κάποιες φορές μες την ομίχλη ανακαλύπτουμε
το φάντασμα μας..
δηλαδή το το περίγραμμα του πεπρωμένου μας
η το απόσταγμα της μνήμης
και πάμε να τον αγγίξουμε . Να ενωθουμε μαζί του
Μας σαγηνεύει η αχνή τουκαθαροτητα ..που είναι σαν αέρας . Που μας πονά κατάσαρκα σαν το μαχαίρι .
Το φάντασμα μας
ωσάν το είδωλο μας στον καθρέφτη .Να ζωντανεύει . Και
να μας λέγει την αλήθεια μας
Την αλήθεια
Την αλήθεια
Την Ολοπικρη μα και γιαυτό ολοδικη μας αλήθεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου