Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

δειτε το...μεγαλα γλεντια




το  πρωτο ειδα στου Ροιδη
http://roides.wordpress.com/2009/11/29/29nov09/

η Eurostat αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα από τις πιο προηγμένες.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΑΝΗ Μπορεί ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης να βγάζει στον δρόμο όλο και περισσότερους αστυνομικούς, ωστόσο η Eurostat αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα από τις πιο προηγμένες.






Επιπροσθέτως, οι δείκτες του εγκλήματος στην Ελλάδα παραμένουν σταθεροί την τελευταία εικοσαετία. Στοιχεία που δείχνουν ξεκάθαρα ότι η πολιτική της «μηδενικής ανοχής», την οποία καταγγέλλουν πολλοί διακεκριμένοι ποινικολόγοι, δείχνει να είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι με στόχο τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας.



*Σχετικά με το «βίαιο έγκλημα», που περιλαμβάνει σωματικές επιθέσεις, ληστείες και σεξουαλικές παραβάσεις, το 2007 στη χώρα καταγράφηκαν 10.851 περιστατικά. Συγκριτικά με τις 324.765 περιπτώσεις που ταλάνισαν τη Γαλλία, ο αριθμός που παραθέσαμε φαντάζει αστείος. Ακόμη και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει έξι φορές μικρότερο πληθυσμό.



Ληστείες και φόνοι



Υψηλή εγκληματικότητα καταγράφεται και στη σουηδική κοινωνία των 9.300.000 κατοίκων, όπου καταγράφονται 108.000 βίαια εγκλήματα. Ενώ 133.000 παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν στην Αυστρία (8.469.000).



*Πολλά συμβάντα καταγράφονται στη Γερμανία (217.923 σε 82.551.851 κατοίκους) και ακόμη περισσότερα στην Ολλανδία (111.888 σε 16.520.000 κατοίκους).



*Η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς στην Αγγλία. Οι 1.099.434 υποθέσεις του 2007 (σχεδόν διπλάσιες από εκείνες του 1998!) αποτελούν ιστορικό ρεκόρ για την Ε.Ε.



*Στον κοινοτικό μέσο όρο κυμαίνονται οι 117 ανθρωποκτονίες που τελέστηκαν στην Ελλάδα το 2007 (10 χρόνια πριν ήταν 203). Περίπου μία ανά 100.000 κατοίκους. Πολύ χαμηλότερα από το Βέλγιο, με 201 περιπτώσεις σε 10.574.000 πληθυσμό (το 2002 έγιναν πάνω από 300).



*Δραματική είναι η κατάσταση στη Λιθουανία, όπου γίνονται σχεδόν δέκα ανθρωποκτονίες ανά 100.000 άτομα! Την τελευταία δεκαπενταετία, πάντως, καταγράφεται μεγάλη μείωση σε Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία.



*Ωστόσο, αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι με εξαίρεση το Ρέικιαβικ και τη Λισαβόνα, η Αθήνα είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με τις λιγότερες ανθρωποκτονίες, με διαφορά από τις υπόλοιπες. Μόλις μία ανά 100.000 πολίτες...



Στο Λονδίνο ξεπερνούν τις δύο, ενώ στις Βρυξέλλες και το Αμστερνταμ έχουν τρεις και τέσσερις αντίστοιχα.



*Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία και για τις ληστείες, που τριπλασιάστηκαν στη χώρα μας την τελευταία 20ετία (από 1.036 το 1991 σε 2.845 το 2007 και 3.283 το 2008).



Παραμένουν όμως οι λιγότερες σε όλη την Ευρώπη, με μεγάλη διαφορά από ανεπτυγμένες χώρες, όπως η Γαλλία, στην οποία έγιναν 112.885, σαράντα φορές περισσότερες. Εντονο πρόβλημα αντιμετωπίζουν η βρετανική, η ισπανική και η ιταλική κοινωνία (84.706, 89.864 και 74.130 ληστείες αντίστοιχα). Μέχρι και στη Σουηδία έφτασαν τις 8.673 οι ληστείες (κλοπές διά της βίας ή υπό την απειλή της).



