλίου 2010 7:03 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
''Από την άλλη μεριά αν βγαίναμε από το ευρώ θα ξεκινούσαν οι παραγωγικές μηχανές επι τόπου. Και για 3-4 χρόνια μπορεί να έφτανε η ανάπτυξη άνετα ένα 10% σωρευτικά. Κάτι που θα μείωνε δραματικά το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ. ' greek rider ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στον μηχανισμό του ..νομισματος ..και της βιαιης υποτιμησης Μου φαινεται καπως σαν την νεοφιλελευθερη δογματική πιστη στο αορατο χερι των αγορών... Για ποιο μαγικό λόγο αν επιστρεψουμε - μεσα απο μια μαλλον βιαιη και ανατρεπτική διαδιασια στην ..Δραχμή θα αρχισουν οι μηχανες να δουλευουν; Και αν ηταν τοσο απλά ... γιατί χωρες σαν ας πουμε (τυχαια το λέω ) τη ν Γιουγκοσλαβια (ή αν μου επικαλεστεις τον κομμουνισμό της ) την Αλβανια κατα την διαρκεια της καταρευσης του προηγουμενου καθεστωτος περασαν ολα εκεινα τα Μολυβενια χρόνια; Και αν μου πεις για τωρινή αναπτυξη της Αλβανιας σο θυμιζω αυτο που βλεπει κανεις απο την Κερκυρα : Τα βουνα της αλβανιας Γυμνα .. Κοψαε ολα τα δαση για καυσοξυλα .. Θελω να πώ : Η αναπτυξη ποτε δεν ειναι η ηταν θεμα απλά οικονομιας : Παραμένει παντα συνδυασμός Πολιτικής , Παραγωγικών σχεσεων και δυναμεων .. Ναι οι ανθρωπο κανουν την ιστορια - ελεγε ο Μαρξ - αλλά παντα σεσυνθηκες που διαμορφωθηκαν πριν απο αυτους .. ΔΕΝ συμμεριζομαι αυτή την πιστη Που θεωρώ αν οχι νεο παντως Οικονομικά Φιλελευθερης Κτραγωγής .. Στην δογματική πιστη δηλαδή οτι αν οι ανθρωπι Φτχωχυνουν - γιατι αυτό λές - αναγκαστηκα θα αρχισουν να δουλευουν στο Φουλ Αν το καλοσκεφτεις ειναι Θατσερισμός --- και εκεινο που εχω να πώ και για τους λοιπους ''αριστερους ''οικονομολογους .. Ωραια και εντυπωσιακά τα παραδειγματα τους αλλά Δεν μου φαινεται να εχουν και μεγαλη σχεση με την αριστερη - Μαρξική παραδοση αναλυσης.. ιΣΩς ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΤΗς ΚΡΙΣΗς ΝΑΙ - ΑΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΧΩ ΤΙς ΑΝΤΙΡΡΗΣΗς .. σΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΗς υΠΟΤΙΜΗΣΗς ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟς οχι .
07 Ιουλίου 2010 7:06 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Γιαννη λές ΚΑΙ: ακριβώς λόγω του ψεύτικου χρήματος της ε.ε. οι έλληνες στάθηκαν τόσο αλαζονικά προς τους βαλκάνιους. ΔΕΝ θα φέρονταν έτσι αν είχαν ελαφρά ανώτερο ή ίδιο βιωτικό επίπεδο.'' γιατί το λές αυτό ..Συνηθως οι ρατσιστικές συμπεριφορες εκδηλωνονται απο Φτωχους ..και ειναι και λογικο μας και μιλαμε για ανταγωνισμο εργασιας .. ..κΛΑΣΣΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ''ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΜΑς ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕς; ' ποιοι το λ΄νε αυτο ..οι εχοντες και κατεχοντες η τα φτωχοτερα ελληνικά στρωματα .. -- και αλι ακομα κια για τις ρατσιστικές και αλαζονικές συμπεριφορες ΠΑΛΙ η ΕΕ φταιει;Εμεις δηλαδή δεν εχουμε μερος της ευθυνης; Ολο οι Ξενοι; εμεις ΔΕΝ; -------------- εκενο που βρισκω ενιδαφερον ειδικά στο δικο σου σχολιο -συμπληρωματικά με του Ραιντερ που λεει οτι με τηνν επιστροφή στη Δραχμη (και στη Φτωχεια λεω εγώ ) ''οι μηχανές θα αρχισουν να δουλευουν ) ειναι οτι ΕΣΥ βλεπεις την επιστροφή στη δραχμή κατι σαν μια διαδικασια ΗΘΙΚΟΥ εξαγνισμου απο την κακια κακια κακια ΕΕ που υποτιθεται οτι μας διεφθειρε Και υποθετω οτι νοσταλγεις - οπως πολλοι την δεκαετια του 60 οπως την βλεπουμε στις Ελληνικές ταινιες Εγώ ομως α) δεν νοσταλγω καθολου την πτωχή πλην τιμια Ελλαδα της Δραχμής (τηνς Μοχθηριας και της Μιζεριας β) δεν πιστευω οτι απο ενα Υψηλο επιπεδο καταναλωσης θα επιστρεψουμε σε ενα ..χαμηλο ΧΩΡΙΣ ΥΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΖΟΥΣΕς πολιτικές εξελιξεις ..
