tag:blogger.com,1999:blog-56115809064841586732024-03-05T09:18:09.439-08:00Ο ΕνοικοςUnknownnoreply@blogger.comBlogger1224125tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-32533625706901038452014-11-27T08:40:00.001-08:002014-11-27T08:40:50.277-08:00CYNICAL: Sex στο Ιράν<a href="http://e-cynical.blogspot.gr/2014/09/sex.html">CYNICAL: Sex στο Ιράν</a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-71726547270177701452014-11-27T00:55:00.001-08:002014-11-27T00:55:41.960-08:00Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ..... Κούφια Γη :( απο το Βλογκ rc-cafe.blogspot.com<a href="http://nosferatos.blogspot.com/2010/03/rc-cafeblogspotcom.html">Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ..... Κούφια Γη :( απο το Βλογκ rc-cafe.blogspot.com</a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-91891514795761601542014-11-27T00:55:00.000-08:002014-11-27T00:55:19.528-08:00 Πανδοχείο Κώστας Δεσποινιάδης – Φραντς Κάφκα. Ο Ανατόμος της Εξουσίας
<div class="blog-icon">
</div>
<div class="blog-title">
<a href="http://pandoxeio.com/" target="_blank">
Πανδοχείο</a>
</div>
<span class="item-title">
<a href="http://pandoxeio.com/2014/11/26/despoiniadis/" target="_blank">
Κώστας Δεσποινιάδης – Φραντς Κάφκα. Ο Ανατόμος της Εξουσίας</a>
</span><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-5823732855635996642014-11-04T14:20:00.000-08:002014-11-04T14:20:48.132-08:00Δυστυχώς κάθε μέρα Πτωχεύουμε<link href="file:///C:%5CUsers%5C123%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5C123%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5C123%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-520092929 1073786111 9 0 415 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:10.0pt;
margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-bottom:10.0pt;
line-height:115%;}
@page WordSection1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
</style>
--> <div class="MsoNormal">
Δυστυχώς κάθε μέρα Πτωχεύουμε </div>
<div class="MsoNormal">
Όλο και πιο πολύ</div>
<div class="MsoNormal">
Αφήνουμε εδώ και κει κομμάτια </div>
<div class="MsoNormal">
Την υπομονή , την αγρύπνια μας ,</div>
<div class="MsoNormal">
Την συμπόνια μας το δέος, την αιδώ </div>
<div class="MsoNormal">
Την ικανότητα να αγαπάμε </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δυστυχώς </div>
<div class="MsoNormal">
Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε,πιά, γι αυτό</div>
<div class="MsoNormal">
Μονάχα βλέπουμε το πώς </div>
<div class="MsoNormal">
Φυλλοροούμε<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Εστι κι αλλιώς στη ζωή μας πτωχεύουμε </div>
<div class="MsoNormal">
Και ζητιανεύουμε </div>
<div class="MsoNormal">
Λιγάκι να ξεκλέψουμε αγάπη , </div>
<div class="MsoNormal">
Πτωχεύουμε </div>
<div class="MsoNormal">
Σαν τα τζιτζίκια τον χειμώνα</div>
<div class="MsoNormal">
Σ αυτόν τον κόσμο που όλο αλλάζει</div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε πρωί που ξυπνάμε όλο και πιο πολύ πτωχεύουμε </div>
<div class="MsoNormal">
Και </div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε βράδυ </div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε άγρυπνο βράδυ </div>
<div class="MsoNormal">
Όλο και πιο πολύ </div>
<div class="MsoNormal">
Ποθούμε </div>
<div class="MsoNormal">
Και μου λείπεις</div>
<div class="MsoNormal">
Ναξερες πόσο μου λείπεις …</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-44586763359503371222014-09-10T08:31:00.000-07:002014-09-10T08:31:54.073-07:00για τον τρυπα στον αλλο(ενα σχολιο)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yLVak75W3PheQ1pbSzaW4vWTAz8pZc-beWStQ1LeYOuFQyHUae165Y7bps_Av-QIJwh_ietRiq7AoqHCycXOovlrX4_doxJbzX9838eeEPG_nzdBLxBJN3hqTuCLdGm40lOcUWT8uhw/s1600/1698.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yLVak75W3PheQ1pbSzaW4vWTAz8pZc-beWStQ1LeYOuFQyHUae165Y7bps_Av-QIJwh_ietRiq7AoqHCycXOovlrX4_doxJbzX9838eeEPG_nzdBLxBJN3hqTuCLdGm40lOcUWT8uhw/s320/1698.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">φυσικά η μητερα ειναι ο πρωτος μεγαλος Αλλος</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">(μετα γινεται ο Πατερας η μαλλον το ονομα του).</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">ομως στην αρχή η μητερα</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">φανταζει για το παιδι -πως αλλιως-</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">ο παντοδυναμος μεγαλος Αλλος</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">και θελει να ενωθει μαζι της </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">για την ακριβεια την θεωρει προεκταση του. νομιζει οτι ειναι ενα,,(σαν τον μυθο του αριστοφανη στο συμποσιο) </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">νομιζει οτι μετεχει σε μια ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Πολυ αργοτερα - αποκτα το παιδι μια αισθηση της δικής του ατομικότητας -παλι μεσω αλλου- της εικονας του στον καθρεφτη ..</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Αυτή η αρχική φαντασιωση πληροτητας - με την Μητερα - απο την οποια αργοτερα μας χωρισε το Ονομα του Πατερα - ο Τριτος αναμεσα μας .</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">μας κυνηγά μια ζωή .</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">και ειναι η πηγη της αγωνιας </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">και της Νοσταλγιας </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">(ομως για κατι που δεν υπήρξε ποτε οπως τουλαχιστον το φαντασιωνουμε </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Διοτι και η Μητερα - Το Πραγμα -</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">ηταν και ειναι κι αυτή ενα ανθρωπινο πλασμα </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">με την Δική της ελλειψη . </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Δεν μπορουμε να αποδεχτουμε (ευκολα ) πως πάντα υπάρχει μια Τρυπα - μια ελλειψη στον Αλλον </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Ακομα και ο Θεος να υπάρχει εχει κι αυτος την Τρυπα του . Δεν ειναι παντοδυναμος .</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Κανεις δεν ειναι...τελειος </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Φανταζομαστε τον Αλλον . η και τον Μεγαλο Αλλο χωρις τρυπα </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">για να αντεξουμε την δική μας ελλειψη </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: small; font-weight: bold; line-height: 20px;">Ενω θα επρεπε να κανουμε ακριβώς το αντιθετο</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-68791834709115073092014-09-10T08:25:00.000-07:002014-09-10T08:25:00.857-07:00Κι ένα απόσπασμα από το "Μονόδρομο"* του Βάλτερ Μπένγιαμιν. Τέσσερις παράγραφοι από τις δεκατέσσερις υπό τον τίτλο "Ταξίδι μες στον Γερμανικό πληθωρισμό" γραμμένες γύρω στα 1928. /danger.few!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/sAsrjzMctpo?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<a href="http://www.blogger.com/goog_2081261049">Κι ένα απόσπασμα από το "Μονόδρομο"* του Βάλτερ Μπένγιαμιν.</a><br />
<a href="http://dangerfew.blogspot.com/">Τέσσερις παράγραφοι από τις δεκατέσσερις υπό τον τίτλο "Ταξίδι μες στον Γερμανικό πληθωρισμό" γραμμένες γύρω στα 1928. </a><br />
αποσπασματα :<br />
<i>ΙΙΙ.</i><br />
<i>Όλες οι στενότερες ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται από μιαν αφόρητη διαφάνεια, που μόλις αντέχεται. Γιατί καθώς από την μια, με τρόπο ισοπεδωτικό, στο κέντρο όλων των ζωτικών συμφερόντων είναι το χρήμα, κι απ΄την άλλη αυτό το ίδιο είναι φραγμός μπρος στον οποίο παραλύει σχεδόν κάθε ανθρώπινη σχέση, χάνεται τόσο στο φυσικό όσο και στο ηθικό πεδίο όλο και πιο πολύ η άδολη εμπιστοσύνη, η ηρεμία και η υγεία.</i><br />
<br />
<i>VII.</i><br />
<i>Η ελευθερία της συνομιλίας χάνεται. Αν παλιότερα κουβεντιάζοντας , ήταν αυτονόητο το ενδιαφέρον για τον συνομιλητή, τώρα το υποκαθιστά η ερώτηση για την τιμή των παπουτσιών ή της ομπρέλας του. Σε κάθε συντροφική κουβέντα χώνεται αναπόφευκτα το θέμα του βιοτικού επιπέδου, του χρήματος. Και δεν αφορά τόσο τις σκοτούρες και τα βάσανα του καθενός, όπου και θα μπορούσαν ίσως να αλληλοβοηθηθούν, αλλά τη θεώρηση της γενικής κατάστασης. Είναι σαν να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σ' ένα θέατρο και να πρέπει να παρακολουθείς το έργο στην σκηνή ξανά και ξανά, θες δε θες να το κάνεις αντικείμενο της σκέψης και την συνομιλίας.</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i> ΧΙΙΙ.</i><br />
<i>Μια κάποια ευγενική αδιαφορία για την σφαίρα του πλούτου και της φτώχειας έχει χαθεί εντελώς από τα πράγματα που κατασκευάζονται. Καθένα σταμπάρει τον ιδιοκτήτη του, που έχει ως μόνη επιλογή να φανεί φουκαράς ή κομπιναδόρος. Γιατί ενώ η γνήσια πολυτέλεια επιτρέπει από την φύση της στο πνεύμα και στην κοινωνικότητα να διεισδύσουν μέσα της και να την κάνουν να λησμονηθεί, αυτά που κομπάζουν εδώ σαν είδη πολυτελείας έχουν τόσο ξεδιάντροπα συμπαγή χαρακτήρα που πάνω τους θρυμματίζεται κάθε πνευματική ακτινοβολία.</i>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-54750701400388043192014-09-10T08:22:00.000-07:002014-09-10T08:22:20.676-07:00Για τον Ορο Εθνολαικισμός :μια αναδημοσιευση απο το Radical desire:Η φαντασιακή εκδίκηση των μικροαστών: Θεσσαλονίκη και άκρα δεξιά<ul class="children">
<li class="comment even depth-2" id="li-comment-42220"> <br />
<div id="comment-42220">
επειδή τωρα τελευταια πολλά λεγονται για τον ορο ΕΘΝΟΛΑΙΚΙΣΜΟΣ πρβλ ενδεικτικά αν σχόλιο καποιου εντελώς μυστηριου τυπου που λέει<br />
<div class="comment-body">
Α<i>πό αυτήν τη σύμπραξη Νοσφεράτου.................. του βολικότατου για το ΔΝΤ όρου “εθνολαϊκισμός”) και ....αποδεικνύονται ΠΟΛΛΑ από ηθικής απόψεως. Ο νοών νοείτω.</i><br />
και για να καταλαβαινουμε καπως τους ορους οχι οπως τους παρουσιαζουν διαφοροι Ημιεγγραματοι (παρ) ερμηνευτες του Ζιζεκ<br />
παραθετω ΑΥΤΟΥΣΙΟ το παρακατω κειμενο απο το Radical DESIRE ελπίζοντας βεβαια οτι δεν θα με εγκαλέσουν γα Λογοκλοπή:<br />
<h3 class="post-title entry-title">
<a href="http://radicaldesire.blogspot.com/2009/06/blog-post_23.html">Η φαντασιακή εκδίκηση των μικροαστών: Θεσσαλονίκη και άκρα δεξιά</a> </h3>
<div class="post-header">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-w7hJlXlMeUoYehI6dz8IKNzsVmsG6jTPGcPSghQCRgEdBrGjW5F8BCFgR6lLUOp-MhekM6cLqlp5h_CRlrSTOUsw3v3IEqr4xbLpTkQi0aCp4wQU0KVYv0Yn0ViALUonI2JEJUNnWik/s1600-h/manpondershimself.jpg"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-w7hJlXlMeUoYehI6dz8IKNzsVmsG6jTPGcPSghQCRgEdBrGjW5F8BCFgR6lLUOp-MhekM6cLqlp5h_CRlrSTOUsw3v3IEqr4xbLpTkQi0aCp4wQU0KVYv0Yn0ViALUonI2JEJUNnWik/s320/manpondershimself.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5350447819202963298" style="cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 198px;" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Η αφορμή ήταν ένα ακόμα <a href="http://www.youtube.com/watch?v=rTSgygXwOj0">θανάσιμο</a> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=swRBIfrpk74&feature=related">χτύπημα</a> του Νομάρχη Θεσσαλονίκης σε βάρος της όποιας αισθητικής και ιστορικής συναίσθησης έχει απομείνει στην πόλη. Φυσικά, η πρώτη, αυθόρμητη αντίδραση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το γέλιο. Το γέλιο όμως αυτό έχει ήδη κάτι τραυματικό και συνάμα ανειλικρινές μέσα του. Το ακατάσχετο εθνικιστικό κιτς έχει ως σπόνσορα έναν επίσημο κρατικό φορέα, που με τη σειρά του ελέγχεται από πρόσωπο εκλεγέν από την πλειοψηφία των δημοτών. Δεν είναι ακριβώς αστείο αυτό για μια πόλη που ιστορικά συνδέθηκε με ένα Δελμούζο και έναν Τριανταφυλλίδη, με ένα Γιώργο Ιωάνου και ένα Σαββόπουλο. Κάτω απ' το γέλιο θάβουμε την ανίκανη να αρθρωθεί πολιτικά οργή για την πόλη που χάθηκε, την οργή για την πόλη που ήρθε. Και αυτό δεν απέχει και πολύ από την μορφή ανήμπορης εκδίκησης που πρώτος ο Nietzsche ανέλυσε ως <span style="font-style: italic;">ressentiment</span>--μνησικακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που έχουμε ανάγκη συνεπώς δεν είναι άλλη μια ευκαιρία για εκτόνωση δια της οδού του σαρκασμού, αλλά μια ευκαιρία για αναστοχαστική κατανόηση· η προτροπή του Baruch Spinoza--"non riddere, non luggere, neque detestari, sed intelligere"--παραμένει πολιτικά ζωτική, κυρίως για μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου ο κατά συρροή "χαβαλές" με τους "γραφικούς" κρύβει την θλιβερή αποδοχή της αδυναμίας και της παράλυσης, της ανικανότητας αντίδρασης απέναντι στο σκάνδαλο της ανόδου της ασημαντότητας (Καστοριάδης). Για να μη μιλήσουμε για την προοπτική αρμονικού συντονισμού μεταξύ του καγχασμού απέναντι στους νέους βαρβάρους και του ίδιου του κλίματος ισοπεδωτικής ελαφρότητας και απέχθειας προς την σκέψη που τους θρέφει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην κατεύθυνση αυτή, αναδημοσιεύω εδώ μια πρώτη, στοιχειώδη συζήτηση του προβλήματος από τον Πέτρο Θεοδωρίδη, την ομιλία με τίτλο "Εθνολαϊκισμός και Θεσσαλονίκη" που έγινε το 2005 και που δημοσιεύτηκε στο blog Πόντος και αριστερά (pontosandaristera.wordpress.com). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχω συντομεύσει την ομιλία, αφαιρώντας το κομμάτι που επικεντρώνεται στον εθνολαϊκισμό της εκκλησίας. Εστίασα στα στοιχεία που νομίζω ότι παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον--και που στρέφονται σε μεγάλο βαθμό γύρω από την συζήτηση για την πολιτική δυναμική της μνησικακίας ως συμπτώματος, και της σχέσης της μνησικακίας με τη διαμόρφωση της μικροαστικής συνείδησης στη Θεσσαλονίκη από το 1990 και μετά (από την πόλη, έχει το ενδιαφέρον του, έφυγα, ουσιαστικά για πάντα, το 1991).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο μέλλον, ίσως μπορέσουμε να μοιραστούμε κάποια σημαντικά στοιχεία από την Γερμανική περίπτωση, όπως το εξαιρετικά ενδιαφέρον, σε ό,τι αφορά στις υπόγειες και προφανείς μεταμορφώσεις της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, βιβλίο του Siegfried Kracauer <span style="font-style: italic;">Οι μισθωτές μάζες</span>. Ο Kracauer καταγράφει τις ψυχοπολιτικές παραμορφώσεις που κληροδότησαν στη γερμανική μικροαστική τάξη η εξευτελιστική συνθήκη των Βερσαλλιών, τα διαψευσμένα καταναλωτικά όνειρα, ο καλπάζων πληθωρισμός και ο φόβος της ανεργίας--παραμορφώσεις πάνω στις οποίες, όπως δείχνει, βασίστηκε ουσιαστικά η πολιτική άνοδος του ναζισμού ως <span style="font-weight: bold;">πλειοψηφικού </span>ρεύματος μέσα στη δημοκρατία της Βαϊμάρης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
“…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι ο όρος εθνικισμός έχει υποστεί στην διάρκεια της ιστορίας του πολλές μεταμορφώσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Διαφορετικός ήταν ο εθνικισμός της Γαλλικής Επανάστασης (πολλοί τον λένε πολιτικό εθνικισμό ), από τον ρομαντικό η τον ολοκληρωτικό εθνικισμό. Το ίδιο ισχύει και για τον λαϊκισμό που ξεκίνησε ως όρος από τον επαναστατικό λαϊκισμό και θεωρήθηκε στην Ελλάδα ως συνώνυμο περίπου της πρώτης δεκαετίας του ΠΑΣΟΚ ως λαϊκισμός του Ανδρέα Παπανδρέου. Για τα ζητήματα αυτά υπάρχει βέβαια μια σχεδόν αχανής βιβλιογραφία. Για την οικονομία του χρόνου θα προσπαθήσω να αποδώσω με λίγα λόγια ότι προσπαθούμε να σημάνουμε με τον όρο εθνολαϊκισμός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προσπαθούμε να σημάνουμε την συνάντηση δυο ιδεολογιών. Ο εθνικισμός κατέληξε να σημαίνει την υπερβατική σχεδόν λατρεία του έθνους ως φετίχ. Ο λαϊκισμός από την άλλη πλευρά ως ιδεολογία ενέχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς τον λαό, όχι με την νομική, την ιστορική, ή την ταξική του έννοια αλλά μάλλον ως μια συναισθηματική έννοια πού αφορά όσους αισθάνονται τον εαυτό τους ως μη προνομιούχοι και αδικημένοι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως βλέπουμε και οι δυο όροι κατέληξαν πια να σημαίνουν όχι κάτι που αναλύεται με πολιτική ορολογία αλλά κυρίως με αισθήματα:Το αίσθημα της υπέρμετρης αγάπης για την πατρίδα στον εθνικισμό, το αίσθημα της πικρίας και μνησικακίας στον λαϊκισμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ετσι, με τον όρο εθνολαϊκισμός προσπαθούμε να δείξουμε την συνάντηση αυτών των δυο ιδεολογιών, των δυο ρητορικών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτότυπο φαινόμενο που συνθέτει νέου τύπου ταυτότητες. Συνθέτει την ιδέα της αγάπης του έθνους με τα λαϊκά στρώματα ως αναπλήρωσης αυτού που νομίζουν ότι τους έχουν στερήσει. Συνθέτει μια νέα ηθική όπου η επίδειξη μικροαστικής κακομοιριάς και παράπονου συμπλέει με την επίδειξη ενός καταναλωτικού νεοπλουτισμού. Αναδεικνύει έναν έρποντα νεορατσισμό που δεν έχει επεξεργασία ιδεολογική αλλά συνυπάρχει με συναισθήματα ματαίωσης προσδοκιών, φόβου για το μέλλον και ένα διάχυτο αίσθημα στέρησης. Τέλος, ο εθνολαϊκισμός συνδέεται με ένα διάχυτο αίσθημα μνησικακίας για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ετσι στην ομιλία μου θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ σε 3 κομβικά σημεία:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Α) στην σύντομη παρουσίαση τον κεντρικών χαρακτηριστικών του σύγχρονου εθνολαϊκισμού</div>
<div style="text-align: justify;">
Β) στην προσπάθεια παρουσίασης των βασικών συναισθημάτων που συναρθρώνονται με την εθνολαϊκίστικη ιδεολογία και,</div>
<div style="text-align: justify;">
Γ) τα ελληνικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου εθνολαϊκισμού</div>
<div style="text-align: justify;">
Δ) τον τηλεοπτικό λαϊκισμό της Εκκλησίας</div>
<div style="text-align: justify;">
Ε) την σχέση του εθνολαϊκισμου με τη Θεσσαλονίκη</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">Α)</span></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε ό,τι αφορά γενικά τον όρο λαϊκισμό θα ήθελα να πω ότι αναφέρεται σε ρητορικές και ιδεολογίες στις οποίες ο « λαός» λειτουργεί ως κομβικό σημείο, σε ένα λόγο (που) διχοτομεί την κοινωνία μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων»</div>
<div style="text-align: justify;">
«Πυρηνικό στοιχείο όλων των λαϊκισμών είναι μια συγκεκριμένη έγκληση του λαού ως υποκείμενου ένα «ρητορικό στυλ» το οποίο εξαρτάται από εγκλήσεις στο λαό».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εντούτοις, κάθε έγκληση προς τον λαό δεν συνιστά αυτομάτως λαϊκισμό. Εκείνο που μετασχηματίζει μια λαϊκή έγκληση σε λαϊκίστικη είναι η πολεμική ρητορική της δομή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα στοιχεία αυτής της πολεμικής ρητορικής είναι ο αντί ελιτισμός αλλά και ο εκθειασμός του λαού, καθώς και η εμμονή στο Ήθος του «μέσου ανθρώπου», στην άμεση επικοινωνία με τους καθημερινούς ανθρώπους, τους απλούς, έντιμους, υγιείς πολίτες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μερικά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του λαϊκισμού είναι:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
α) η προσωπική έκκληση στο λαό.</div>
<div style="text-align: justify;">
β) η επιδεικτική υπεράσπιση της «εθνικής ταυτότητας» (η οποία θεωρείται ότι απειλείται)</div>
<div style="text-align: justify;">
γ) η συστηματική εργαλειακή εκμετάλλευση συλλογικών μορφών μνησικακίας</div>
<div style="text-align: justify;">
δ) η καταγγελία της παρακμής</div>
<div style="text-align: justify;">
ε) η ανάδειξη ενός λαϊκού δημαγωγού ηγέτη</div>
<div style="text-align: justify;">
στ) η συστηματική προσφυγή σε δημαγωγικά κλισέ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούμε να προσθέσουμε μερικά ακόμα που αφορούν κυρίως στον ελληνικού τύπου λαϊκισμό:</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ελληνικός λαϊκισμός είναι ηθικολογικός. Τον ενδιαφέρει η έμμονη σε μια «ηθική του φρονήματος» και στο αυταπόδεικτο δίκαιο των «λαϊκών αιτημάτων». Τον χαρακτηρίζει και μια εργαλειακή αντίληψη του κράτους. Όταν τους αφορά άμεσα , οι λαϊκιστές θέλουν το κράτος αρωγό και όχι ισχυρό. Όταν όμως, πρόκειται για υποθέσεις που δεν τους αφορούν άμεσα, δεν αντιλέγουν σε ισχυρές και αυταρχικές κρατικές παρεμβάσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">Β) </span></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
Στο δεύτερο μέρος, δηλαδή στην παρουσίαση των βασικών συναισθημάτων που συναρθρώνονται με την λαϊκίστικη ιδεολογία θα επικεντρωθώ στο αίσθημα της μνησικακίας, που κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίζει τον εθνολαϊκισμό:</div>
<div style="text-align: justify;">
Να σκεφτούμε κατ’ αρχήν ότι σε όλες σχεδόν τις ιδεολογίες τα συναισθήματα διαδραματίζουν έναν βασικό ρόλο. Και οι εθνολαϊκές αναδιπλώσεις σήμερα συνοδεύονται και από μια ηχηρή επίκληση του συναισθήματος. Το συναίσθημα, ως φαντασιακή επίκληση της αγάπης, δηλαδή η εργαλειακή χρήση του συναισθήματος, μοιάζει να συνοδεύει τον σύγχρονο λαϊκίστικο και εθνικιστικό λόγο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον εθνολαϊκισμό, πιστεύω ότι το κυρίαρχο συναίσθημα είναι μια ειδική στάση, όχι απλά ο φθόνος ούτε η οργή αλλά αυτό που ο Μαξ Σελλερ ορίζει ως μνησικακία. Σύμφωνα με τον Μαξ Σελλερ «η μνησίκακη κριτική δεν θέλει αυτό που διατείνεται ότι θέλει αλλά χρησιμοποιεί το κακό ως βάση για να λοιδορεί».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι είναι η όμως η μνησικακία;</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μνησικακία δεν είναι απλά συναίσθημα αλλά μάλλον ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων. Συναίσθημα είναι η φυσιολογική ανταπόκριση σε κάποιο ερέθισμα. Το αίσθημα της μνησικακίας είναι μια περίπλοκη συναισθηματική κατάσταση, συνδυασμός συναισθηματικών και φανταστικών στοιχείων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της μνησικακίας και οι ποιες οι συνθήκες που την εκκολάπτουν ;</div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά τον Νίτσε η μνησικακία είναι χαρακτηριστικό των όντων «που τους απαγορεύεται η πραγματική αντίδραση» (…..) και αυτοαποζημιώνονται με μια εκδίκηση κατά φαντασίαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως την μνησικακία ως έννοια με κοινωνιολογικό ενδιαφέρον ανέπτυξε πιο ξεκάθαρα ο Μαξ Σέλερ που θεωρεί ότι «Η φιλέκδικη διάθεση ρέπει προς την μνησικακία καθόσον το αντικείμενο της είναι μια διαρκής, παρατεταμένη κατάσταση πραγμάτων την οποία συναισθάνεται σαν «μόνιμη» βρισιά» που διαφεύγει από τη βούληση του υβριζόμενου, (...) αυτή η προσβολή εμφανίζεται ως κάτι το μοιραίο».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα κύριο χαρακτηριστικό της μνησικακίας είναι η σχέση με τη μνήμη. Η μνησικακία μηρυκάζει, αναθυμάται και ανασυνθέτει άλλα πικρά συναισθήματα: την κακεντρέχεια, τον φθόνο, το μίσος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάλι ο Μαξ Σελλερ γράφει «ο κακεντρεχής εκδικείται (….) ο μισητής βλάπτει τον εχθρό του (….) ο φθονερός πασχίζει να αποκτήσει το αντικείμενο του φθόνου του (...) όλοι αυτοί αγνοούν την μνησικακία. Για να υπάρξει αυτή , θα πρέπει τα παραπάνω συναισθήματα να (…) συνοδεύονται από την αδυναμία μετατροπής τους σε πράξεις, ώστε να« ξινίσουν».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας δούμε όμως ορισμένες προϋποθέσεις που είναι υπαρκτές στις νεωτερικές κοινωνίες για την καλλιέργεια της μνησικακίας όπως την αντιλαμβάνεται ο Μαξ Σέλερ: Η πρώτη είναι μια γενικευμένη προσδοκία ισότητας. Η Μνησικακία εμφανίζεται «σε κοινωνίες σαν τη δική μας όπου μια κοινωνική ισότητα επισήμως αναγνωρισμένη, συνυπάρχει με υπέρογκες διαφορές, κ.λ.π Κοινωνία όπου ο καθένας έχει το «δικαίωμα» να κρίνει τον εαυτό του ισάξιο με έναν άλλο, αλλά εμπράκτως αδυνατεί».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η δεύτερη ικανή συνθήκη συναφής με την προηγούμενη είναι ότι πρέπει να υπάρχει σύγκριση. Αν δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους δεν μπορείς να νιώσεις μνησικακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τρίτη, τέλος, συνθήκη είναι ο αμετάκλητος χαρακτήρας της αδικίας την οποία νιώθεις ότι υφίστασαι. Η εκάστοτε αδικία , από την οποία εκκινεί η φιλέκδικη διάθεση πρέπει να βιώνεται, ως κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτές οι συνθήκες οδηγούν κατά τον Σελερ στον μνησίκακο άνθρωπο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μνησίκακη στάση οδηγεί έτσι σε μια αντιστροφή των αξιών: «ο μνησίκακος άνθρωπος…., αυτοδηλητηριάζεται ηθικά. Ενώ αρχικά θαυμάζει τις αξίες και τα προνόμια τα οποία δεν διαθέτει (επειδή ακριβώς δεν μπορεί να τα αποκτήσει), τα ακυρώνει και δίνει αξία στα ακριβώς αντίθετα». Δηλαδή ο μνησίκακος άνθρωπος σκέφτεται κάπως έτσι :«Στην αρχή θαυμάζω τον πλούσιο, τον ωραίο, τον αριστοκράτη, τον μορφωμένο, τον διάσημο. Επειδή όμως εξ ορισμού δεν μπορώ να γίνω σαν κι αυτούς και δεν μπορώ να τους συναγωνιστώ, ανακλάται μέσα μου μια σιωπηλή εχθροπάθεια, για κάτι που μου υπεξαιρέθηκε ενώ το δικαιούμαι. Ετσι σιγά σιγά, αυτό που θαύμαζα αρχίζω να το υποτιμώ».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνοψίζοντας θα ήθελα να θυμίσω μερικά χαρακτηριστικά της σχέσης του εθνολαικισμου με την μνησικακία:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. το στοιχείο της μνήμης στην έννοια της μνησικακίας. Η μνησικακία είναι μνήμη που μηρυκάζει, που ανα-μασά που ανα-θυμάται.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Η μνησικακία αφορά σε μια λιμνάζουσα κατάσταση που την σημαδεύει η ανημποριά, η αδυναμία απάντησης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Θεωρώ επίσης ότι ενυπάρχει ένα αίσθημα απόλαυσης στην μνησικακία καθώς αυτή οδηγεί σε ναρκισσιστικές παλινδρομήσεις. Έτσι η εικόνα του έθνους μεταφράζεται σε μια φαντασιακή αγκαλιά, σε μια φάτνη όπου ο πληγωμένος ναρκισσισμός βρίσκει καταφύγιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Ακόμη η μνησικακία συνδέεται με την αδυναμία εκφόρτισης, εκδραμάτισης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καθώς το σημερινό διεθνές περιβάλλον δεν επιτρέπει την ανάδυση ενός φανερού εθνικιστικού ρατσιστικού λόγου, ο σύγχρονος (και ελληνικός) εθνικισμός ξεδιπλώνεται ως μνησίκακος λόγος. Γίνεται ένας υπόκωφος, μη εκδραματισμένος λόγος που δηλητηριάζει το πολιτικό σκηνικό, που όμως το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι υποφώσκει και δεν εκδηλώνεται ανοιχτά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">Γ)</span></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την μνησίκακη πλευρά του σύγχρονου ελληνικού εθνολαϊκού λόγου θα ήθελα εδώ να σταθώ σε ορισμένα στιγμιότυπα της ελληνικής καθημερινής συμπεριφοράς που κάποιοι μελετητές σαν τον Καραποστόλη ονομάζουν προστριβές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να καταλάβουμε τις προστριβές, θα πρέπει να τις αντιδιαστείλουμε από τις συγκρούσεις. Στην Δυτική Ευρώπη έχουμε συγκρούσεις, εδώ στην νεοελληνική κοινωνία προστριβές. «Για να λάβει χώρα μια σύγκρουση απαραίτητο είναι οι επιθετικές εκατέρωθεν πράξεις να οδηγούνται από προθέσεις που είναι αρκετά σαφείς ώστε τα εμπόδια της άλλης πλευράς να γίνονται αντιληπτά ακριβώς και εντελώς ως τέτοια. Για τούτο η σύγκρουση συνοδεύεται από σχετικά σταθερά αισθήματα. Αντίθετα «Οι προστριβές είναι οι διεγερμένες από αβεβαιότητα συναντήσεις (…)Τα άτομα και οι ομάδες έρχονται σε αντιπαράθεση, διαφιλονικούν, διαπληκτίζονται, με όρους προκαταβολικούς». (….) Οι προστριβές παραπέμπουν, σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται να εννοήσει τον εαυτό της, να αναγνωρίσει τα συστατικά της και να καθιερώσει τους κανόνες και τις αρχές της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην προστριβή ο μειονεκτών που συγκρίνει τον εαυτό του με τον οιονεί αντίπαλο συνθέτει την εικόνα ενός εαυτού παραγκωνισμένου από κάποιον που δεν υπερέχει ούτε διανοητικά ούτε ηθικά από αυτόν (...). » και αυτό τον οδηγεί στο να ρέπει προς την μνησικακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ανημποριά αποτελεί μια από τις βασικές προϋπόθεσης για την ανάπτυξη της μνησικακίας, μαζί με την πεποίθηση πως εκείνος που διαθέτει πλούτο η δύναμη δεν είναι οπωσδήποτε ανώτερος από τον ανήμπορο. Στην Ελλάδα, όπως λέει ο Καραποστόλης. «Ο μειονεκτών είναι ανήμπορος. Χωρίς μάρτυρες και συνηγόρους από μέρους της κοινωνίας νιώθει πως είναι απόλυτα εκτεθειμένος σε άνισες και άδικες σχέσεις με τους άλλους».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτή την συσσωρευμένη επιθυμία (ανήμπορης ) εκδίκησης του αιτούντος πολίτη -που εν τέλει μεταβάλλεται σε ικέτη- βρίσκονται μάλλον τα αίτια της ελληνικής μνησικακίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
[...]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">Ε)</span></div>
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
Τώρα, στο τελευταίο μέρος της ομιλίας μου θα ήθελα να σταθώ σε κάποια χαρακτηριστικά του σύγχρονου εθνολαϊκισμού, ιδιαίτερα όπως αυτός εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια μοιάζει να είναι ο κατεξοχήν ελληνικός τόπος στον οποίο συναντήθηκαν εθνικισμός και λαϊκισμός . Η Θεσσαλονίκη, η πόλη που η δεκαετία του ‘90 την γέμισε ματαιώσεις και διαψεύσεις, που βλέπει διαρκώς το χάσμα με την Αθηνά να μεγαλώνει, οδηγείται σε μνησίκακα αισθήματα. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που την δεκαετία του '90 πίστεψε ότι θα γίνει πρωτεύουσα των Βαλκανίων. Ήταν ο τόπος των μεγάλων εθνικιστικών συλλαλητηρίων για το όνομα της Μακεδονίας, πόλη πρώην κοσμοπολίτικη με ένδοξο απώτερο και αμφιλεγόμενο μεταπολεμικό παρελθόν. Πόλη κάποτε των εργατικών κινημάτων αλλά και των παρακρατικών οργανώσεων που οδήγησαν στην χούντα. Πόλη όπου κατά την δεκαετία του ‘50 και ‘60, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο, αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός και το ειδικό κοινωνικό βάρος των μικροαστικών στρωμάτων. Οταν μάλιστα από τις αρχές της δεκαετίας του '60 αυξήθηκαν σημαντικά οι καταναλωτικές δαπάνες κύρους, τα μικροαστικά της στρώματα άρχισαν να απολαμβάνουν την «επιτυχία» και την «αναγνώριση», να αποκτούν αυτοεκτίμηση, ιδιαίτερα όταν βλέπουν τα παιδιά τους να διαπρέπουν στα γράμματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Στη Θεσσαλονίκη», λέει ο Γ. Ιωάννου στο βιβλίο του <span style="font-style: italic;">Η Πρωτεύουσα των Προσφύγων </span>με την οικονομική άνοδο των τελευταίων δεκαετιών, έχει απλωθεί μια πολυάριθμη μικροαστική ή ψευδομικροαστική ταξη (όπου) οι νέοι πλούσιοι δεν έχουν παλιώσει ακόμη, ώστε να βαρεθούν τις υλικές απολαύσεις και εκπλήξεις και να αναζητήσουν τα πνευματικά αγαθά».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμη ο Γ. Ιωάννου θυμίζει ότι «Στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 1950 μεγάλη υπόληψη είχε το επάγγελμα του γιατρού. Κατόπιν ερχόταν του δικηγόρου. Του καθηγητή ήταν πολύ ξεπεσμένο οικονομικά, του δασκάλου ακόμα χειρότερα. Και φυσικά οι μεγάλοι μας πίεζαν να γίνουμε γιατροί η δικηγόροι».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως η διάψευση ήρθε γρήγορα. Η Θεσσαλονίκη στην δεκαετία του ‘90 βλέπει την δυναμική της κοινωνικής της κινητικότητας να εξανεμίζεται. Τις ελπίδες των μικροαστών διαδέχεται η μνησικακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Θεσσαλονίκη επίσης είναι και η πόλη και των θρησκευτικών οργανώσεων, η πόλη όπου ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος απηύθυνε την περίφημη ‘Ομιλία κατά τη μεγάλη Λαοσύναξη της Θεσσαλονίκης, το έτος 2000 που κατά τη γνώμη μου μπορεί να θεωρηθεί ως ο πανηγυρικός λόγος του εθνολαϊκισμού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμίζω ότι πρόκειται για ένα λόγο εν μέσω της διαμάχης για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Σε αυτήν ο εκκλησιαστικός λόγος ξεδίπλωσε τις πτυχές του ως εθνολαϊκός λόγος: ”Ναι, η παράδοση μας περνά μέσα από Ορθοδοξία, εθνικότητα και γλώσσα” αναφωνεί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστοδουλος, και ” Θα μείνουμε αυτό πού είμαστε: πρώτα Έλληνες και Χριστιανοί, και μετά Ευρωπαίοι”.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επινοήσω ένα φανταστικό σενάριο για τη Θεσσαλονίκη. Να πως καταρχήν ότι το σενάριο καμία σχέση δεν έχει με πρόσωπα υπαρκτά, κάθε τέτοια σχέση θα είναι εντελώς συμπτωματική.