*Μια ανεξήγητη διαφορά υπάρχει στις κλοπές οχημάτων που αφορούν την Ελλάδα για το 2007. Η Eurostat δίνει 7.494, ενώ η ελληνική αστυνομία 22.516. Ακόμη και έτσι ούτε καν μπορούν να συγκριθούν με τις 277.549 τις Ιταλίας, τις 224.658 της Γαλλίας και τις 170.000 της Βρετανίας. Σχεδόν τις 50.000 άγγιξαν στη Σουηδία.



*Εκεί όπου ξεπερνάμε ελαφρά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι οι διαρρήξεις. Το 2007 καταγράφηκαν 37.917, όταν στη Σουηδία διαπράχτηκαν μόλις 16.936, στην Αυστρία 20.040, στην Πορτογαλία 22.343, στη Γερμανία 109.128 (αρκετά χαμηλότερα, αναλογικά με τον πληθυσμό). Η Ελλάδα κινείται λίγο πάνω από Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία και πολύ κάτω από Βέλγιο και Ολλανδία.



*Η κατάσταση περιπλέκεται στα αδικήματα για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών. Κάθε χώρα έχει διαφορετική νομοθεσία και η χώρα μας μία από τις αυστηρότερες στην Ευρώπη (μαζί με τη Γαλλία).



*Ετσι οι 7.959 σχετικές υποθέσεις του 2007 δείχνουν λίγες σε σχέση με της Ολλανδίας (15.657) ή της Γερμανίας (64.093). Εκεί όμως μεγάλος αριθμός καταλήγει σε κάποιο χρηματικό πρόστιμο (όπως στη Γερμανία) και όχι σε δικαστήριο ή στη φυλακή, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα.



Αύξηση φυλακισμένων



Αυτός είναι ο βασικός λόγος για την αύξηση κατά 50% των φυλακισμένων από το 1998 και μετά. Το 2007 ήταν περίπου ίδιος αναλογικά με Γερμανία, Βέλγιο και Γαλλία. Περίπου 91 άτομα ανά 100.000 κατοίκους, ενώ στην Ισπανία και τη Βρετανία φτάνουν τα 146.



Σαφώς πιο ανεκτική παρουσιάζεται η Σουηδία, με κάτω από τους μισούς αναλογικά φυλακισμένους (68).



*Ταυτόχρονα έχουμε τους περισσότερους αναλογικά αστυνομικούς απ' όλα σχεδόν τα κράτη της Ε.Ε. Στην Ιταλία των πέντε φορές περισσότερων κατοίκων έχουν λίγο πάνω από τους διπλάσιους (106.000), στη Βρετανία 140.514, ενώ στη Σουηδία μόλις 18.000. Κράτη σαφώς πιο ανεπτυγμένα και οικονομικά εύρωστα αλλά παραδόξως με περισσότερο έγκλημα.
πηγη
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/11/2009&id=106805

Πρότζεκτ Ντουμπάι: Αλ Βαβέλ

http://vlemma.wordpress.com/2009/11/28/dubai-al-babel/

Ο Εμμανουήλ Κριαράς κλείνει τα 103 χρόνια και μιλάει για τα όσα είδε στον αιώνα του

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4548335&ct=1

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τα εθνη κρατη, την Παγκοσμιοποιηση , την ανισοτητα ..Μια συζητηση που ειχα με τον Γιαννη#links

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τα εθνη κρατη, την Παγκοσμιοποιηση , την ανισοτητα ..Μια συζητηση που ειχα με τον Γιαννη#links

Η «χαμένη» γενιά των μεταναστών(αναδημοσιευση απο τον Ν. Αgo)






Πολύς λόγος και από πολλούς για τα παιδιά των μεταναστών. Τούτο τον καιρό, μάλιστα, είναι και στην επικαιρότητα, λόγω των αναμενόμενων κυβερνητικών ενεργειών, που οι ίδιοι οι γονείς τους, αλλά και η κοινωνία, εδώ και καιρό περιμένουν. Ευελπιστούν να δοθεί μια λύση σε αυτό το φλέγον θέμα, που τείνει να μετατραπεί σε γόρδιο δεσμό και που έχει προλάβει κιόλας να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στα ίδια τα παιδιά.



Εκτός όμως από τα παιδιά που γεννήθηκαν στην ελληνική επικράτεια ή ήρθαν σε πολύ μικρή ηλικία και συμμετείχαν σε όλες τις βαθμίδες τους ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, υπάρχει μια ξεχωριστή κατηγορία νέων στους οποίους σπάνια έως ποτέ έχουμε αναφερθεί. Το ότι δεν αναφερόμαστε και σε αυτή την κατηγορία νέων μεταναστών, δεν σημαίνει ότι παύει να υφίσταται το θέμα. Και είναι τόσο γραφειοκρατικό όσο και υπαρξιακό.