07 Ιουλίου 2010 7:15 μ.μ.
Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Στο τρίτο διάγραμμα, που σωστά η Cynical δίνει και το μεγαλύτερο βάρος αφού στα εμπορικά ελλείμματα και στο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που προκαλεί στις χώρες του Νότου η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης βασίζεται η άποψη της εξόδου από το ευρώ, έχω να επισημάνω τα εξής : έλλειμμα ανταγωνιστικότητας η Ελλάδα είχε σταθερά δύο δεκαετίες πριν μπει στο ευρώ και καθρεφτιζόταν στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών παρά τις εκάστοτε υποτιμήσεις της δραχμής. Με όριο επικινδυνότητας το 5% του ΑΕΠ (ΔΝΤ), η Ελλάδα είχε έλλειμμα -4% του ΑΕΠ το 1970, -5,5% το 1980, -4,3% το 1990 και -7,8% το 2000 πριν ακόμη ενταχθεί στο ευρώ. Μάλιστα, το 2002 το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είχε υποχωρήσει στο -5,5% και το 2004 ήταν στο -5,8% (στοιχεία DBResearch). Το ερώτημα είναι τι συνέβη μετά το 2005 και το έλλειμμα αυξήθηκε σε -7,5% -11% και -14% το 2007-2008. Τρία πράγματα συνέβησαν που σπανίως αναφέρονται : (α) επιταχύνθηκε η υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ γεγονός που ευνόησε όσες ανταγωνίστριες χώρες στη Μεσόγειο και την Ασία ακολουθούσαν συναλλαγματικά το δολάριο ευνοώντας τις εξαγωγές τους στην Ευρωζώνη, (β) ανατιμήθηκε δραματικά το πετρέλαιο από το οποίο όχι τυχαία είναι εξαρτημένες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό όλες οι χώρες της Ν. Ευρώπης σε αντίθεση με αυτές της Β. Ευρώπης, (γ) επήλθε η διεθνής οικονομική κρίση και ύφεση που τα τίναξε όλα στον αέρα πλήττοντας από πλευράς ελλείμματος όλες τις χώρες και ιδιαίτερα αυτές που συντηρούσαν εξωγενώς υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όπως η Ελλάδα.
07 Ιουλίου 2010 7:17 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Επιπλέον, όσοι εύκολα δαιμονοποιούν το ευρώ δείχνοντας το δρόμο της εξόδου, ξεχνούν δύο δομικούς παράγοντες που ωφέλησαν ανταγωνιστικά τη Γερμανία σε βάρος των υπολοίπων χωρών-μελών : την ενοποίηση με το ανατολικό τμήμα των αρχών της δεκαετίας του ’90 που καθήλωσε τους γερμανικούς μισθούς προσφέροντας συγχρόνως (λόγω υψηλής κατάρτισης των εργαζομένων στην Αν. Γερμανία) σημαντικά κέρδη παραγωγικότητας και, δεύτερο, το μαζικό κύμα γερμανικών επενδύσεων σε όλη τη Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (και Ρωσία) που εκμεταλλεύτηκε στη συνέχεια βάση ενδοκλαδικού εμπορίου το φθηνό και παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό των χωρών αυτών προσφέροντας νέα συγκριτικά πλεονεκτήματα στη Γερμανία. Αυτοί οι δύο παράγοντες δεν σχετίζονται με την αρχιτεκτονική του ευρώ.
07 Ιουλίου 2010 7:29 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Όμως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Έχω επισημάνει πρόσφατα στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου για το πόσο κακό είναι το ευρώ πως στην οκταετία 2001-2008 η αύξηση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών που σημειώθηκε στην Ελλάδα οφείλεται κατά 63% στη μείωση του πλεονάσματος των υπηρεσιών (βασικά του τουρισμού) και κατά 37% στην αύξηση του εμπορικού ελλείμματος (τα 2/3 αφορούν το έλλειμμα καυσίμων λόγω ακριβού πετρελαίου). Θα μου πείτε μα ο τουρισμός έχασε λόγω ακριβού ευρώ. Σύμφωνοι, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα για να αντισταθμίσουν τις νομισματικές απώλειες με σχεδιασμό, παροχή ποιότητας, οργάνωση τουριστικών πακέτων σε ετήσια βάση και μείωση κόστους υποδομών. Αυτό που δεν έκαναν στον τουρισμό δεν το έκαναν για την οικονομία συνολικά. Δηλαδή δεν την προετοίμασαν με τις κατάλληλες διαρθρωτικές αλλαγές (βλ μείωση κόστους διαβίωσης με σπάσιμο των καρτέλ σε λιανικό εμπόριο, φάρμακα, κατασκευές κλπ) για να εκμεταλλευθεί τα οφέλη της νομισματικής ζώνης και γίνει ικανή να ανταγωνισθεί στις νέες συνθήκες.