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φανταστείτε μια μελλοντική Θεσσαλονίκη. Ο εθνολαϊκισμός και μαζί του η μνησικακία του ανήμπορου και ματαιωμένου μικροαστού θεριεύει. Αναζητείται επειγόντως ένας χαρισματικός ηγέτης να την λυτρώσει και να τη σώσει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σ αυτή τη πόλη εμφανίζεται ένας άνθρωπος. Ας τον ονομάσουμε Χ. Είναι υπερβολικά φιλόδοξος, σαν τον πολίτη Κέην στην ταινία του Ορσον Ουέλς. Ονειρεύεται να γίνει ηγέτης της πόλης. Μόνο που έχει ένα μικρό πρόβλημα. Δεν διαθέτει κανένα απολύτως προσόν, κανένα χάρισμα. Δεν είναι καλά μορφωμένος· είναι μάλλον ημιμαθής. Δεν είναι γοητευτικός. Δεν χειρίζεται καλά τον λόγο. Δεν ανήκει καν σε ένα από τα μεγάλα τζάκια της πόλης ώστε να επικαλεστεί την καταγωγή του. Επιπλέον είναι μάλλον άσχημος και απωθητικός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως αυτά τα μικροπροβλήματα δεν θα σταθούν εμπόδιο για τον Χ. Θα μετατρέψει τα μειονεκτήματα του σε πλεονεκτήματα και αυτό θα αποδειχτεί το μεγάλο ταλέντο του. Θα χρησιμοποιήσει την μνησικακία, τον απωθημένο φθόνο, την καταπιεσμένη οργή του κάθε ανήμπορου μικροαστού. Θα ανακατευτεί μαζί τους θα πάει σε γάμους και βαφτίσια και γιορτές, ακάλεστος στην αρχή μέχρι να τον γνωρίσουν. Θα τραγουδήσει μαζί τους. Θα κάνει μικρορουσφετάκια. Θα καλύψει την ρητορική του ανεπάρκεια με το κρυφό του μεγάλο όπλο, το θράσος. Θα λέει ότι του κατέβει. Θα μοιράσει σημαιούλες στα παιδάκια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εν τέλει θα πετύχει το ακατόρθωτο. Θα τον λατρέψουν, αυτόν που δεν θα έχει κανένα χάρισμα, ως τον νέο χαρισματικό ηγέτη. Γιατί θα ταυτισθούν μαζί του, θα πουν 'είναι ένας από εμάς'. Θα τον στέψουν αυτοκράτορα της πόλης. Και το πιο παράξενο, δεν θα αποτύχει, θα μείνει στο απυρόβλητο σε αντίθεση με όλους τους παλαιοτέρους, πραγματικά χαρισματικούς ηγέτες. Γιατί αντίθετα απ' ότι αυτοί δεν θα έχει δώσει καμία υπόσχεση, δεν θα γεννήσει προσδοκίες για κανένα θαύμα. Το μόνο του σχεδόν ανίκητο στήριγμα θα είναι το κλίμα του εθνολαϊκισμού και της μνησικακίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας ζητήσω να μην πάρετε στα σοβαρά αυτό το σενάριο. Ολοφάνερα είναι μάλλον απίθανο να συμβεί. Και αν τυχόν συμβεί, θα αφορά στο απώτατο μέλλον. Το καταθέτω απλώς ως δείγμα πολιτικής φαντασίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
</li>
</ul>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-57055401209872845652014-09-10T08:21:00.000-07:002014-09-10T08:21:50.297-07:00ο Μπαρμπα Γιαννης Ταμτακος τραγουδα την Διεθνη στα Ποντιακά<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/JNd59ung8iU?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/JNd59ung8iU?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-20172743816780955972014-02-15T10:32:00.001-08:002014-02-15T10:32:51.394-08:00ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης AYΓΗ, 9/6/04<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> <br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ</b><b><span lang="EN-US"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.15pt; text-align: justify;">
<i> «Μερικές φορές είναι ευκολότερο να ονειρεύεται κανείς τα παλιά του όνειρα – έστω κι αν είναι εφιάλτες – παρά να ξυπνήσει μπροστά με μια ανοίκεια πραγματικότητα»</i>,<i> </i>γράφει ο Μαρκ Μαζάουερ στον επίλογο του βιβλίου του<i> «Σκοτεινή Ήπειρος-ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας» </i>για όσους νοσταλγούν το παρελθόν, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Παρά την τραγική ιστορική χρεοκοπία του «υπαρκτού σοσιαλισμού» επιμένει να αναμασά το εθνικο-ρεφορμιστικό σταλινικό δόγμα του <i>«σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα»</i> και έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή της <i>«εθνικής στενοκεφαλιάς»</i> (Λένιν). Έτσι όχι μόνο προπαγανδίζει την <i>«αποδέσμευση της χώρας από το γκέτο της Ε.Ε.»,</i> αλλά και προτείνει <i>«κεντρικό πανεθνικό – οικονομικό σχεδιασμό</i> στα <i>πλαίσια μιας λαϊκής οικονομίας – εξουσίας»,</i> μια και <i>«ο σοσιαλισμός δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. γιατί ο</i> <i>καπιταλισμός αναπτύσσεται οικονομικά και πολιτικά ανισόμετρα»</i>(!) (<b>Ριζοσπάστης</b>, 4/4/04).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Για μια ακόμα φορά επιστρατεύουν μια μονόπλευρη-μηχανιστική ερμηνεία του <i>«νόμου της</i> <i>ανισόμετρης ανάπτυξης»</i>, για να προσφέρουν θεωρητικό κάλυμμα στις εθνικιστικές πρακτικές τους. Ότι αποτελεί <b>θέση αναχώρησης</b> του καπιταλισμού η ανισότητα στους ρυθμούς ανάπτυξης των διαφόρων μερών της ανθρωπότητας δεν συνιστά, φυσικά, ανακάλυψη! Αυτό όμως που διακρίνει τον καπιταλισμό, λόγω της ευκινησίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, είναι η ικανότητά του να υπερνικά, με τις δικές του αντιδραστικές – αναρχικές μεθόδους, τις οικονομικές διαφορές, να μεταμορφώνει τις περιφερειακές και εθνικές οικονομίες που είναι κλεισμένες στον εαυτό τους, σε ένα <i>«σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων»</i> (Λ. Τρότσκι). Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την πολυπλοκότητα του ιστορικού προτσές, αν δεν το αντιμετωπίσουμε ως ένα συνδυασμό κεντρόφυγων και κεντρομόλων τάσεων, ισοπέδωσης και ανισότητας, που πηγάζουν από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Το γεγονός ότι η ενοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας γίνεται με βίαιους σπασμούς και «πολέμους διαρκείας» δεν σημαίνει ότι, σαν τους έγκλειστους του «πλατωνικού σπηλαίου», πρέπει να επιστρέψουμε στην ανύπαρκτη θαλπωρή του έθνους – κράτους.. Είναι ολέθρια αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως ο δικό του περιούσιο έθνος – κράτος, το δικό του «ανάδελφο» κόμμα πέπρωται να οδηγήσει την ανθρωπότητα στο σοσιαλισμό. Η ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι ο εθνικός μεσιανισμός και ο σοσιαλπατριωτισμός καταντούν δεκανίκια του ιμπεριαλισμού.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Για τους δασκάλους του μαρξισμού αποτελούσε <b>κριτήριο διεθνισμού-</b>και όχι<b> </b>κοσμοπολιτισμού<b>-</b>το αν ένα εργατικό κόμμα ή κίνημα χάραζε τις εθνικές του προοπτικές με γνώμονα τις εξελίξεις της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία κυριαρχεί ως <b>ανεξάρτητη οντότητα</b> στα εθνικά επίπεδα, και δεν αποτελεί απλώς το <i>«διεθνή</i> <i>περίγυρό»</i> τους. Όσους όρκους πίστης κι αν κάνει κανείς στο διεθνισμό, αν πιστεύει ότι μπορεί να φτάσει στον τελικό σκοπό στο πλαίσιο των εθνικών συνόρων, με εθνικά κυρίως μέσα, εμποδίζει την ανάπτυξη διεθνιστικής συνείδησης στους εργαζόμενους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Αν στα πλαίσια της Ε.Ε. προωθείται «εκ των άνω» μια χωρίς προηγούμενο αλληλεξάρτηση-οργανική σύνδεση των ευρωπαϊκών κρατών στον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό τομέα, αυτό επιβάλλει τον άμεσο πανευρωπαϊκό συντονισμό των αγώνων των εργαζομένων, των ανέργων και των κοινωνικών κινημάτων και όχι τη σεχταριστική περιχαράκωσή τους. Σ’ αυτή την ανάγκη αγωνίζονται να ανταποκριθούν το «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ» και το νεογέννητο «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και γι’ αυτό βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο του Περισσού.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Για να αντισταθούμε στην <i>«πλουτοκρατία της Ευρώπης»</i>, πρέπει να διεκδικήσουμε μια<i> «Ευρώπη-κοινό σπίτι των λαών της από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια»</i>, στην πορεία προς τις <i>«Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης»</i>. Ένα σύνθημα της επαναστατικής Τρίτης Διεθνούς που αποσύρθηκε το 1928 στο όνομα της κατά Στάλιν <i>«ανισόμετρης ανάπτυξης</i> <i>του καπιταλισμού»</i> (!)<span lang="EN-US"></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b> Μηταφίδης Τριαντάφυλλος,</b><b><span lang="EN-US"> AY</span>ΓΗ, 9/6/04</b></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-10444811590670433102012-11-12T21:40:00.001-08:002012-11-12T21:40:42.821-08:00ερανίστρια: Το κύμα: Όταν ο κινηματογράφος γίνεται μέσο διδασκαλίας<a href="http://eranistria.blogspot.gr/2012/11/blog-post_12.html">ερανίστρια: Το κύμα: Όταν ο κινηματογράφος γίνεται μέσο διδασκαλίας</a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-36631746199763090632012-07-23T12:47:00.000-07:002012-07-23T12:47:27.982-07:00ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ (26.9.2010) Ευκλειδης Τσακαλωτος. AΠΟ ΤΟ ιστολογιο του κοκκινοπρασινου δικτυου του συνασπισμου<a class="title" href="http://kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com/2010/09/26/peri-ths-stashs-plhrwmwn/" rel="bookmark" style="text-decoration: none;" title="Μόνιμος Σύνδεσμος: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ (26.9.2010)">ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ (26.9.2010)</a> <br />
<div class="cite"><a href="http://el.wordpress.com/tag/%ce%b5%cf%85%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%83%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%82/" rel="category tag" title="Προβολή όλων των άρθρων στο Ευκλειδης Τσακαλωτος">Ευκλειδης Τσακαλωτος</a> </div><div class="snap_preview"><h2 class="widgettitle"><a href="http://kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com/2010/09/26/peri-ths-stashs-plhrwmwn/"> ιστολογιο του κοκκινοπρασινου δικτυου του συνασπισμου</a></h2><div><img alt="" height="299" src="http://enthemata.files.wordpress.com/2010/09/tsakalotos.jpg?w=306&h=427&h=299" width="306" /><i>Φωτογραφία του Ζαν Σαμπριέ, 1955</i> </div><div style="text-align: justify;"><b>ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ</b></div><div style="text-align: justify;">Σε προηγούμενο άρθρο («Ενθέματα», 5.9.2010) ασχολήθηκα με την έξοδο από το ευρώ ως αριστερή στρατηγική για την έξοδο από την κρίση. Επιχειρηματολόγησα ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο το ευρώ όσο το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί. Στο παρόν άρθρο θέλω να εκφράσω ένα παρόμοιο σκεπτικισμό για τη στρατηγική της στάσης πληρωμών.</div><div style="text-align: justify;"><span id="more-1737"></span>Η στάση πληρωμών έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι αν χρωστάς πολλά σε έχουν ανάγκη οι πιστωτές σου, και αυτό σου δίνει εν δυνάμει μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ. Όπως παρατηρεί συχνά ο Κώστας Λαπαβίτσας, σε αυτές τις περιπτώσεις έχει μεγάλη σημασία ποιος παίρνει την πρωτοβουλία, και άρα μπορούμε να βρεθούμε σε δύσκολη κατάσταση, με την επιβολή ακόμα πιο σκληρών μέτρων, αν την πρωτοβουλία για μια αναδιάρθρωση του χρέους την πάρουν οι πιστωτές μας. Επιπλέον, η στάση πληρωμών ανταποκρίνεται σε ένα δίκαιο και διευρυμένο αίσθημα ότι την κρίση δεν πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που δεν ευθύνονται για την κρίση.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b>Το κόστος της στάσης</b></div><div style="text-align: justify;">Η πρώτη διαφωνία αφορά το ύψος του κόστους μιας στάσης πληρωμών. Η κυβέρνηση δεν θα έχει πρόσβαση στις χρηματαγορές, και έτσι δεν θα μπορεί να δαπανά περισσότερα από όσα μαζεύει από φόρους. Το πρόγραμμα φέτος για μείωση του ελλείμματος από 13% του ΑΕΠ στο 8% συνοδεύτηκε από πολύ σκληρά μέτρα. Σε μια στάση θα πρέπει να φτάσει στο 0% σχεδόν αμέσως. Το ίδιο ισχύει και για το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών. Η Ελλάδα έχει σε συνθήκες ύφεσης έλλειμμα της τάξης του 10% του ΑΕΠ — μια παγκόσμια πρωτοτυπία! Και αυτό το έλλειμμα θα πρέπει να φτάσει απότομα στο 0%, με μια απότομη μείωση των εισαγωγών, μια και οι εξαγωγές δύσκολα θα αυξηθούν σημαντικά βραχυπρόθεσμα. Η εμπειρία της Αργεντινής δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Η Αργεντινή είναι μια μεγάλη χώρα, πλούσια σε φυσικούς πόρους, που μετά τη δική της στάση πληρωμών είχε το προνόμιο μιας μεγάλης ζήτησης για τα αγροτικά της προϊόντα από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας.</div><div style="text-align: justify;">Ακόμα χειρότερα, έπειτα από μια στάση οι ελληνικές τράπεζες θα αντιμετώπιζαν αυξημένα προβλήματα ρευστότητας, καθώς η ΕΚΤ θα ήταν λιγότερο διατιθεμένη να τους δανείσει ακόμα και αν παραμέναμε στην ευρωζώνη. Η κρίση ρευστότητας θα μπορούσε να μετατραπεί σε κρίση βιωσιμότητας, αφού οι τράπεζες δεν θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τους καταθέτες τους σε περίπτωση που θα ζητούσαν τα χρήματά τους, και δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα υφιστάμενα δάνεια τους. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε, χωρίς να υπερβάλουμε, το μέγεθος της κοινωνικής αναστάτωσης που θα ακολουθούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.</div><div style="text-align: justify;">Οι υποστηρικτές της στάσης πληρωμών μπορεί να μη συμφωνούν ότι το κόστος θα είναι τόσο μεγάλο, αλλά δεν το μηδενίζουν. Και γι’ αυτό τον λόγο απαντούν με μια ριζοσπαστικοποίηση της ατζέντας. Η κρατικοποίηση των τραπεζών και μια σχεδιασμένη βιομηχανική πολιτική, στηριζόμενη και από μια υποτίμηση της δραχμής μετά την έξοδο από το ευρώ, είναι οι δύο βασικοί πυλώνες αυτής της προσέγγισης.</div><div style="text-align: justify;">Μετά την κρατικοποίηση, η κυβέρνηση θα μπορούσε να αναγκάσει τις τράπεζες να αγοράζουν κρατικά ομόλογα. Αλλά σε μια φάση όπου οι καταθέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα μειώνονται, μια αύξηση στα κρατικά ομόλογα που θα αναγκαζόταν να κρατούν οι τράπεζες θα οδηγούσε σε μια μείωση δανείων στον ιδιωτικό τομέα. Οι τράπεζες θα πίεζαν για την αποπληρωμή των χρεών, κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά στη χρεοκοπία (με αποτέλεσμα οι τράπεζες να παίρνουν μόνο ένα ποσοστό των δανείων τους).</div><div style="text-align: justify;">Σε αυτές τις συνθήκες, οι πιέσεις στα δημοσιονομικά του κράτους θα ήταν ασφυκτικές. Η κυβέρνηση θα έπεφτε στον πειρασμό να κόβει χρήμα για την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Συγχρόνως, στην περίπτωση που το κρατικοποιημένο τραπεζικό σύστημα δεν ήταν αξιόπιστο, τότε η κυβέρνηση ή θα απαγόρευε τις αναλήψεις ή θα «έκοβε» πάλι χρήμα για να παρέχει ρευστότητα στο σύστημα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα μπορούσε να ήταν μια ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού, και ένας φαύλος κύκλος υποτίμησης-πληθωρισμού, όπου οι πραγματικοί μισθοί θα συρρικνωνόταν συνεχώς. Μια ενεργητική βιομηχανική πολιτική θα μπορούσε, παράγοντας νέο πλούτο και νέες θέσεις εργασίας, να ανατρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Η ιστορική εμπειρία δεν μας προσφέρει πολλούς λόγους για αισιοδοξία. Η βραχυχρόνια αποτελεσματικότητά της είναι αμφισβητήσιμη, ιδιαίτερα αν εγκαινιαστεί σε συνθήκες χάους.</div><div style="text-align: justify;">Θεωρώ λοιπόν ότι οι υποστηρικτές της στάσης πληρωμών υποτιμούν το κόστος αυτής της επιλογής και, συγχρόνως, υπερτιμούν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που θα εμφανιστούν. Αλλά, όπως και με την έξοδο από το ευρώ, το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά πρωτίστως πολιτικό-στρατηγικό. Θέλω να παραθέσω προς συζήτηση μια σειρά επιχειρημάτων που θέτουν σε αμφισβήτηση τη συγκεκριμένη επιλογή.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b>Ποιοι πολιτικοί συσχετισμοί και κοινωνικές δυνάμεις;</b></div><div style="text-align: justify;">Όπως ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο, ο Κώστας Λαπαβίτσας αρχικά αμφισβήτησε το σενάριο για το «καλό ευρώ» με πολιτικά, και όχι οικονομικά, επιχειρήματα. Αμφισβητεί δηλαδή ότι τόσες χώρες με τόσα διαφορετικά συμφέροντα μπορούν να συμφωνήσουν σ’ ένα καλύτερο πλαίσιο για το ευρώ. Αλλά αυτό υπονοεί ότι οι συσχετισμοί είναι εν δυνάμει πιο ευνοϊκοί στο εθνικό επίπεδο, κάτι που είναι προς απόδειξη. Η εξέλιξη της στρατηγικής εξόδου από το ευρώ και της στάσης πληρωμών θα εξαρτηθεί, βεβαίως, από την κυβέρνηση που θα την εφαρμόσει και τις κοινωνικές δυνάμεις που θα την υποστηρίξουν. Και τα δύο σκέλη της στρατηγικής δεν αποτελούν από μόνα τους σοσιαλιστικά αιτήματα. Αλλά η ριζοσπαστικοποίηση της ατζέντας μετά την έξοδο και τη στάση αποτελεί απολύτως ένα σοσιαλιστικό αίτημα. Γιατί να υποθέσουμε ότι σε αυτή τη στρατηγική θα ηγεμονεύουν οι δυνάμεις που κοιτάν προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, και όχι αυτές που προσδοκούν σε μια εθνική, και πρωτίστως καπιταλιστική, υπόθεση παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας;</div><div style="text-align: justify;">Δεύτερον, η στρατηγική δεν έχει πειστικές απαντήσεις για το πώς θα αντιμετωπιστούν οι χρηματαγορές και οι πολυεθνικές. Προφανώς υπάρχει η ελπίδα ότι μια τέτοια στάση από μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα λειτουργήσει ευνοϊκά για άλλα πειράματα στην Ευρώπη. Αλλά και η υποτίμηση και η στάση πληρωμών θα πλήξουν σε κάποιο βαθμό εργαζόμενους και εργαζόμενες σε άλλες χώρες. Οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις δεν αποτελούν στέρεο έδαφος για την οικοδόμηση διεθνιστικών λύσεων, και πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά το ποσοστό του χρέους μας που το κρατάν ξένα ασφαλιστικά ταμεία (αν και δέχομαι ότι σε κάποιο σημείο τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν μειώσει τις επενδύσεις τους σε ελληνικά κρατικά ομόλογα μετά την υποβάθμισή τους). Ο Κώστας Λαπαβίτσας πολύ σωστά δίνει έμφαση στην ανάγκη για διαφάνεια σε σχέση με το χρέος μας, αλλά αν πάρουμε υπόψη τις δύσκολες συνθήκες μετά από τη στάση δεν θα είναι εύκολο να παρθούν αποφάσεις με το ένα μάτι στραμμένο στις διεθνιστικές απαιτήσεις.</div><div style="text-align: justify;">Τρίτον, η ιδέα ότι μια εναλλακτική στρατηγική μπορεί να βασιστεί στην κρατικοποίηση κάποιον στρατηγικών τραπεζών και επιχειρήσεων, που με σοσιαλιστές μάνατζερ θα αλλάξουν κατεύθυνση, αποτελεί μια προσέγγιση που δεν έχει δικαιωθεί στο παρελθόν. Χρειαζόμαστε ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, συνειδητοποιημένα κινήματα, και πολιτικά υποκείμενα που θα είναι σε θέση να πάρουν ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό στα χέρια τους. Παραδόξως, η στρατηγική που κριτικάρω σε αυτό το άρθρο είναι λιγότερη τολμηρή και ριζοσπαστική από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Υποτιμά το πόσο σημαντικό είναι να εμμένουμε στις παγκόσμιες διαστάσεις της κρίσης. Δεν κινδυνεύει μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα από αυτήν την κρίση. Αυτή τη στιγμή αυτό το σύστημα αντιδρά με την επιβολή του κόστους στον κόσμο της εργασίας. Αλλά από μόνο του αυτό δεν αποτελεί ένα νέο, και βιώσιμο, οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Άρα σε αυτή τη συγκυρία η Αριστερά οφείλει να αμφισβητήσει το σύνολο των παραδοχών του συστήματος με άλλα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα. Χωρίς να έχουν πειστεί σημαντικότατες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για αυτή την αναγκαιότητα, δεν είναι εύκολο να στοιχηματίσουμε σε μια στρατηγική που εισάγει τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό από την πίσω πόρτα. Να το πω κάπως προβοκατόρικα: ο λόγος που υποστηρίζουμε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό δεν είναι πρωτίστως ότι θα μπορέσει να υποστηρίξει ένα εθνικό νόμισμα και μια στάση πληρωμών.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος διδάσκει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών</i></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-44048396059017280402012-03-30T15:01:00.000-07:002012-03-30T15:01:49.532-07:00και να που Ξηλωθηκαμε σαν το Παλιο Πουλοβερ και μια φωνή απο ψηλά μας λεει :game oVER<div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m"><cite class="user">απο του </cite><br />
<h1 class="title"><a href="http://mhnymal.blogspot.com/">MHNYMAL </a></h1><h3 class="post-title entry-title"><a href="http://mhnymal.blogspot.com/2012/03/make-love-not-parade.html">make love - not parade</a></h3></div><div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m"></div><div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m"></div><div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m"></div><div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m"><cite class="user"><a href="http://www.blogger.com/profile/00682699755353292338" rel="nofollow">Νοσφεράτος</a></cite><span class="icon user"></span><span class="datetime secondary-text"><a href="http://mhnymal.blogspot.com/2012/03/make-love-not-parade.html?showComment=1332571846486#c3014380084138154175" rel="nofollow">Mar 23, 2012 11:50 PM</a></span></div><div class="comment-content" id="bc_0_2MC">ας ηταν να Γλιτωναμε το φαντασμα της πεινας <br />
κανοντας μια Παρελαση με Βαδισμα της Χήνας <br />
<br />
ας ηταν να σωζόμασταν μ'αυτές τις παρελασεις <br />
απο του φαυλου ερωτα τις τοσες επελασεις <br />
<br />
Ας ηταν να τελειωναμε με μια Τελετουργία<br />
Σ'αυτή τη Χωρα κυβερνουν φατριες του Βοργια <br />
<br />
ας ητανε να στεγνωνε στο Μαγουλο το Δάκρυ<br />
Κανοντας μια παρελάση να βρισκαμε την Ακρη <br />
<br />
<br />
Βαδιζοντας σ'ενα σχοινι ,ειμαστε Σχοινοβατες <br />
καιγυρω μας Φλεγομενες και Ομιλούσες Βατες <br />
<br />
και να που Ξηλωθηκαμε σαν το Παλιο Πουλοβερ <br />
και μια φωνή απο ψηλά μας λεει :game oVER</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-63024773725185813012012-03-24T09:52:00.002-07:002012-03-24T09:52:42.435-07:00UP Greek Tourism <a href="http://www.upgreektourism.gr/"><img alt="UP Greek Tourism" src="http://www.upgreektourism.gr/wp-content/themes/upgreektourism-v1.0/images/up-greek-tourism-logo.png" /></a><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="225" mozallowfullscreen="" src="http://player.vimeo.com/video/38982961?title=0&byline=0&portrait=0" webkitallowfullscreen="" width="400"></iframe><br />
<a href="http://vimeo.com/38982961">The UP Greek Tourism Advertising Campaign</a> from <a href="http://vimeo.com/user10366265">UP GreekTourism</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-6916300202466990002012-03-24T09:15:00.000-07:002012-03-24T09:15:20.471-07:00ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων<div align="justify" class="normal"><span style="font-family: Palatino Linotype,Athena; font-size: x-small;">ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· 2 καὶ τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ λαλήσεις· ἐάν τις ἀπὸ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ ἀπὸ τῶν γεγενημένων προσηλύτων ἐν ᾿Ισραήλ, ὃς ἂν δῷ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἄρχοντι, θανάτῳ θανατούσθω· τὸ ἔθνος τὸ ἐπὶ τῆς γῆς λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοις. 3 καὶ ἐγὼ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ ἀπολῶ αὐτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὅτι τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἔδωκεν ἄρχοντι, ἵνα μιάνῃ τὰ ἅγιά μου καὶ βεβηλώσῃ τὸ ὄνομα τῶν ἡγιασμένων μοι. 4 ἐὰν δὲ ὑπερόψει ὑπερίδωσιν οἱ αὐτόχθονες τῆς γῆς τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ἐν τῷ δοῦναι αὐτὸν τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἄρχοντι, τοῦ μὴ ἀποκτεῖναι αὐτόν, 5 καὶ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὴν συγγένειαν αὐτοῦ καὶ ἀπολῶ αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ὁμονοοῦντας αὐτῷ, ὥστε ἐκπορνεύειν αὐτὸν εἰς τοὺς ἄρχοντας ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῶν. 6 καὶ ψυχή, ἣ ἐὰν ἐπακολουθήσῃ ἐγγαστριμύθοις ἢ ἐπαοιδοῖς, ὥστε ἐκπορνεῦσαι ὀπίσω αὐτῶν, ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐκείνην καὶ ἀπολῶ αὐτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. 7 καὶ ἔσεσθε ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν· 8 καὶ φυλάξεσθε τὰ προστάγματά μου καὶ ποιήσετε αὐτά· ἐγὼ Κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς. 9 ἄνθρωπος ἄνθρωπος, ὃς ἂν κακῶς εἴπῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ, θανάτῳ θανατούσθω· πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ κακῶς εἶπεν; ἔνοχος ἔσται. 10 ἄνθρωπος ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα ἀνδρός, ἢ ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα τοῦ πλησίον, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ὁ μοιχεύων καὶ ἡ μοιχευομένη. 11 καὶ ἐάν τις κοιμηθῇ μετὰ γυναικὸς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἀσχημοσύνην τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀπεκάλυψε, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἀμφότεροι ἔνοχοί εἰσι. 12 καὶ ἐάν τις κοιμηθῇ μετὰ νύμφης αὐτοῦ, θανάτῳ θανατούσθωσαν ἀμφότεροι· ἠσεβήκασι γάρ, ἔνοχοί εἰσι. 13 καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν. 14 ὃς ἂν λάβῃ γυναῖκα καὶ τὴν μητέρα αὐτῆς, ἀνόμημά ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαύσουσιν αὐτὸν καὶ αὐτάς, καὶ οὐκ ἔσται ἀνομία ἐν ὑμῖν. 15 καὶ ὃς ἂν δῷ κοιτασίαν αὐτοῦ ἐν τετράποδι, θανάτῳ θανατούσθω, καὶ τὸ τετράπουν ἀποκτενεῖτε. 16 καὶ γυνή, ἥτις προσελεύσεται πρὸς πᾶν κτῆνος βιβασθῆναι αὐτὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἀποκτενεῖτε τὴν γυναῖκα καὶ τὸ κτῆνος· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν. 17 ὃς ἂν λάβῃ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ ἐκ πατρὸς αὐτοῦ ἢ ἐκ μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἴδῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς καὶ αὕτη ἴδῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ, ὄνειδός ἐστιν, ἐξολοθρευθήσονται ἐνώπιον υἱῶν γένους αὐτῶν· ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἁμαρτίαν κομιοῦνται. 18 καὶ ἀνήρ, ὃς ἂν κοιμηθῇ μετὰ γυναικὸς ἀποκαθημένης καὶ ἀποκαλύψῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς, τὴν πηγὴν αὐτῆς ἀπεκάλυψε, καὶ αὕτη ἀπεκάλυψε τὴν ρύσιν τοῦ αἵματος αὐτῆς· ἐξολοθρευθήσονται ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτῶν. 19 καὶ ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς πατρός σου καὶ ἀδελφῆς μητρός σου οὐκ ἀποκαλύψεις· τὴν γὰρ οἰκειότητα ἀπεκάλυψεν, ἁμαρτίαν ἀποίσονται. 20 ὃς ἂν κοιμηθῇ μετὰ τῆς συγγενοῦς αὐτοῦ, ἀσχημοσύνην τῆς συγγενείας αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοι ἀποθανοῦνται. 21 ὃς ἐὰν λάβῃ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀκαθαρσία ἐστίν· ἀσχημοσύνην τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοι ἀποθανοῦνται. </span></div><div align="justify" class="normal"><span style="font-family: Palatino Linotype,Athena; font-size: x-small;">22 Καὶ φυλάξασθε πάντα τὰ προστάγματά μου, καὶ τὰ κρίματά μου καὶ ποιήσετε αὐτά, καὶ οὐ μὴ προσοχθίσῃ ὑμῖν ἡ γῆ, εἰς ἣν ἐγὼ εἰσάγω ὑμᾶς ἐκεῖ κατοικεῖν ἐπ᾿ αὐτῆς. 23 καὶ οὐχὶ πορεύεσθε τοῖς νομίμοις τῶν ἐθνῶν, οὓς ἐξαποστέλλω ἀφ᾿ ὑμῶν· ὅτι ταῦτα πάντα ἐποίησαν, καὶ ἐβδελυξάμην αὐτούς. 24 καὶ εἶπα ὑμῖν· ὑμεῖς κληρονομήσετε τὴν γῆν αὐτῶν, καὶ ἐγὼ δώσω ὑμῖν αὐτὴν ἐν κτήσει, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὃς διώρισα ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν. 25 καὶ ἀφοριεῖτε αὐτοὺς ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν ἀκαθάρτων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ τῶν ἀκαθάρτων, καὶ οὐ βδελύξετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἐν τοῖς κτήνεσι, καὶ ἐν τοῖς πετεινοῖς καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τῆς γῆς, ἃ ἐγὼ ἀφώρισα ὑμῖν ἐν ἀκαθαρσίᾳ. 26 καὶ ἔσεσθέ μοι ἅγιοι, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὁ ἀφορίσας ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν, εἶναι ἐμοί. </span></div><div align="justify" class="normal"><span style="font-family: Palatino Linotype,Athena; font-size: x-small;">27 Καὶ ἀνὴρ ἢ γυνή, ὃς ἂν γένηται αὐτῶν ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐπαοιδός, θανάτῳ θανατούσθωσαν ἀμφότεροι· λίθοις λιθοβολήσετε αὐτούς, ἔνοχοί εἰσι.</span></div><div align="justify" class="normal"><br />
</div><div align="justify" class="normal"><br />
</div><div align="justify" class="normal"><span style="font-family: Palatino Linotype,Athena; font-size: x-small;">πηγη : <a href="http://www.apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=old_testament/contents_Levitikon.asp&main=levitikon&file=3.20.htm">http://www.apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=old_testament/contents_Levitikon.asp&main=levitikon&file=3.20.htm</a></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-46680136414679644262012-03-24T07:42:00.000-07:002012-03-24T07:42:35.474-07:00Η Ελληνική Επανάσταση και τα πάθη της ΙστορίαςΗ απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μέσα από μια αποκαλυπτική αφήγηση που φωτίζει την πολιτειακή υπόσταση και την πολιτική ηθική της ελληνικής εθνικής κοινότητας/ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Απο το ΒΗΜΑ<div class="author_information"> <div class="author"><span class="name"><a href="http://www.tovima.gr/editors/editor/?edid=4028">Πασχάλης Κιτρομηλίδης</a></span><span class="info"> </span></div><div class="links"><a href="http://www.tovima.gr/feed/editors/?edid=4028" id="rss"><img src="http://www.tovima.gr/themes/1/default/media/home/clear.gif" /></a> </div></div><div class="article_title">Η Ελληνική Επανάσταση και τα πάθη της Ιστορίας</div><div class="article_subtitle"><a href="http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=449808&h1=true">Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μέσα από μια αποκαλυπτική αφήγηση που φωτίζει την πολιτειακή υπόσταση και την πολιτική ηθική της ελληνικής εθνικής κοινότητας</a></div><div class="article_info"><br />
</div><div class="article_photo" id="videos"><img alt="Η Ελληνική Επανάσταση και τα πάθη της Ιστορίας" src="http://vstatic.dolcdn.gr/vimawebstatic/F6DE459DA597E6DDBE83BF730A205027.jpg" /></div><div class="article_photo_lead">«Η ναυμαχία του Ναυαρίνου», ελαιογραφία του Λουί Αμπρουάζ Γκαρνερέ (1831). ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Versailles, Chateau et Trianons</div><div class="article_tools_bottom heightfix" id=""> <div class="article_tools_bottom_social heightfix"> <table><tbody>
<tr><td><br />
</td> <td style="padding-right: 16px;"><a class="atc_s addthis_button_compact" href=""><span></span></a><a class="addthis_button_expanded" href="http://www.tovima.gr/#" title="View more services">4</a></td> <td style="width: 36%;"> <div class="fb-like fb_edge_widget_with_comment fb_iframe_widget" data-href="http://www.tovima.gr//books-ideas/article/?aid=449808" data-layout="button_count" data-send="false" data-show-faces="false" data-width="120"><span></span></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="article_tools_email_print_size heightfix" id=""><a class="article_tools_email email artilceMailTool idart_449808" href="http://www.tovima.gr/#">email</a><span class="article_tools_divider"></span><a class="article_tools_print" href="http://www.tovima.gr/#">εκτύπωση</a><a class="article_tools_size1 rel-icon-font-small" href="http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=449808"><img src="http://www.tovima.gr/themes/1/default/media/home/clear.gif" /></a> <a class="article_tools_size3 rel-icon-font-large" href="http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=449808"><img src="http://www.tovima.gr/themes/1/default/media/home/clear.gif" /></a></div></div> <br />
<div>Στα εκατοστά του γενέθλια (14 Φεβρουαρίου) ο Μ. Β. Σακελλαρίου παραδίδει στη δημοσιότητα ένα έργο ξεχασμένο για 70 χρόνια, καρπό της αρχικής ενασχόλησής του με την ιστοριογραφία του νέου Ελληνισμού. Ο ακαδημαϊκός Μ. Β. Σακελλαρίου κατέχει την έδρα της Αρχαίας Ιστορίας στην Ακαδημία Αθηνών και είναι διεθνώς γνωστός για πλειάδα έργων του που αναφέρονται στην προϊστορία του ελληνικού κόσμου, στον ελληνικό αποικισμό της Ιωνίας, στους θεσμούς της αρχαίας πόλεως και της αθηναϊκής δημοκρατίας κ.ά. Για τους ειδικούς μελετητές του νέου Ελληνισμού όμως είναι κυρίως γνωστός για το πρωτοποριακό έργο του για την Πελοπόννησο κατά τη λεγόμενη «δευτέρα τουρκοκρατία» (1715-1821), έργο που άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα και προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις ακαδημαϊκών κύκλων, που αντιλαμβάνονταν την Ιστορία ως εθνική ρητορική μάλλον παρά ως έρευνα και κριτικό στοχασμό επί της μαρτυρίας των πηγών. </div><div>Στο έργο του εκείνο ο Σακελλαρίου με τόλμη ασυνήθιστη υπεδείκνυε την ανάκτηση της συνολικής εικόνας της κοινωνίας ως ζητούμενο της ιστορικής έρευνας και εισήγαγε τη στάθμιση του οικονομικού παράγοντα ως αποφασιστικού στοιχείου στην ανασυγκρότηση και κατανόηση της ιστορικής πραγματικότητας. Ενα ισχυρό στοιχείο θετικισμού καθορίζει την προσέγγιση αυτή, ο θετικισμός όμως στην περίπτωση αυτή ενισχύει τη βούληση του συγγραφέα να μετέλθει την ιστοριογραφική πράξη ως έρευνα που αφορμάται από ερωτηματικά μάλλον παρά ως ρητορική που εκπορεύεται από παγιωμένες ιδεολογικές θέσεις. </div><div>Ο ίδιος θετικισμός διαπνέει και το άλλο σημαντικό ιστοριογραφικό εγχείρημα της νεοελληνικής περιόδου των συγγραφικών ενασχολήσεων του Μιχαήλ Σακελλαρίου, τη μονογραφία για την απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεσσηνία (1825). Ενώ στο βιβλίο για την Πελοπόννησο ο ιστορικός θετικισμός αποδίδει μια εντυπωσιακή στην πυκνότητά της συνθετική εικόνα, εδώ απολήγει σε αναλυτική αφήγηση σχεδόν ημερολογιακού χαρακτήρα μιας αλληλουχίας ιστορικών περιστατικών που απαρτίζουν μια κρίσιμη φάση του ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας. </div><div>Ο εμπειρισμός της προσέγγισης υπαγορεύεται από την επιλογή του συγγραφέα να εκθέσει με λεπτομερή ακρίβεια τα πραγματικά περιστατικά ενός δράματος στο οποίο βλέπει να διακυβεύεται η τύχη της επανάστασης των Ελλήνων. Με εξαίρεση τις οθωμανικές πηγές, ο νέος τότε ερευνητής αναδίφησε με την επιμονή και την πληρότητα που διακρίνει το έργο του ολόκληρο το φάσμα των πηγών στην ελληνική και σε άλλες δυτικές γλώσσες. </div><br />