Η Αϊντα είναι παιδί μεταναστών. Γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στην Αθήνα όταν ήταν στην πρώτη Γυμνασίου. Τέλειωσε το Λύκειο με καλούς βαθμούς και πέρασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο τμήμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών. Με το τέλος των σπουδών της, βρέθηκε σε μια κατάσταση που την έκανε να καταλάβει, την έκανε να μπει απότομα στη ζωή. Ήθελε να πάει στη Γερμανία να κάνει master, αλλά δεν τα κατάφερε. Ενώ πληρούσε τις προϋποθέσεις, χρειαζόταν να έχει και άδεια παραμονής στην Ελλάδα για να μπορεί να ταξιδέψει. Την εποχή που έπρεπε να ταξιδέψει, όμως, είχε μόνο την μπλε βεβαίωση, που έλεγε ότι «οι γονείς της έχουν καταθέσει τα δικαιολογητικά για άδεια διαμονής».



Η βεβαίωση αυτή έχει αξία μόνο για εσωτερική χρήση και δεν μπορεί ο κάτοχος να ταξιδεύει. Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα δεν μπορούσε να διεκδικήσει θέση σε δημόσια υπηρεσία λόγο της καταγωγής της και του ειδικού καθεστώτος που διέπει το Δημόσιο. Όπως γνωρίζουμε, θέση στον δημόσιο τομέα μπορούν να απολαμβάνουν μόνο οι Έλληνες πολίτες ή σε κάποιες περιπτώσεις και πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Αϊντα, ενώ σπούδασε στην Ελλάδα και μένει μόνιμα στην Ελλάδα, λόγω του ότι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, φυσιολογικά έμεινε έξω από αυτήν την πιθανότητα.



Σκέφτηκε ωστόσο να διεκδικήσει θέση στη χώρα που γεννήθηκε. Απευθύνθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες της Αλβανίας, ευελπιστώντας ότι το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο Πειραιά θα τις άνοιγε τις πόρτες για μια αξιοπρεπή καριέρα. Να σημειώσουμε εδώ πως η αναγνώριση των πτυχίων ξένων πανεπιστήμιων στην Αλβανία, γίνεται με ευκολότερο τρόπο από τον απίστευτα γραφειοκρατικό και πολλές φορές αποτρεπτικό που βιώνουν στην Ελλάδα οι Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν έξω. Εκεί, όμως, το θέμα της ήταν άλλο.



Λόγω του γεγονότος πως είχε σπουδάσει έξω, δεν είχε την επιθυμητή επάρκεια στη γλώσσα. Και αυτό μπορεί να θεωρηθεί εντελώς λογικό, από τη στιγμή που με την αλβανική γλώσσα δεν είχε επαφή από το δημοτικό. Εκτός αυτού, είχε να αντιμετωπίσει και τη γνωστή μέθοδο του «μέσου», που είναι βαλκανική αρρώστια, και έτσι βρέθηκε σε έναν φαύλο κύκλο. Αποτέλεσμα όλων αυτών των σκοπέλων, που έπρεπε να αντιμετωπίσει, είναι η απογοήτευση που δοκίμασε και η αίσθηση της “ξένης” και στις δυο χώρες.



Η περίπτωσή της δεν είναι η μοναδική. Είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις, κυρίως νέων από την Αλβανία, που ήρθαν στην Ελλάδα οντάς στις πρώτες τάξης του Δημοτικού ή του Γυμνασίου, τελείωσαν εδώ τις σπουδές τους και μετά ήρθαν αντιμέτωποι με το τεράστιο δίλημμά του «και τώρα τι κάνουμε;». Η μετανάστευση γι’ αυτούς δεν ήταν επιλογή. Οι γονείς τους τούς πήραν μαζί, μην έχοντας επιλογή πού να τα αφήσουν. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, συνομήλικοί τους, είτε τα παράτησαν εδώ με τις πρώτες δυσκολίες είτε έμειναν στην Αλβανία να τελειώσουν το σχολείο, μακριά από τους γονείς τους και στην προστασία συγγενών.