07 Ιουλίου 2010 7:44 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Το πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα. Πρέπει να είναι κανείς μονεταριστής για να πιστεύει κάτι τέτοιο. Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο. Αν ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις θα ωφεληθείς, αν δεν ξέρεις μπορεί να κάνεις και να πάθεις ζημιά. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Και ο Νοσφεράτος έχει δίκιο που μας θυμίζει κάθε τόσο τις περιπέτειες της δραχμής. Γιατί αποδείχθηκε ότι οι ελληνικές ελίτ και κυβερνήσεις δεν έμαθαν ποτέ να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά το παλιό, «δικό τους» εργαλείο, τη δραχμή. Φταίει το νόμισμα που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να συνεργασθεί με τις γειτονικές τουριστικές χώρες στη προσέλκυση κινέζων τουριστών, όταν η Γαλλία το πέτυχε κατά εκατοντάδες χιλιάδες ; Φταίει το νόμισμα αν τα ελληνικά λαμόγια του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κοιτάγανε πώς να ξεκοκαλίσουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις και φτιάχνανε τα προγράμματα έτσι ώστε να τσεπώνουν το χρήμα αλλά να μην παράγεται κανένα έργο ; Τα παραδείγματα αφθονούν και συμποσούνται στο τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής διαφθοράς στην οποία ορθά επέμεινε ο Νοσφεράτος ως έναν από τους παράγοντες που υπόσκαψαν την ελληνική ανταγωνιστικότητα. Όπως επίσης και στο θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλα τάχε η μαριορή, ο φερεντζές της έλειπε.
07 Ιουλίου 2010 7:53 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Προς νοσφερατο τα ελληνικα γιαουρτια στο εξωτερικο,μιας και μιλας για αυτα οπως και πολλα αλλα προιοντα πχ μακαρονια ,ειναι πιο φθηνα στο εξωτερικο . Και αυτο γιατι εσυ οπως και οσοι αγοραζουν αυτα τα προιοντα τα επιδοτητουν , ετσι για να ειναι ανταγωνιστηκα τα προιοντα μας στο εξωτερικο. Καππα
07 Ιουλίου 2010 7:59 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Έχει δίκιο ο Greek Rider που λέει πως η Ελλάδα επωφελήθηκε από την ένταξη στο ευρώ με τη μείωση των επιτοκίων. Μόνο που δεν φρόντισε να βάλει συγχρόνως εσωτερικούς φραγμούς ελέγχοντας μέσω της Κεντρικής Τράπεζας την αθρόα παροχή πιστώσεων με αποτέλεσμα τη πιστωτική φούσκα και τη φούσκα στις αγορές περιουσιακών στοιχείων. Βεβαίως, το φαινόμενο αυτό ήταν διεθνές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσε να περιοριστεί εθνικά και απόδειξη είναι ότι δεν έπληξε η κρίση το ίδιο όλες τις χώρες. Από εκεί και πέρα το ευρώ δεν πρόσφερε μόνον τα χαμηλά επιτόκια. Πρόσφερε μεγαλύτερη διαφάνεια στις τιμές, αυξημένη αποτελεσματικότητα (βλ εξάλειψη ανάγκης πρόβλεψης για συναλλαγματικές διακυμάνσεις), μείωση κόστους συναλλαγών, συναλλαγματική σταθερότητα (βλ στη τιμολόγηση των επιχειρήσεων, τον σχεδιασμό των επενδύσεων και των εξαγωγών κλπ), βελτίωση αξιοπιστίας κυβερνητικής πολιτικής λόγω απουσίας κινδύνου υποτίμησης κλπ. Εάν δεν υπήρχαν τα οικονομικά αυτά οφέλη στα οποία πρέπει να προστεθεί η μεγαλύτερη πολιτική σταθερότητα και εξωτερική ασφάλεια που συνοδεύουν το ενιαίο νόμισμα, τότε γιατί νομίζετε θα έτρεχαν όλες οι οικονομίες και δη οι αναπτυσσόμενες της Αν. Ευρώπης να ενταχθούν στο ευρώ ; Το κυριότερο, όμως, είναι η προοπτική της δημοσιονομικής και οικονομικής ενοποίησης την οποία η κρίση φέρνει κοντύτερα με τη μία ή την άλλη μορφή και την οποία δεν μπορούν να παραγνωρίσουν οι λαοί και τα κινήματα της Ευρώπης για λόγους που οι αριστεροί οφείλουν να γνωρίζουν.
07 Ιουλίου 2010 8:17 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Cynical, στον ΟΟΣΑ είναι λογικά και οι 16 χώρες του ευρώ. Δεν υπάρχει επίσης τρόπος να αφαιρέσεις τη τρέχουσα χασούρα από την προηγούμενη ανάπτυξη για να καταλήξεις στα καθαρά οφέλη ή ζημιές της ευρωζώνης στην ανάπτυξη της χώρας. Για τον απλό λόγο ότι η ανάπτυξη είναι πολυπαραγοντική και δεν σταθμίζεται εύκολα η συμβολή κάθε παραμέτρου. Γι' αυτό μόνον έμμεσα προσεγγίζεται το θέμα αυτό και πάντως όχι μόνον με θεωρητικά κατασκευάσματα...
07 Ιουλίου 2010 9:09 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ είπε...