Ετσι έχουμε ένα υπόδειγμα «συμβαντολογικής» ή «γεγονοτολογικής» ιστορίας, το οποίο ο συγγραφέας στον πρόλογο που έγραψε για τη σημερινή έκδοση θεωρεί το αναγκαίο στάδιο για τη δημιουργία σοβαρής υποδομής ιστορικών σπουδών. Αισθάνεται μάλιστα την ανάγκη να υπενθυμίσει στον αναγνώστη ότι ο ίδιος δεν περιορίστηκε στο έργο του στη συμβαντολογική ιστορία αλλά ακολούθησε «ολιστικότερες» προσεγγίσεις εμπνευσμένες από πρωτοπόρα ιστοριογραφικά ρεύματα του 20ού αιώνα. <div>Το βιβλίο, γραμμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1940, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως πρόταση για τη δημιουργία και στην Ελλάδα ενός εξειδικευμένου πεδίου έρευνας της Ελληνικής Επανάστασης κατά το πρότυπο του αντίστοιχου πεδίου έρευνας της Γαλλικής Επανάστασης το οποίο υφίσταται στη Γαλλία και συνιστά μια σημαντικότατη για την αυτογνωσία της Γαλλίας αλλά και της Ευρώπης εξειδίκευση των ιστορικών σπουδών. Τι αντίστοιχο έχει να δείξει η Ελλάδα; Το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν συνιστά παρά φύλλο συκής που υποκρύπτει κυρίως την αδιαφορία αλλά και την παγίδευση στα στερεότυπα και στις προκαταλήψεις και την επιβολή της αντίληψης της Ιστορίας ως ρητορικής. </div><div>Η αφήγηση καλύπτει τα περιστατικά της απόβασης των στρατευμένων του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου στη Μεσσηνία με σκοπό την καταστολή της Ελληνικής Επανάστασης. Η περίοδος που εξιστορείται εκτείνεται από τις 23 Φεβρουαρίου ως τις 25 Μαΐου 1825, δηλαδή εκτείνεται από την πρώτη απόβαση αιγυπτιακών στρατευμάτων στη Μεθώνη ως την παράδοση του Νεοκάστρου (Ναβαρίνου) στον Ιμπραήμ, δηλαδή πρόκειται για τα γεγονότα που συνθέτουν τη δημιουργία του αιγυπτιακού προγεφυρώματος στην Πελοπόννησο, που κατά τα επόμενα δυόμισι χρόνια απείλησε να εξαλείψει την προοπτική της απελευθέρωσης της Ελλάδας.</div><div>Από την αφήγηση των σχετικών περιστατικών αναδύεται όλο το πάθος και το δράμα της Ελληνικής Επανάστασης. Γίνεται σαφές ότι η επέμβαση στις αρχές του 1825 των αιγυπτιακών δυνάμεων ως μονάδας κρούσεως του Σουλτάνου για την καταστολή της εξέγερσης διευκολύνθηκε από την αποδυνάμωση της Επανάστασης λόγω των διενέξεων και των εμφύλιων πολέμων των Ελλήνων κατά τη διαδρομή του προηγούμενου έτους. </div><div>Ενώ στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης έγινε δυνατόν να απελευθερωθούν η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα και τα παρακείμενα νησιά του Αιγαίου και επιπλέον οι Κυκλάδες και η Σάμος, οι εσωτερικές διενέξεις των Ελλήνων, που πήγαζαν κυρίως από την ακραία ιδιοτέλεια και την αδυναμία του ενστερνισμού μιας κοινής επίγνωσης του εθνικού συμφέροντος, έθεσαν ήδη το έτος 1824 εν αμφιβόλω την τελική αίσια έκβαση των πραγμάτων. </div><br />
<div><strong>Η παθολογία ενός έθνους</strong></div><div>Στη ροή της αφήγησής του, τελείως πραγματιστικά και χωρίς μελοδραματικούς τόνους, ο συγγραφέας αναπαριστά όλη αυτή την παθολογία που ταλάνιζε το επαναστατημένο έθνος: ανεπάρκεια και ιδιοτέλεια της ηγεσίας στο πρόσωπο του προέδρου του Εκτελεστικού Γεωργίου Κουντουριώτη, συνεχείς ραδιουργίες των πολιτικών Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου και Ιωάννη Κωλέττη, απροθυμία των στρατιωτικών να πολεμήσουν χωρίς υλικά κίνητρα, λεηλασίες και καταστροφές της Πελοποννήσου από τα ρουμελιώτικα στρατιωτικά σώματα σαν να επρόκειτο για εχθρική χώρα, απειθαρχία και αποδιοργάνωση των στρατιωτικών μηχανισμών, παράλυση, αναποτελεσματικότητα και αδυναμία επιβολής της διοίκησης ακύρωναν κάθε προοπτική δημιουργίας συντεταγμένων θεσμών και κρατικής υπόστασης στα ελευθερωμένα εδάφη. </div><div>Η έκταση των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Επανάσταση, προβλημάτων όχι απλώς στρατιωτικών και πολιτικών, αλλά και ηθικών, διαφαίνεται από το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής της απελευθέρωσης της Πελοποννήσου, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που ήταν ο μόνος που διέθετε την πειθώ και την επιβολή να συνενώσει τον πληθυσμό και να ενισχύσει το καταπτοημένο ηθικό του, βρισκόταν φυλακισμένος στην Ύδρα. Εκκλήσεις του στους αδελφούς Κουντουριώτη να επιταχυνθεί η δίκη του ώστε να μπορέσει να σπεύσει στο μέτωπο για να αγωνισθεί για την άμυνα της Μεσσηνίας απερρίφθησαν. Μόνο ο ελληνικός στόλος υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη και χάρη κυρίως στην αποφασιστικότητα αυτού του ιδίου μπόρεσε να καταγάγει κάποιες επιτυχίες παρακωλύοντας τη διαπεραίωση των εχθρικών δυνάμεων και ενισχύοντας από τη θάλασσα το πολιορκημένο Νεόκαστρο. </div><div>Από τις πολλές εύστοχες κρίσεις οι οποίες διατυπώνονται από τον συγγραφέα ας θυμηθούμε μόνο μία:<em> «οι κυβερνητικοί παράγοντες εξακολουθούσαν να σκέπτονται κομματικά» </em>παρά τους κινδύνους και την επιτακτική ανάγκη της ενότητας του έθνους. Αν μας θυμίζουν κάτι από την ιστορία της μεταγενέστερης Ελλάδας αυτά τα λόγια, ίσως να μην είναι συμπτωματικό…</div><div>Πάντως χάρη στη «συμβαντολογική» αφήγηση του Μ. Β. Σακελλαρίου γίνεται δυνατόν να αναχθούμε σε καίριες εκτιμήσεις για γενικότερα ζητήματα που άπτονται της ίδιας της πολιτειακής υπόστασης, της πολιτικής νοοτροπίας και της πολιτικής ηθικής της ελληνικής εθνικής κοινότητας την οποία σφυρηλατούσαν διά πυρός και σιδήρου οι επαναστατικές συγκυρίες. Το μάθημα δεν είναι αμελητέο.</div><br />
<div><em><strong>Ο κ. Π. Μ. Κιτρομηλίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.</strong></em></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-90121790705120455082012-03-24T01:17:00.000-07:002012-03-24T01:17:45.887-07:00Ισραήλ: Απαγορεύτηκε η εμφάνιση των αδύνατων μοντέλων σε διαφημίσεις(απο το in.gr)<div class="entry-header"> <h2 class="generic-h2" title="Ισραήλ: Απαγορεύτηκε η εμφάνιση των αδύνατων μοντέλων σε διαφημίσεις"><a href="http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4704959">Ισραήλ: Απαγορεύτηκε η εμφάνιση των αδύνατων μοντέλων σε διαφημίσεις</a></h2><h6 class="generic-h6">ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012</h6></div><br />
<div class="main-text" id="main_text4704959"> <div class="thumb"><a href="http://p-nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/667C6D9B3E43E7D5A94ECA31993E9E13.jpg" rel="lightbox" target="_blank" title=""><img alt="" src="http://p-nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/2C8257DA114DDDE91FFB695D551E1FCE.jpg" /></a></div><strong>Δια νόμου απαγόρευσε το Ισραήλ την εμφάνιση σε διαφημίσεις ή επιδείξεις μόδας των πολύ αδύνατων μοντέλων,σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η διάδοση αρνητικών προτύπων. </strong><br />
<br />
Στο εξής, για εργασία εντός Ισραήλ θα απαιτείται πρόσφατη ιατρική βεβαίωση (όχι παλαιότερη των τριών μηνών) για το πραγματικό βάρος των μοντέλων. Επιπλέον θα πρέπει να αναγράφεται σε ποιες διαφημίσεις έχει γίνει επεξεργασία, ώστε τα μοντέλα να φαίνονται πιο αδύνατα.<br />
<br />
Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), που προκύπτει από τη διαίρεση του βάρους σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους σε εκατοστά, πρέπει να είναι να είναι τουλάχιστον 18,5. Αυτό είναι το όριο κάτω από το οποίο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ένα άτομο υποσιτισμένο.<br />
<br />
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένα μοντέλο με ύψος 172 εκατοστά (1,72 μέτρα) δεν πρέπει να ζυγίζει λιγότερο από 55 κιλά (55/1,72^2 = 18,6).<br />
<br />
Επιπλέον θα πρέπει να αναγράφεται σε ποιες διαφημίσεις έχει γίνει επεξεργασία, ώστε τα μοντέλα να φαίνονται πιο αδύνατα.<br />
<br />
Υπολογίζεται ότι το 2% των κοριτσιών 14-18 ετών στο Ισραήλ πάσχουν από ανορεξία, ποσοστό που είναι ανάλογο με αυτό άλλων χωρών.<br />
<br />
Οι υποστηρικτές του νόμου σημειώνουν ότι θα βοηθήσει στην προώθηση θετικών προτύπων στις νεότερες ηλικίες, ωστόσο άλλοι επιμένουν ότι καλό θα ήταν να ελέγχεται η γενικότερη κατάσταση της υγείας του μοντέλου και όχι απλώς το βάρος του.<br />
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-80268373050694131052012-03-19T15:27:00.002-07:002012-03-19T15:27:50.208-07:00Κον Μπεντίτ: Ευρωπαϊκή πρόκληση η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας<a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63632413"><img border="0" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20110914/engine/assets_LARGE_t_420_3981306_type12219.jpg" /></a> <br />
<h2><br />
</h2><h1><a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63632413">Κον Μπεντίτ: Ευρωπαϊκή πρόκληση η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας</a></h1>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-43855987705159818092012-03-18T13:26:00.000-07:002012-03-18T13:26:20.438-07:00Νίκος Πουλαντζάς - Φασισμός και Δικτατορία ____Ολόκληρο το βιβλίο σε μορφή pdf___πηγη: <a href="http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/12/pdf.html"> http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/12/pdf.html</a><br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ujeNpMaqA6w" width="420"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-42070228267322079622012-03-17T15:04:00.000-07:002012-03-17T15:04:43.501-07:00Ωραίοι ΣΑΝ ανθρωποειδή η Περί Επανάστασης της ΒλακείαςΒασισμένο σ'ενα στίχο του Εγγονόπουλου<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/hIvmXTlgi6I" width="420"></iframe></div>ΠΡΟΣΕΧΩΣUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-29713337071213576462012-03-17T11:51:00.002-07:002012-03-17T11:51:55.845-07:00Greve Geral<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/pPvOnSFgU5g" width="560"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-47428368096296923062012-03-17T02:55:00.000-07:002012-03-17T02:55:53.800-07:00και τωρα πια ,που πεφτουμε ,μες τους Γκρεμους εντος μας ανασταινομαστε Νεκροι , εντος του Μελλοντος μας ...<div class="comment-block" id="c8753495838963312040"><div class="comment-header" id="bc_0_1M" kind="m"><cite class="user"><a href="http://www.blogger.com/profile/00682699755353292338" rel="nofollow">Νοσφεράτος</a></cite><span class="icon user"></span><span class="datetime secondary-text">Jan 18, 2012 03:58 PM</span></div><blockquote class="comment-content" id="bc_0_1MC" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">δεν ειναι τα αισθηματα , δεν ειναι η αγάπη </span><br />