Πολλοί από αυτούς δε, που ήρθαν εδώ σε σχολική ηλικία, προτίμησαν της τεχνικές σχολές. Μια βόλτα στα ΤΕΙ ή στα ΕΠΑΛ το επιβεβαιώνει πλήρως. Μόνο στο 2 ΕΠΑΛ Γαλατσίου, από το σύνολο των 196 μαθητών, το 55% προέρχονται από τη λεγόμενη δεύτερη γενιά. Είναι δηλαδή παιδιά που είτε έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα (η πλειονότητα) είτε έχουν έρθει από τις πατρίδες τους σε πολύ μικρή ηλικία και, σε κάθε περίπτωση, έχουν περάσει από το Δημοτικό και το Γυμνάσιο σε ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Από το σύνολο αυτό, το 45% προέρχεται από την Αλβανία και το άλλο 10% από όλες τις άλλες κοινότητες των μεταναστών.



Και τα προηγούμενα χρόνια, με γνώμονα πάντοτε την άμεση επαγγελματική τους τακτοποίηση, τα παιδιά των μεταναστών προτιμούσαν το ΕΠΑΛ.



Μπορεί να μεταφραστεί ως συρρίκνωση φιλοδοξιών ή ως διέξοδος αντιμετώπισης της απειλής που παραμόνευε να πνίξει τη φιλοδοξία; Σε κάθε περίπτωση, η γενιά αυτή, για την οποία δεν έχουμε συνηθίσει να μιλάμε, είναι, κατά τη γνώμη μου, και η πιο αδικημένη. Άφησε την πατρίδα σε μια ηλικία που δεν μπορούσε να αποφασίσει και βρέθηκε αντιμέτωπη με μια κατάσταση που δεν μπορούσε να ανατρέψει. Κι έτσι, είτε προσάρμοσε τα όνειρα στο μικρό κάδρο των αναγκών των γονιών της είτε τόλμησε και βγει από αυτό και τα κατάφερε.



Το παράδειγμα του Οδυσσέα Τσενάι, που τα’ βαλε με “θεούς και δαίμονες” και βγήκε κερδισμένος, απολαμβάνοντας σήμερα στης ΗΠΑ τους καρπούς της προσπάθειάς του, δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλοί άλλοι, δίπλα σε αυτούς που είναι στο σταυροδρόμι των επιλογών και των αμφιβολιών, που έχουν κατασταλάξει και δημιουργούν. Ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση η μετανάστευση. Ακόμα περισσότερο, δεν ήταν εύκολη η επιτυχία στα ξένα. Μα αυτοί που τα κατάφεραν αποτελούν για τους άλλους το απτό παράδειγμα. Εξάλλου, όπως λέει και μια σοφή ρήση, οι επιτυχημένοι δεν κάνουν διαφορετικά πράγματα, κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.



Σήμερα στην Αυγή της Κυριακής

πηγη
http://odromos.wordpress.com/2009/11/29/%CE%B7-%C2%AB%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%C2%BB-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD/

SAMURAI самураи: Παιδική εκδήλωση στα Εξάρχεια ενάντια στην πολιτική Χρυσοχοΐδη

SAMURAI самураи: Παιδική εκδήλωση στα Εξάρχεια ενάντια στην πολιτική Χρυσοχοΐδη

Κρατοῦσε ἕνα τρυφερὸ κλαδὶ μυρτιᾶς

ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ


Κρατοῦσε ἕνα τρυφερὸ κλαδὶ μυρτιᾶς


κι ἕνα ὡραῖο τριαντάφυλλο.

Τῆς ἄρεσε: χαμογελοῦσε. Τὰ μαλλιά της


ἔσταζαν νύχτα πίσω της.
 
 
ΠΗΓΗ
 
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ


ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ΣΧΟΛΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ



--------------------------------------------------------------------------------

http://www.mikrosapoplous.gr/arxl/arxl04.htm

ε ρε τισου ειναι μερικοι μερικοι..ομως ε;

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/11/2009&id=106747

μία δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανών: Οι τουρκόφωνοι Έλληνες (Γκαγκαούζοι/Γκαγκαβούζηδες)

μία δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανών: Οι τουρκόφωνοι Έλληνες (Γκαγκαούζοι/Γκαγκαβούζηδες)