Το πολύ ειλικρινές και ξεκαθαρο τοσο στα Σχολια του Ραιντερ οσο και στα του Γιαννη ειναι οτι λένε καθάρ : Επιστροφή στη δραχμή σημαινει επιστροφη σε πολύ χαμηλους μισθους Λεει ο Ραιντερ :''..η Ελλάδα δεν έχει καμία ελπίδα παρά μόνο αν πάνε οι μισθοί στα 400 ευρώ (εκεί κοντά είμαστε)... Δεν ξερω αν αυτο το επιχειρημα εχει την τολμη να το πει ανοιτα και ξαστερα το ιδιατερο εκεινο τμημα της αριστεράς που προπαγανδιζει την .. επιστροφή στη δραχμή .. Θα ειχε πολύ νιδαφερον να μαθει κανεις με ποιο τροπο θα δικαιολογουσε τα ...400 ευρώ μισθοστους οπαδους της που διαμαρτυρονται για τις τωρινές Μειωσεις που επιββαλλει το Δου Νου Του και το ΠΑΣΟΚ
07 Ιουλίου 2010 9:24 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Κωστα, ξαναγραφω απ' την αρχη το σχολιο, κατι γινεται και χανοντα γμτ... Σωστα ειναι αυτα που λες για την αδυναμια διαχειρησης των πλεονεκτηματων του ευρω και οτι το νομισμα απο μονο του δενμπορει να φορτωθει ολα τα κακα. Αλλα η οικονομια της ελλαδας και οι δυνατοτητες της ειναι αυτες που ειναι. Δεν μπορει να ανταγωνιστει τη Γερμανια, ενα βημα θα κανουμε εμεις, 10 θα κανει εκεινη. Και η συγκλιση δεν εγινε με ορους πραγματικης οικονομιας. Μονο με δανεικα και αερα, λογιστικα. Αν η ελλαδα εκανε αυτο αν εκανε εκεινο, τοτε... Η πεποιθηση μου ειναι οτι ο,τι και να εκανε θα σκονταφτε στο ευρω. Και δεν πιστευω οτι με μαρινες και γηπεδα γκολφ κλπ θα φταναμε να ανταγωνιστουμε τν τουρκια απο αποψη συνολικων εσοδων. Η τουρκια ειναι φτηνη, παει τελειωσε. Δεν ξερω επισης, αν ενα λιγοτερο σκληρο νομισμα θα ευνοουσε τις εξαγωγες μας στις γειτονες χωρες. Απο την αλλη δεν μπορεις να ψεγεις την ελλαδα που δανειζοταν αβερτα. Αφου, γιαυτο το λογο κατεβαζαν τα επιτοκια οι κεντρικες τραπεζες: για να δανειζονται τα κρατη και τα νοικοκυρια. Αυτο ηταν το δογμα... Σχετικα με τα ελλειμματα τρεχ. συναλλαγων, η ταση καθοδου αρχισε πριν το 2000 και μαλιστα με σταθερο ρυθμο μεχρι σημερα. Ετσι το βλεπω στο διαγραμμα. Αλλα και οι λογοι που αναφερεις (υποτιμηση δολαρ) θα ειχαν αντιμετωπιστει αν υπηρχε το εργαλειο της ανεξ. νομισματικης πολιτικης. Τελικα, συμφωνω οτι δεν μπορεις να τα ριχνεις ολα στο ευρω. Αμα εχεις αυτους που εχεις για να σε κυβερνουν, δεν φταιει το νομισμα. Και με δραχμη, το ιδιο σκατα θα τα κανουν. κανω αυτη τη κουβεντα μηπως και αποτιμησουμε ανεξαρτητα τον νομισματικο παραγοντα, αφηνοντας τον αλλον απ' εξω. Δεν θελω να τα μπερδευω, για να αποκτησουμε μια καθαροτερη εικονα.
07 Ιουλίου 2010 9:25 μ.μ.
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Κωστα σε ρωτησα για τη συνθεση του ΟΟΣΑ, αλλα το κοιταξα και μονο οι μισες απο τις 30 ανηκουν στο ευρω. Επομενως το close correlation των δυο καμπυλων δεν μπορει να οφειλεται στο ευρω. Αλλα πώς ειναι δυνατν τα deficits να εχουν τις ιδιες χρονικες διακυμανσεις; τυχαιο; δεν νομιζω!
07 Ιουλίου 2010 9:29 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Αλλα η οικονομια της ελλαδας και οι δυνατοτητες της ειναι αυτες που ειναι. Δεν μπορει να ανταγωνιστει τη Γερμανια, ενα βημα θα κανουμε εμεις, 10 θα κανει εκεινη. '' Σωστα .. αν η ενοποιηση της υρωπης μεινει μονο στον ενα Πυλώνα - το νομισμα .. Αλλά αν προχωρησει στην Πολιτική ενοποιηση τοτε η Ελλαδα και το χρεος της θα αντιμετωπιστει ως τμημα ενος γενικοτερου Ευρωπαικου ζητηματος Και αυτά τα δυο μπορουν να γινουν παραλληλα .. Και μαλλον γινονται ..με αντιφασεις και παλινδρομησεις βεβαια Πισω και περα απο το Οικονομικό τεχνικό βρισκεται οπως πανατ ενα Τεραστιο Πολιτικο διακυβευμα ------------------------- Κωστα .. βρε μπας και εισαι ο Αρθρογραφος που επικαλουμαι παραπάνω;
07 Ιουλίου 2010 9:40 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Nosferate αυτο θα ηταν καλο, η εκφραση αλληλεγγυης των χωρων της ευρωζωνης, οχι στελνοντας χρηματα στην ελλαδα (δανεικα και ακριβα) αλλα μειωνοντας τα πλεονασματα τους. Και μη επιβαλλοντας λιτοτητα στο εσωτερικο. Αυτη τη στιγμη ομως βλεπεις οτι η ταση ειναι η ακριβως αντιθετη,. Οχι μονο η Γερμανια αλλα και οι αλλες χωρες και διχως δημοσιονομικο προβλημα (πχ Δανια) επιβαλουν αυστηρη λιτοτητα. Εμενα η πολιτικη ενοποιηση μου φαινεται εντελως ουτοπικη. Δεν υπηρχε ποτε αλλοτε στην ατζεντα της ΕΕ...
