Ο Ρ. Σενετ στο βιβλίο του: Η Τυραννια της Οικειοτητας”(κλασσικό βιβλιο πια για την πολιτική κοινωνιολογια ) δειχνει με εμπεριστατωμενο τροπο
το τι αλλαξε στην φυση της Πολιτικής:
Πολύ σχηματικά απο τον αυστηρο διαχωρισμό Δημοσιου και Ιδιωτικου ρολου και χωρου περναμε στην Αντιστροφή ..εκεινο πια που μας ενδιαφερει στις κοινωνιες της Οικειοτητας δεν ειναι ο Δημοσιος λόγος του Πολιτικου ανδρος (η γυναικός) αλλά η ιδωτική-οκεία- εικονα του : Στιγμες οικογενειακής ”ευτυχιας” αν εχει καλά παιδακια (χωρις διαλυτικά ) αν μας μιλαει με οικειο τροπο , αν ειναι απλός , απο που ειναι κ.λ.π. ( οσοι θελουν να εξηγησουν το φαινομενο Ψωμιαδη , Καρατζαφερη και σια ας το διαβασουν …αν και οι Ψωμιαδηδες μαλλον δεν εχουν διαβασει οτιδηποτε μοιαζει με βιβλίο) …Ε μαλλον καποια ακρη μπορει να βρεθει ..Γιατί και Μπλογκς τι αλλο ειναι παρα΄η εισοδος του πολύ προσωπικου και μύχιου (προσωπικά ημερολογια -στην Δημοσιοτητα και στην πολιτική)
λεει καποιος
”Το blogging μετατοπίζει στο δημόσιο χώρο τον εσωτερικό μονόλογο ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, ο blogger διεκδικεί την αυτονόητη ελευθερία έκφρασης και εξομολογητικής διάχυσης, και έχει με το μέρος του την κοινή ευαισθησία.”
Παρατηρησεις :
α) Μου θυμίζει την περιφημη ρήση της Μαφάλντα: πως τολμας να μην ακους τον Μονόλογο μου ρεεεεεεεεεεεεεεεεεε;
β)τι δουλεια εχει στον δημοσιο χωρο ο εσωτερικός μονόλογος οποιουδηποτε ; ειτε σκεπτομενου ειτε μη σκεπτομενου;γ) απο που κιως που η εξομολογητική διαχυση ειναι ”αυτονόητο δικαιωμα”;
γ)(παρατηρηση …Αυτό ακριβώς ”αυτονόητο δικαιωμα στην εξομολογητική διαχυση ”βλεπει ως κινδυνο στην εποχή μας και ο Ρ. Σενετ στο βιβλιο του ” η τυραννία της οικειοτητας” αλλά και ο Τσαρλς Ταιηλορ)
δ)Αυτό δεν οδηγει και σε ενα εκ των ενδον ρεσαλτο στον Δημοσιο χωρο ;(ο οποιος ετσι ιδιωτικοποιειται βαναυσα; )τελικά ο δημοσιος χωρος κινδυνει να γινει χωρος για πλιατσικο
. φαινεται σχημα οξυμωρο η ”εξομολογητική Διαχυση”στον Δημοσιο χωρο …Διοτι
εννοιολογικά η εξομολογηση καθε ειδους εξορισμου ειναι συγκεντρωμένη , μυχια και ιδωτική …”Τα εν Οικω μη εν δημω ” και επισης προυποθετει και το περιβλημα ενός Μυστικου που εξ-ομολογεισαι σε Προσωπα που εμπιστευεσαι… Εκτός αν δεν ειναι Εξομολογητική διαχυση πραγματικά , αλλ ά κατι αλλο που μεταμφιεζεται σε ”Εξομολογητική διαχυση”
Σχόλιο από Νοσφεράτος Μάρτιος 28, 2008
το τι αλλαξε στην φυση της Πολιτικής:
Πολύ σχηματικά απο τον αυστηρο διαχωρισμό Δημοσιου και Ιδιωτικου ρολου και χωρου περναμε στην Αντιστροφή ..εκεινο πια που μας ενδιαφερει στις κοινωνιες της Οικειοτητας δεν ειναι ο Δημοσιος λόγος του Πολιτικου ανδρος (η γυναικός) αλλά η ιδωτική-οκεία- εικονα του : Στιγμες οικογενειακής ”ευτυχιας” αν εχει καλά παιδακια (χωρις διαλυτικά ) αν μας μιλαει με οικειο τροπο , αν ειναι απλός , απο που ειναι κ.λ.π. ( οσοι θελουν να εξηγησουν το φαινομενο Ψωμιαδη , Καρατζαφερη και σια ας το διαβασουν …αν και οι Ψωμιαδηδες μαλλον δεν εχουν διαβασει οτιδηποτε μοιαζει με βιβλίο) …Ε μαλλον καποια ακρη μπορει να βρεθει ..Γιατί και Μπλογκς τι αλλο ειναι παρα΄η εισοδος του πολύ προσωπικου και μύχιου (προσωπικά ημερολογια -στην Δημοσιοτητα και στην πολιτική)
λεει καποιος
”Το blogging μετατοπίζει στο δημόσιο χώρο τον εσωτερικό μονόλογο ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, ο blogger διεκδικεί την αυτονόητη ελευθερία έκφρασης και εξομολογητικής διάχυσης, και έχει με το μέρος του την κοινή ευαισθησία.”
Παρατηρησεις :
α) Μου θυμίζει την περιφημη ρήση της Μαφάλντα: πως τολμας να μην ακους τον Μονόλογο μου ρεεεεεεεεεεεεεεεεεε;
β)τι δουλεια εχει στον δημοσιο χωρο ο εσωτερικός μονόλογος οποιουδηποτε ; ειτε σκεπτομενου ειτε μη σκεπτομενου;γ) απο που κιως που η εξομολογητική διαχυση ειναι ”αυτονόητο δικαιωμα”;
γ)(παρατηρηση …Αυτό ακριβώς ”αυτονόητο δικαιωμα στην εξομολογητική διαχυση ”βλεπει ως κινδυνο στην εποχή μας και ο Ρ. Σενετ στο βιβλιο του ” η τυραννία της οικειοτητας” αλλά και ο Τσαρλς Ταιηλορ)
δ)Αυτό δεν οδηγει και σε ενα εκ των ενδον ρεσαλτο στον Δημοσιο χωρο ;(ο οποιος ετσι ιδιωτικοποιειται βαναυσα; )τελικά ο δημοσιος χωρος κινδυνει να γινει χωρος για πλιατσικο
. φαινεται σχημα οξυμωρο η ”εξομολογητική Διαχυση”στον Δημοσιο χωρο …Διοτι
εννοιολογικά η εξομολογηση καθε ειδους εξορισμου ειναι συγκεντρωμένη , μυχια και ιδωτική …”Τα εν Οικω μη εν δημω ” και επισης προυποθετει και το περιβλημα ενός Μυστικου που εξ-ομολογεισαι σε Προσωπα που εμπιστευεσαι… Εκτός αν δεν ειναι Εξομολογητική διαχυση πραγματικά , αλλ ά κατι αλλο που μεταμφιεζεται σε ”Εξομολογητική διαχυση”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου