Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

μερικά σχολια του Αποσπεριτη για το Μεσολόγγι την Πανευρωπαική διασταση της ελληνικής επαναστασης και τις παρεξηγησεις μεταξύ φιλελλήνων και ελληνων επαναστατων του '21

το Μεσολόγγι του 1826 υπήρξε – και συνεχίζει να είναι – το κατ’ εξοχήν σύμβολο μιας κοινής ευρωπαϊκής αντίληψης και στάσης απέναντι στο δεσποτισμό και την απολυταρχία. Μειοψηφικής στον καιρό της, όπως και σε όλους τους καιρούς που ακολούθησαν.



Υπάρχουν κι άλλες κοινές ευρωπαϊκές περιπέτειες, όπως ο Ισπανικός Εμφύλιος. Αλλά, δεν είναι το ίδιο.



… Το ενδιαφερον εδώ ειναι οτι ο Ερικ Χομπσμαουμ , στον ”αιωνα των επαναστασεων ” ευρισκε οτι το Ενδιαφερον και η συμμετοχή των πολιτικά φιλελευθερων Φιλλεληνων στην Ελληνική Επανασταση του 21 – στην δευτερη τοτε επανασταση στην Ευρωπη μετά την Γαλλική κατα της απολυταρχιας

, μπορει να συγκριθει ακριβώς με την διεθνή συμμετοχή

Δημοκρατων , αριστερών,αναρχικών κλπ που βρεθηκαν στο πλευρό της Δημοκρατικής Ισπανιας και κατα του Φασισμου…

-----------------------------------------



Α ναι ! ξερεις αυτό το ποστ εχει πολύ ψωμια ..Απο πολλές πλευρές ..



Η πρωτη: Πραγματι η ελληνική επανασταση συγκεντρωσε ολο το πληθος των ηττημενων επαναστατων της Ευρώπης -αυτών που ειχαν ελπίσει με την γαλλική επανασταση, ειχαν ηττηθει , ησαν πολλοι απο αυτους φυγάδες και ειδαν στην ελληνική επανασταση την δευτερη ευκαιρια …

η Δευτερη : Αυτη η διεθνιστικη φαση του Εθνικισμου-ακριβώς επειδή ”πονώ για την δική μου καταπιεσμενη πατριδα-συμπονώ και ι αλλα καταπιεσμενα εθνη στην Ευρωπη ”συνεχισε σε ολο το πρωτο μισο του 19ου αιωνα ..Δεν αφορουσε μονο στην Ελλάδα αλλά ας πουμε και στην Επανασταση στην Λατινική αμερική κλπ

Μετα το δευτερο μισο του 19ου αιωνα ο εθνικισμός αρχιζει να γινεται ολοκληρωτικός -κυριως στηνΓερμανια και Γαλλια (και μυστηριωδως αντισημιτιος -Υποθεση Ντρευφους”)



Η Τριτη .



Το οτι ο Δημοκρατικός φιλελληνισμός συνεπεσε να ειναι και ρομαντικός συνεβαλε και στην ρομαντική Εικονα που εχουν ακομα οι Ελληνες για τον Εαυτό τους (στοιχειο της εθνικής μας Ιδεολογιας) ..

Γιατί ; Γιατί πολύ απλά -εκεινη την εποχή της εθνοδομησης το κυριαρχο ηταν η εικονα που επρεπε να δωσουν οι Ελλνες προς τα εξω -προς τους Φιλλεληνες της Δυσης

..Μιας και η εποχή χρωματιζοταν απο τον Ρομαντισμό εδωσαν οι τοτε Ελληνες μια Εικονα ρομαντική -που αργοτερα την ενσωματωσαμε στην εθνική μας Ιδεολογια : Ετσι και σημερα ακομα λεμε : Εμεις οι εληνες ”ειμαστε των ακρων”-”κανουμε θαυματα οταν θελουμε και αλλα τετοια ρομαντικά



ενώ μαλλον εμαστε ”του μεσου ΄΄και του ”λιγο απόλα΄” και καθολου των ακρων,




Τωρα πανω στο θεμα της συναντησης ρομαντικου φιλελληνισμου και ελληνων επανατατων



Ο Keegan στη ”Ιστορια του πολεμου ” περιγραφει μερικές παραξενες διαψευσεις απο τις συναντησεις των δυο αντιλήψεων

..Γιατί οι μεν ρομαντικοι ειχαν μια συγκεκριμενη φαντασιακή εικονα για την Ελλαδα (αυτή των Αρχαιων ελληνων , του Λεωνιδα και των 300 κλπ )

αλλά και της τεχνης του πολεμου



-Πως πολεμουσαν τοτε στην Ευρωπη , κυριως στους Ναπολεοντιους πολεμους ;.Σαν στρατιωτακια .



Οι στρατιωτες επρεπε

να βαδιζουν σταθερά και Ηρωικά , αλυγιστοι , ακαλυπτοι , αδιαφορώνας αν



ο διπλανός τους διαμελιζονταν κλπ ..



-περιμεναν λοιπόν απο τους Ελληνες -που τους φαντασιωναν σαν τους αρχαιους(ουτε φυσικά οι αρχαιοι πολεμουσαν ετσι) να συμπεριφερονταν αναλογα ..



Ομως οι ελληνες ” κλεφτες” πολεμουσαν κλεφτικα..

Δηλαδή καναν ”κλεφτοπολεμο ”κυριολεκτικά .

Ηταν και το πιο λογικό …



Και κατ’ιδιαν γελουσαν με τις πολεμικές απαιτησεις που ειχαν γιαυτους οι ”Φραγκοι ”



..Αυτό αργοτερα γεννησε διαψευσεις και απογοητευσεις στους Ευρωπαιους ..Και αντιστοιχα απογοητευσεις στους ελληνες ..



Ισως πολλες απο τις μετεπειτα περιπετειες στη σχεση Ελλαδας Δυσης να εξηγουνται απο αυτες τις πρωτες φαντασιωσεις και διαψευσεις .

====================================================================
η συζητηση εδώ:
http://panosz.wordpress.com/2008/09/15/mesologi/#comment-44051

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δε θα έλεγα ότι ο τρόπος πολέμου καθόρισε τη στάση των Ευρωπαίων. Η στάση τους ορίστηκε εν αρχή από τις φιλελεύθερες θέσεις των δημοκρατών και των φιλελλήνων (σε συνδυασμό με τις σφαγές ή ακόμα και το αλλόθρησκο σουλτανικό καθεστώς σε μία εποχή που ιδρύονταν θολά κάποια εθνικά κράτη). Ωστόσο, αργότερα ήταν η κλασική αστική πολιτική υποστήριξη. Η τελευταία στηρίχθηκε στις θέσεις του λαού, αλλά τελικά υποστήριξαν τα συμφέροντα των επιχειρήσεών τους.