07 Ιουλίου 2010 9:46 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
ΕΠΙΣΗς . θεθελα να κανω την εξης διακριση Οσοι προτεινουν την εξοδο απο το ευρωθα εππει ισως να διαχωριστουν σε 2 κατηγοριες α) σε αυτους που προτεινουν εξοδο απο την ευρωζωνη και παραμονη στην Ε.Ε και β οσους προεινουν εξοδο ΚΑΙ απο την ΕΕ. γΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ εχω να παρατηρησω οτι αν φυγουμε απο το ευρώ κα ι μεινουμε στην ΕΕ τοτε το πιο πιθανον ειναι τα προιοντα μας να γινουν πιο Φθηνα μεν για την ΕΕ αλλά απλησιαστα για τους ιθαγενεις Γιατι πολύ απλά οι παραγωγοι Γιαουρτιου π.χ θα προτιμήσουν τα οφελη απο τηνν Τεραστια αγορά της ΕΕ παρά την μιζερη και φτωχή επιπλεον εσωτερική αγορά Επιπλεον τα σπιτια , ξεονοδοχεια μας Γη , κλ θα γινουν αιφνης παρα πολύ φτηνα για αγοραστες απο την ΕΕ. που επιπλεον θα απολαμβανουν και της ελευθερης κυκλοφοριας κεφαλαιων που δινουν οι συνθηκες για να μας αγορασουν ολους Μισοτιμής .. β) αν φυγουμε απο την ΕΕ αλάζει το πραγμα .. Αν δε βαλουμε και φραγή στο Ιντερνετ και στην κινηση κεφαλαιων και ΣΤΟΠ στις εισαγωγές ( αλλά και εξαγωγές για να μη φευγουν τα ...προιοντα μας προς την ΕΕ )και γινουμε κατι σαν την Βορειο Κορεα τοτε υπάρχει και μια πιθανοτητα να παρουν μπρος οι μηχανές .. Βεβαια υπάρχουν πολλές αλλες πιθανοτητες για να τελειωνουμε οριστικά και αμετακλητα και ναμην πονοκεφαλιαζουμε περι του Ευρω η δραχμης .
07 Ιουλίου 2010 9:54 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Εμενα η πολιτικη ενοποιηση μου φαινεται εντελως ουτοπικη. Δεν υπηρχε ποτε αλλοτε στην ατζεντα της ΕΕ...'' Μπορει να σου φαινεται ουτοκη αλλά η Καθιερωση του Ευρώ εγινε ως σταδιο ΠΡΟΣ αυτήν την προοπτική .. Τωρα βεβαια η Γερμανια .. αλλά Γερμανια δεν ειναι Μόνο η Μέρκελ και η δΕΞΙΑ .. εΙΔΕς ΤΙ ΠΗΓΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΉ πΡΟΕΔΡΟΥ .. και φυσικα αν η Πολιτική Ενοποιηση ειναι μια Ουτοπία Πολύ περισσοτερο Ουτοπία δεν ειναι η επιβιση μιας ελλαδας με μονο οπλο τη Δραχμή ειδικά σημερα οταν ολες πια οι χωρες της Ευρωπης προσχωρουν η συνδεονται με το Ευρώ; Η μηππώς δεν ειναι Ουτοπικο να φανταστουμε οτι ΟΛΟΙ μα ολοι οι Ελληνες αν τυχόν καταφυγουμε στην ...δραχμή ΔΕΝ θα αρχισουν ΜΑΖΙΚΆ να κανουν τις δραχμουλες τους ΕΥΡΩ...; εΚΤΟς ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΤΟΥς ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΟΙ ...τΟΤΕ ηΓΕΤΕΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥς ..ΤΡΟΠΟΥς ΑΛΛΆ ΠΑΛΙ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩς ..
07 Ιουλίου 2010 9:59 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Κοντολογής ..αυτο που γινοταν παλια στην νΓιουγκοσλαβια και αλλες χωρες του Υπαρκτου σοσιαλισμου που ολοι ψαχνανε τροπους να κανουν ..συναλλαγμα Και πολύ περισσοτερο που εμεις θαμαστε Περικυκλωμένοι απο το Ευρω .. ετσι θαχουμε δυο επιπλεον κατηγοριες πολιτων συν τις ..αλλες αυτους που κατεχουν Ευρά και θα μπορουν να πηγαινουν στα καλά μαγαζια ,εστιατορια ξενοδοχεια κλπ και τους υπολοιπους τους ΔΡΑΧΜΙΚΟΥς που θα αρκουνται σε κανα σουβλακι στα ορθια ..
07 Ιουλίου 2010 10:03 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η cynical είπε...
Νοσφερατε, 1. δεν εχουμε νομισματικη πολιτικη, πολιτικη 2. δεν υπαρχει ουτε στο μακρινο οριζοντα πολιτικη ενοποιηση , αλληλεγκυη και τα αλλα τινα, 3. δεν μπορουμε να συνενοηθουμε δυο μεταξυ μας, ποσο μαλλον οι εργαζομενοι της ευρωπης, αρα τι μας μενει; το ΔΝΤ!!! και τα συμπαραμαρτούντα.
07 Ιουλίου 2010 10:08 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Φυσικά ολη αυτή η επισημη αι ανεισημη φιλολογια περι εξοδου απο το Ευρώ και ..παυσης πληρωμων ανατροφοδοτει την κριση και προκαλει φυγή κεφαλαιων απο τις Τραπεζες και μπορει ως αυτοεκπληρουμενη προφητεια να προκαλεσει μαζί με αλλους παραγοντες και την χρεωκοπία (αλλο που δεν θελουν φυσικά οσοι -ουκ ολιγοι-πονταρουν σε αυτήν )
07 Ιουλίου 2010 10:13 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
2. δεν υπαρχει ουτε στο μακρινο οριζοντα πολιτικη ενοποιηση , αλληλεγκυη και τα αλλα τινα,.. ------------------------------ πως δεν υπάρχει ... Υπαρχει και ειναι και τωρα ορατή εν σπερματι ..στην Ευρωπη απο την αριστερά και τουςΟ-Π (απο αυτους ΚΥΡΙΩΣ) αλλοαν μια μεριδα της εδω Αριστεράς ( η Κνιτογενής και οχι μονο) παθαινει αλλεργια εδω και παραπολυ καιρο και μόν στις λεξει Ευρωπαική Ενωση ..
07 Ιουλίου 2010 10:16 μ.μ.
Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Το σκληρό ευρώ μαλάκωσε μετά την διολίσθηση των τελευταίων μηνών. Και προβλέπεται να χάσει άλλο τόσο (συνολικά 30%) Πόσο ακόμη πρέπει να υποτιμηθεί μία οικονομία για να γίνει ανταγωνιστική ; Αυτό κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας το πει, προφανώς για να μην τρομάξουμε. Επί της ουσίας τώρα, καμία οικονομία δεν γίνεται ανταγωνιστική με το όπλο της υποτίμησης μόνο. Η υποτίμηση δίνει μία ώθηση μόνο. Εάν μετά δεν έχεις τις δυνάμεις να αναπτύξεις ταχύτητα, τότε ξαναπέφτεις στη στασιμότητα. Και στην Ελλάδα όποτε έγινε υποτίμηση τα οφέλη αποδείχθηκαν προσωρινά. Ακόμη και γι’ αυτό όμως χρειάστηκε το προηγούμενο πάγωμα των μισθών. Διαφορετικά η άνοδος του πληθωρισμού που θα προκύψει, θα αφαιρέσει τα αρχικά κέρδη ανταγωνιστικότητας. Αυτό γιατί κανείς ‘αριστερός οικονομολόγος’ δεν το αποκαλύπτει ; Αλλά αντίθετα υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια μιλώντας για αυξήσεις μισθών, αναδιανομή κλπ. Cynical, η Ευρώπη δεν θα αλλάξει προς την επιθυμητή κατεύθυνση χωρίς την μαζική και ενεργό πολιτική δράση των εργαζομένων. Σήμερα ήδη αλλάζει λόγω της κρίσης και είναι πιθανόν να οδηγηθούμε σε περισσότερη δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση, αλλά αυτό γίνεται με όρους μεγαλύτερης συγκεντροποίησης και αυταρχισμού. Μία Ευρώπη των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να είναι έργο των ίδιων των εργαζομένων. Και εδώ δεν πρέπει κανείς να είναι απαισιόδοξος, γιατί είμαστε ακόμη στην αρχή και το εργατικό κίνημα δεν έχει δώσει καμία σοβαρή μάχη για να ηττηθεί. Αλίμονο εάν είμαστε απαισιόδοξοι για την Ευρώπη και αισιοδοξούμε για τις προοπτικές του ελληνικού εργατικού κινήματος εκτός ευρωζώνης. Και αυτό που μου τη δίνει με το ‘εξοδικό ρεύμα’ είναι που με σημαία την ‘εθνική’ οικονομία, το ‘εθνικό’ νόμισμα, και τις μεγάλες κουβέντες για το καλό της ‘χώρας’ και του ‘λαού’, βάζουν πλάτες στον προστατευτισμό για την ανάπτυξη του ‘εθνικού’ κεφαλαίου που, αλίμονο, δεν υπάρχει παρά μόνον στο σκοτισμένο μυαλό τους. Που τα είδαν αυτά τα περί εθνικής ανάταξης ; Ποιο είναι το κομμάτι του ‘εθνικού’ κεφαλαίου που θα αξιοποιήσει εξαγωγικά την ‘εθνική ανεξαρτησία’ και τη λαϊκή κυριαρχία για να σύρει στην ανάπτυξη την οικονομία ; Την οικονομία ‘μας’ ; Πολύ θα ήθελα να μου το εξηγήσει αυτό κάποιος για να μην παλινδρομώ χωρίς λόγο στον πασοκική συνθηματολογία της δεκαετίας του ’70.