θα μας τρελάνει αυτη η CYNICAL: Άνθρωπος: Το Ατελές Δημιούργημα της Φύσης

CYNICAL: Άνθρωπος: Το Ατελές Δημιούργημα της Φύσης



αποσπασμα


''Κατά καιρούς λοιπόν με πιάνω να στέκομαι με γνήσιο ενδιαφέρον πάνω από μελέτες σχετικές με τα χούγια ζώων, πτηνών, ερπετών. Να για παράδειγμα τις προάλλες διάβαζα για κάποιες αδίσταχτες σφήκες που στα καλά καθούμενα βάζουν στο μάτι και κουρσεύουν αθώες κι αμέριμνες κάμπιες, στις πλάτες των οποίων ξεφορτώνουν με το στανιό τ’ αυγά τους για να τούς τα αναστήσουν οι ξένες, κι όχι αυτές οι ακαμάτρες. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά φροντίζουν κι από πάνω να τις αδρανοποιούν με κάποιον έξυπνο ιό, ώστε να μην βγάζουν κιχ οι κακομοίρες απ’ το παραπανίσιο φορτίο. Παστρικές δουλειές!



Τι έχουν καταφέρει οι άνθρωποι γιαυτό; Τίποτα που να δρα αυτόματα κι αποτελεσματικά. Μόνο μαλλιάζει η γλώσσα τους από το πολύ το μπίρι-μπίρι στην προσπάθεια να εξασκήσουν την αμφίβολη τεχνική της πειθούς. Κι ύστερα σου λένε ότι η γλώσσα αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα ζώα που την στερούνται. Τρίχες, ανθρώπινοι ναρκισσισμοί!



Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά σε μια άλλη μελέτη που ήρθε στα χέρια μου πριν από λίγο, σχετικά με την πανουργία των αρσενικών μυγών (fruit flies or drosophila melanogaster) πάνω στις θηλυκές. Οι συγκεκριμένες μύγες λοιπόν για να μαθαίνετε, ακολουθούν ένα σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα, ξυπνούν το πρωί, πλένονται, ντύνονται, στολίζονται κάνουν με επιμέλεια τις δουλειές τους, σφουγγάρισμα, ψώνια, μαγείρεμα και τα λοιπά, παίρνουν ένα μεσημεριανό υπνάκο και κατά το βραδάκι ψόφιες στην κούραση, τού δίνουν και καταλαβαίνει μέχρι το πρωί. Κάποιες δε, μπορεί και να ροχαλίζουν, αλλά αυτό δεν είναι ακόμα επιστημονικώς τεκμηριωμένο. Τη ρουτίνα αυτή φαίνεται να την ακολουθούν αδιαλείπτως και τα αρσενικά και τα θηλυκά. Όλα όμως τα θηλυκά;


Ε!, Όχι, κι όλα, αποφαίνεται με βεβαιότητα ο καθηγητής Elwyn Isaac, ειδικός Άρχοντας επί των Μυγών. Μόνο τα ανύπαντρα διατηρούν το προνόμιο της μεσημεριανής σιέστας, ενώ για τα παντρεμένα θηλυκά η ζωή φανερώνεται από την πρώτη κιόλας μέρα με το σκληρό της πρόσωπο. Ενδελεχείς παρατηρήσεις έδειξαν ότι τα θηλυκά με το που παντρεύονται και νοικοκυρεύονται κάτι παθαίνουν στα ξαφνικά, κι από κει που τεμπέλιαζαν τα μεσημέρια δεν λένε να βάλουν κώλο κάτω. Πάνε κι οι σιέστες, πάνε κι όλα τα καλά. Αντ’ αυτού παίρνουν κάμπους και βουνά για να ψωνίσουν τα καλύτερα φρούτα, λιώνουν παπούτσια στο να ψάχνουν το καλύτερο κρεβατάκι για τα μωρά που θα γεννήσουν και γενικά η ζωή τους μετατρέπεται σ’ ένα ντελίριο υπερ-εργασίας, υπερ-δραστηριότητας και φυσικά νευρικής υπερδιέγερσης.