07 Ιουλίου 2010 11:13 μ.μ.
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Νοσφεράτε δεν ξέρω σε ποια παραπομπή αναφέρεσαι. Είχα γράψει πάντως κάτι σχετικό πρόσφατα στην Αυγή παρεμφερές με αυτό του Στασινού που μνημόνευσες. Και μου φαίνεται πως σύντομα πρέπει να ξαναγράψω γιατί υπάρχουν πολλά σημεία που πρέπει ακόμη να συζητηθούν.
07 Ιουλίου 2010 11:21 μ.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
αναφερομαι στο Η άρνηση πληρωμής του χρέους και οι παγίδες ΤουΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ (απο την Αυγή)
07 Ιουλίου 2010 11:57 μ.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
Παντως να πω για τους νεοτερους οτι οσο υπηρχε η Δραχμή ΠΟΤΕ (κατηγορηματικώς ) δεν θεωρηθηκε η Υποτιμηση καλο πραγμα για τους ..εργαζομενους Μισθωτους.. Ποτε .. Το πως προβαλλει τωρα η προταση επιστροφής στη Δραχμή συνοδευομενη απο μια μεγαλη Υποτιμηση ως πραταση της αριστεράς και μαλιστα με το ανοιχτο υποννουμενο οτι οσοι δεν το δεχονται ειναι με το Δου Νου Του ειναι αποριας αξιον Παντα η Αρσιτερά και οι εργαζομενοι -μισθωτοι ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑΝ στις Υποτιμησεις (οπως ειναι και απολυτως Λογικό βεβαια )
08 Ιουλίου 2010 12:06 π.μ.
Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Πες τα χρυσόστομε. Το πρόβλημα είναι πως όταν δεν πείθεται ένας άνθρωπος με υψηλό δείκτη ευφυϊας και μορφωτικό επίπεδο σαν τη Cynical, τότε τι να τα κάνεις τα κατεβατά των επιχειρημάτων ; ΥΓ : ναι ο κύριος είναι ο υποφαινόμενος.
08 Ιουλίου 2010 12:16 π.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
.. ε ελα λιγο και στο Μπλογκ μου ..Πανω δεξια σε μια Φωτο με εναν Μπαστο και εναν Ρινοκερο εχω το αρθρο σου ..Το βλεπεις κανοντας κλικ Αριστερά πανω εχω το μεηλ .. Στειλε μου αν θελεις
08 Ιουλίου 2010 12:19 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Greek Rider είπε...
Παιδιά εγώ νομίζω ότι τα οφέλη του ευρώ (πέρα από τα χαμηλά επιτόκια που κάποτε είχαμε) ήταν όλα πολιτικά. Γι΄ αυτό έτρεχαν να μπούνε όσοι μπορούσαν. Ιδίως στην Ελλάδα που φοβόμασταν γενικά από την σκιά μας μέχρι τον κακό μας εαυτό που τελικά δεν αποφύγαμε. Η έως τώρα υποτίμηση του ευρώ αφορά όλες τις χώρες που το χρησιμοποιούν και συνεπώς η υποτίμησή του δεν βοηθάει την δική μας ανταγωνιστικότητα σε σχέση με αυτούς και οι οποίοι είναι οι κυριότεροι εμπορικοί μας εταίροι. Η υποτίμηση ποτέ δεν ήταν καλό πράγμα (ούτε και τώρα) και από την αρχή εγώ ξεκάθαρα λέω ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Εδώ όμως έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο κακών και όχι ενός καλού (ευρώ) και ενός κακού (έξοδος από το ευρώ). Όντως τα αποτελέσματα μιας υποτίμησης θα είναι βραχυπρόθεσμα. Και εγώ έχω αμφιβολίες αν έξω από το ευρώ θα ορθοποδήσουμε. Σίγουρα όμως πιστεύω ότι η οικονομία μας θα έχει καλύτερο μέλλον. Άλλωστε θα έχουμε πάλι όλα τα εργαλεία οικονομικής πολιτικής. Χρειάζεται όμως και σχέδιο που έως τώρα δεν υπήρχε γιατί όλα ήταν στον αυτόματο πιλότο. Πιστεύω ότι το ευρώ το χρησιμοποιούν σαν μπαμπούλα για να μας φοβίσουν και να μας πιέζουν (ότι θα το χάσουμε). Η σημερινή στασιμότητα με το ευρώ νομίζω ότι δεν ανατρέπεται παρά μόνο αν συνεχίζουν τα σκληρά μέτρα κάθε χρόνο μέχρι τελικής φτώχειας. ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Θυμίζω ότι με ένα δολάριο στην Αίγυπτο μπορεί να πηγαίνει κάποιος στον μπακάλη και να αγοράζει όσα ψώνια μπορεί να κουβαλήσει. Εντάξει δεν μπορούν βέβαια να αγοράζουν ξένα προιόντα.Στα οικονομικά καμιά φορά ξεχνάμε τα βασικά.
08 Ιουλίου 2010 12:47 π.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
παρεμπιπτοντως ενα κειμενο του Μηλιου για την κριση http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/blog-post_08.html
08 Ιουλίου 2010 1:14 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
''Θυμίζω ότι με ένα δολάριο στην Αίγυπτο μπορεί να πηγαίνει κάποιος στον μπακάλη και να αγοράζει όσα ψώνια μπορεί να κουβαλήσει. Εντάξει δεν μπορούν βέβαια να αγοράζουν ξένα προιόντα.Στα οικονομικά καμιά φορά ξεχνάμε τα βασικά.'' Σορυ βρε Ραιντερ αλλά ειναι παραδειγματα αυτά; Μια Κινα (που ειες στο Μπλογκ σου, μια ..Αιγυπτος .. Μετα λές οτι το ευρω το χρησιμοποιουν για Μπαμπουλα Μα αν ειναι να καταλήξουμε ..Αιγυπτος .... Τι συνταξη περνουνε στην Αιγυπτο; Ισως δεν ειναι και τοσο κακή ιδεα ....
08 Ιουλίου 2010 1:17 π.μ.
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
απο το κειμενο του Γιαννη Μηλιού http://nosferatos.blogspot.com/2010/07/blog-post_08.html ''....Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβλέπουμε το ζήτημα του συσχετισμού δύναμης που αποτελεί και τον πραγματικό δείκτη για την εφαρμογή μιας τεχνικής πρότασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόταση για στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ, μια πρόταση που υποστηρίζεται σήμερα και από μερίδες ακραίων νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων. Με το σημερινό συσχετισμό δύναμης η εφαρμογή της συγκεκριμένης πρότασης θα βοηθήσει το κεφάλαιο στην πιο γρήγορη μείωση του εργατικού κόστους και στις απαραίτητες σκληρές μεταρρυθμίσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Αυτό θα συμβεί μέσα από την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος που θα προκύψει. Μια υποτίμηση που θα πλήξει σχεδόν αποκλειστικά τα μισθωτά στρώματα και όχι εκείνους που έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό και άρα διατήρησής τους σε ευρώ...''
08 Ιουλίου 2010 1:20 π.μ.
Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Κώστας.Κ είπε...
Greek Rider, η Ελλάδα δεν ανταγωνίζεται τη Γερμανία στη φέτα, το λάδι, τα ψάρια, τα ρούχα ή τα προϊόντα αλουμινίου. Η εκτόπιση των ελληνικών εξαγωγών από τη γερμανική και τις βοριοευρωπαϊκές αγορές οφείλεται στα πολύ φθηνότερα παρεμφερή προϊόντα τρίτων χωρών που πουλάνε στην Ευρωζώνη έχοντας προσδέσει το νόμισμά τους στο δολάριο. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στον τουρισμό. Ανταγωνιζόμαστε τη Τουρκία, τις χώρες του Μαγκρέμπ και των Βαλκανίων σε τιμές πολύ ακριβότερες λόγω της ανατίμησης του ευρώ. Άρα, με την υποτίμηση του ευρώ ασφαλώς και θα ωφεληθούν οι ελληνικές εξαγωγές, όπως έχουν ήδη ωφεληθεί φέτος σημαντικά.
08 Ιουλίου 2010 1:32 π.μ.
Blogger Ο/Η Νοσφεράτος είπε...
παιδε Υπαρχει καιμια αλλη παραμετρος που υποβωσκει Πραγματι με το ευρω χασαμε ενα μεγαλο μερος της εθνικής κυριαρχιας .. εκεινο το μερος που συνδεεται με την Δραχμή την υποτιμηση την Κεντρική τραπεζα την ασκηση ανεξαρτητης Οικονομικκής πολιτικής .. Το ερωτημασημερα ειναι διπλό α) Πρεπει να ανακτησουμε την εθνικη νομισματική πολιτική και με ποιο τιμημα ..Δηλαδή τι θα θυσιασουμε για να ξαναπαρουμε αυτο που δωσαμε μπαινοντας στην ευρωζωνη αλλά και Β) Μπορουμε να το ανακτησουμε; Μπορουμε να γυρισουμε πισω στο πληρες εθνος κρατος ; Μετα απο μια τριακονταετια στην ΕΕ και μια δεκαετια και βαλε στο Ευρω με απιστευτους δεσμους αλληλεξαρτησης; Ποιες θαναι οι επιπτωσεις μιας τετοιοας αποκολησης της οικονομιας μας ; τι κοινωνικές πειπτωσεις θαχει σε πολλαπλους τομεις της οικονομιας και κοινωνιας; Ποιες θα ειναι οι πολιτικές παρασυνεπειες; Υπαρχει -απο οσους υποστηριζουν την επιστροφή στη δραχμή μια εστω και αμυδρη μελετη των κοινωνικών -πολιτικών παραμετρων της αποκολησης απο την Ευρωζωνη ; Τα χουν σκεφτει ; Η φανταζονται οτι μπορουμε να μπανοβγαινουμε στοΕυρω ετσι απλά;
08 Ιουλίου 2010 1:59 π.μ.
Διαγραφή