Κάτι βέβαια είχε αρχίσει να υποψιάζεται ο κύριος καθηγητής, αλλά δεν ήταν δυνατόν να το χωνέψει, παρά το γεγονός ότι τα πειράματά του τού έδειχναν σαφώς ότι δεν έκανε λάθος. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι αρσενικές μύγες με το που παντρεύονται, άκου να δεις τι σκαρφίζονται(!), εκκρίνουν ένα ειδικό πεπτίδιο με το οποίο επικαλύπτουν γύρω γύρω το σπέρμα τους. Τα νιόπαντρα τώρα θηλυκά, λυσσασμένα ως είναι δια sex, μαζί με το σπέρμα τρώνε στη μούρη και το ειδικό αυτό πεπτίδιο, το οποίο σαν κάποια άλλα άνθη του λωτού, τα κάνει να ξεχνούν τις πρότερες άπλες και ξάπλες και τα αναγκάζει, υπνωτισμένα στις διαταγές του πεπτιδίου, να παίρνουν τους δρόμους για να φροντίσουν το αρσενικό και τα μελλοντικά μωρά, τα οποία θα μπορούν χάρη σ’ αυτά να συνεχίζουν απρόσκοπτα τον ύπνο τους.




Πείτε μου λοιπόν! Υπάρχει δίποδο αρσενικό που να έχει καταφέρει να βάλει έτσι απρόσκοπτα το θηλυκό στην υπηρεσία του; Αν το πεπτίδιο αυτό δεν αποτελεί ένα τέλειο όργανο φυσικού εξαναγκασμού των θηλυκών μυγών στην υπηρεσία των αρσενικών, τότε τι αποτελεί; Αν αυτό το κατέφεραν από μόνες τους οι αρσενικές μύγες, που προφανώς και το κατάφεραν, δεν θα έπρεπε να δικαιούνται ανώτερη θέση στην εξελικτική πυραμίδα απ’ ότι τα ανθρώπινα αρσενικά που ακόμα ιδρωκοπούν για να το καταφέρουν; ''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κόβουν φάτσα και βγάζουν συμπέρασμα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κόβουν φάτσα και βγάζουν συμπέρασμα

O Nεοδημο -ακρατης σε Διλημμα: Σαν τι να ριξει αραγε μες την Σχισμή της κάλπης;


«Να τελειώσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ»( απο τα ΝΕΑ)Ρητορική σύγκρουσης από τον Αλέκο ΑλαβάνοΕπίθεση στην ανανεωτική πτέρυγα, αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα(Απο την Ε'')

«Να τελειώσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ»


Λεωνίδας Κύρκος: Καταστροφική η συνύπαρξη για την Ανανεωτική Αριστερά
 
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4548316
ΚΑΙ
 
Ρητορική σύγκρουσης από τον Αλέκο Αλαβάνο


Επίθεση στην ανανεωτική πτέρυγα, αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα


http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=106848

Tαδε Εφη ........ΨΩΜΙΑΔΗΣ

«Προσπάθησα ενάμιση μήνα να μείνω μακριά από οξύτητες, από αιχμές και την εμπόλεμη ζώνη. Μίλησα για ενότητα. Επισήμανα την προηγούμενη Τρίτη για πιθανά προβλήματα γιατί εγώ αυτά εισέπραττα από την περιοδεία μου που έκανα σε όλη την επικράτεια. Σήμερα δικαιώνομαι. Εύχομαι η οργανωτική επιτροπή να βρει τη λύση. [...] Καταγγέλλω σήμερα τραμπουκισμούς, ακόμα και εδώ στο Βελλίδειο. Υπάρχουν εγκάθετοι εδώ και δύο μέρες, και σήμερα, που λένε μην ψηφίζετε Ψωμιάδη. Υπάρχουν εγκάθετοι που δεν δίνουν ψηφοδέλτια Ψωμιάδη, σε όλη την ελληνική επικράτεια. Υπάρχουν εγκάθετοι, μπράβοι, που εκφοβίζουν. Υπάρχουν εγκάθετοι που δεν επιτρέπουν σε δικούς μου ανθρώπους να πλησιάσουν τα εκλογικά κέντρα. Αύριο θα πάρω τις αποφάσεις μου. Κάποιοι ενοχλήθηκαν. Θα μιλήσω και αλίμονο».

ΠΗΓΗ:
http://www.tvxs.gr/v27261?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+TvxsStoriesRssFeed+%28TVXS+Stories+RSS+Feed%29

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Κριση μιλαει και ο ....FRANCIS FUKUYAMA (στο Βημα )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Κριση μιλαει και ο ....FRANCIS FUKUYAMA (στο Βημα )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Οι πιο δημοφιλείς, ανθεκτικοί «μύθοι»

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Οι πιο δημοφιλείς, ανθεκτικοί «μύθοι»