<span style="font-size: small;">δεν ειναι Καν του φθονου μας το πιο κακο μας μάτι</span><br />
<span style="font-size: small;">δεν ειναι η αυταπάτη μας ,,που γιναμε Μοιραίοι</span><br />
<span style="font-size: small;">ειναι π'αντιστεκομαστε στον ποταμό που Ρέει</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Ειναι που βυθιστηκαμε βαθια στην έπαρση μας </span><br />
<span style="font-size: small;">και που περιφρονησαμε την μύχια φωνή μας </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/27TEHOjys0w?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><span style="font-size: small;">ειναι που δεν λυγισαμε και μειναμε καλάμια </span><br />
<span style="font-size: small;">και τωρα αντικριζουμε της Φτωχειας μας τη Λάμια </span><br />
<span style="font-size: small;">--------------------</span><br />
<span style="font-size: small;">και τωρα πια ,που πεφτουμε ,μες τους Γκρεμους εντος μας </span><br />
<span style="font-size: small;">ανασταινομαστε Νεκροι , εντος του Μελλοντος μας ...</span></blockquote><span class="comment-actions secondary-text" id="bc_0_1MN" kind="m"><span class="item-control blog-admin pid-1897355951"><a href="http://www.blogger.com/delete-comment.g?blogID=8405628837701012735&postID=8753495838963312040" target="_self"></a></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-19040000227064364412012-03-17T02:08:00.000-07:002012-03-17T02:08:27.202-07:00Για το ΕΝΕΚΕΝ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ<h3 class="post-title entry-title"><a href="http://enekenperiodiko.blogspot.com/2012/03/blog-post_17.html">Για το ΕΝΕΚΕΝ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ</a></h3><div class="post-header"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WTA0J06YCJ61s32RmFNrN3HmiMBcptUX5FVmNrlwNB654EeHS4g2m-JoRqRldWrbQrWp4fTEs-2XgRWEFNYRlbA8IXZ_fKgSZtRn0-T7_5HOUNvZk15TbEhcyoFPvkIeXmtlfxXLklY/s1600/Eneken+Cover+22+blog.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WTA0J06YCJ61s32RmFNrN3HmiMBcptUX5FVmNrlwNB654EeHS4g2m-JoRqRldWrbQrWp4fTEs-2XgRWEFNYRlbA8IXZ_fKgSZtRn0-T7_5HOUNvZk15TbEhcyoFPvkIeXmtlfxXLklY/s320/Eneken+Cover+22+blog.jpg" width="200" /></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"> </span><span class="caption" style="font-size: large;"> Το <span class="text_exposed_show">περιοδικό “Ένεκεν” είναι μια επιθεώρηση πολιτικής, τέχνης και πολιτισμού που μας έρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα περιοδικό από αυτά που κάτι έχουν να πουν σε μια Ελλάδα του σήμερα που εκτός από την οικονομική κρίση μαστίζεται, πρωτίστως και κυρίως, από κρίση αξιών, ηθικής, προταγμάτων. Είναι μια όαση που μαζί με μερικά άλλα περιοδικά και εκδοτικές περιπέτειες φιλοδοξούν να διατηρήσουν ζωντανή μια χαραμάδα φωτός, ένα δίαυλο επικοινωνίας και έκφρασης σε μια κοινωνία που σφυροκοπείται από κερδοσκοπία, άκρατη εμπορευματοποίηση των πάντων και απαξίωση αξιών και θεσμών.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Το “Ένεκεν” είναι ένα ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, εκδοτικό εγχείρημα. Τα κείμενα και όλα όσα δημοσιεύονται σε αυτό εκφράζουν την άποψη του συγγραφέα τους και μόνο. Εκδότης και διευθυντής του “Ένεκεν” είναι ο συγγραφέας, Γιώργος Γιαννόπουλος. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Στο περιοδικό σε ολόκληρη έως τώρα διαδρομή του έχουν φιλοξενηθεί δεκάδες άρθρα πολιτικών σχολιαστών, ακαδημαϊκών, καθηγητών, στοχαστών και φιλοσόφων. Σε κάθε τεύχος δημοσιεύονται λογοτεχνικά κείμενα, μικρά διηγήματα και ποιήματα. Ακόμα δημοσιεύονται κριτικές/παρουσιάσεις βιβλίων κάθε είδους αρκεί να μην προβάλουν ρατσισμό, σεξισμό, εθνικισμό και κάθε είδους μισαλλοδοξία. Περιττό να πούμε ότι από ιδεολογικής, θεωρητικής άποψης το περιοδικό σαφέστατα τάσσεται στη γενικότερη αριστερή σκέψη του σήμερα, χωρίς όμως δογματισμούς και αρτηριοσκληρωτικές ιδεοληψίες.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Στο παρόν τεύχος δημοσιεύεται αφιέρωμα στην Άρτα, άρθρο του εκδότη σχετικά με την κλοπή πίνακα του Πικάσο από την Εθνική Πινακοθήκη, κείμενα για τον εθνικισμό του σήμερα, την ευρωπαϊκή οικονομία, τις αλλεπάλληλες τραπεζικές και μη κρίσεις στον ελλαδικό χώρο από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους και δώθε, τον εργατικό έλεγχο στην Ελλάδα, τις ιστορικές διαδρομές της αριστεράς, για τη δοκιμασία της ύπαρξης και τον πολιτισμό του βάθους, πτυχές της φιλοσοφίας του Ζακ Λακάν, για τον Καζαντζάκη και τη σχέση του με την Κίνα και, φυσικά, τα καθιερωμένα λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα με τις βιβλιοκριτικές / παρουσιάσεις. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Σε ό,τι αφορά εμάς εδώ στη Μελβούρνη το παρόν τεύχος του “Ένεκεν” φιλοξενεί μελέτη της γλωσσολόγου, πανεπιστημιακού και ποιήτριας, Έρμας Βασιλείου, με τίτλο “Γλώσσα, ταυτότητα και τέχνη – Τα Τζ’ υπριώτικα τραούδκια του Δημήτρη Λιπέρτη” (σελίδες 167-183) όπου παρατίθενται σκέψεις και κρίσεις για την παραδοσιακή ποίηση του Κύπριου αυτού ποιητή, με το έργο του οποίου έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς αρκετοι δόκιμοι και φτασμένοι ερευνητές. Η συγγραφέας εξετάζει την ποίηση του Λιπέρτη κυρίως από την κοινωνιογλωσσολογική του διάσταση σε λογοτεχνικό πλαίσιο, παραθέτοντας και σχετική βιβλιογραφία.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Όποιος/α θέλει να προμηθεύεται το περιοδικό ας επικοινωνήσει στη διεύθυνση Βασ. Όλγας 55, Θεσσαλονίκη 546 41, emails eneken@hotmail.com και/<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ή giannopoulosgeorge64@gmail.com Το περιοδικό έχει παρουσία και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση <a href="http://enekenperiodiko.blogspot.com/" rel="nofollow nofollow" target="_blank">http://<wbr></wbr><span class="word_break"></span>enekenperiodiko.blogspot.com/</a> στο οποίο δημοσιεύονται μερικά από τα άρθρα της έντυπης έκδοσης.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> Ακόμα, από το περιοδικό έχει εκδοθεί και ένας αριθμός μικρών ποιητικών συλλογών και λογοτεχνικών κειμένων σε αυτόνομα βιβλία (για πληροφορίες ανατρέξετε στο blog του περιοδικού). </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="caption" style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"> *Δημοσιεύεται σήμερα Σάββατο, 17 Μάρτη 2012, στην ελληνική εφημερίδα της Μελβούρνης «Νέος Κόσμος».</span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-62085647165986471922012-03-14T14:46:00.000-07:002012-03-14T14:46:11.998-07:00Η φούσκα έσκασε/ Αναδημοσίευση από το RedNoteBook Της Άντας Ψαρρά/ΕΟΣ<h3 class="post-title entry-title"> <a href="http://nosferatos.blogspot.com/2012/03/rednotebook.html">Η φούσκα έσκασε/ Αναδημοσίευση από το RedNoteBook Της Άντας Ψαρρά/ΕΟΣ</a> </h3><div class="post-header"> </div><h2 class="date-header"> </h2><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=9212338506418516525&postID=7946510661239321299&from=pencil" name="1117558056364999914"></a> <br />
<h3 class="post-title entry-title"> <a href="http://enosy.blogspot.com/2012/03/blog-post_14.html">Η φούσκα έσκασε</a> </h3><div class="post-body entry-content"> <div style="color: #274e13; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αναδημοσίευση από το </span><a href="http://www.rednotebook.gr/details.php?id=5090" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>RedNoteBook</b></a></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="color: #274e13;">Της </span><b><span style="color: #274e13;">Άντας Ψαρρ</span>ά</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.rnbnet.gr/photos/bobolas-psixaris-tegopoulou_414x290.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 0em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="140" src="http://www.rnbnet.gr/photos/bobolas-psixaris-tegopoulou_414x290.jpg" width="200" /></a><span style="color: #990000;">Η</span><span style="color: #990000;"> κρίση στα ΜΜΕ δεν είναι αποκλειστικό παράγωγο της οικονομικής κρίσης και της υιοθέτησης του άθλιου και αντικοινωνικού μνημονίου. Το μνημόνιο, κομμένο και ραμμένο στις απαιτήσεις των πιο συντηρητικών πολιτικών της ΕΕ, των διεθνών οικονομικών κερδοσκοπικών οίκων και των τραπεζιτών βρήκε την τέλεια ανταπόκριση στις καρδιές των επιχειρηματιών της ελληνικής ενημέρωσης.</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-weight: bold;">Το σκάσιμο της φούσκας, οι αγοραπωλησίες μέσων και η μείωση μισθών</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Είτε με αντιμνημονιακό είτε με μνημονιακό χαρακτήρα, τα ΜΜΕ στην Ελλάδα ρημάζουν στην κυριολεξία τους εργαζόμενους σε αυτά. Η φούσκα των ΜΜΕ έσκασε δυστυχώς πάνω στα κεφάλια των εργαζομένων του Τύπου, ηλεκτρονικού και έντυπου. Οι κόκκινες γραμμές των λειτουργών του Τύπου τις τελευταίες δεκαετίες είχαν ξεπεραστεί μέσα από τις χλιδάτες αμοιβές, τις πολύ στενές σχέσεις με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες και την ανάδειξη των τηλεοπτικών κατά κύριο λόγο μέσων σε συν-κυβερνητικό παράγοντα της εκάστοτε κυβέρνησης ή και της μέλλουσας να κυβερνήσει αντιπολίτευσης. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=9212338506418516525&postID=7946510661239321299&from=pencil" name="more" style="font-family: Verdana,sans-serif;"></a></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Τρανή απόδειξη της αναβάθμισης της τέταρτης εξουσίας σε απόλυτο σχεδόν ρυθμιστικό παράγοντα αποτελεί το ενδιαφέρον μεγαλοεπιχειρηματιών για την εξαγορά μέσων. Εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβοι αντικατέστησαν βαθμιαία το σύνολο της παλιάς κάστας των παραδοσιακών εκδοτών, που αρκέστηκαν να επιδίδονται σε αγοραπωλησίες, πάντα με το αζημίωτο. Ταυτόχρονα, το νέο μοντέλο δημοσιογραφίας μεταξύ μεσημεριανάδικων, σκανδαλοθηρικών και lifestyle εκπομπών, αλλά και εντύπων, διέγραψε ακόμα περισσότερο τις όποιες κόκκινες γραμμές απέμεναν στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Καπάτσοι, μικροεκβιαστές δημοσιογράφοι του περίπου ανέβηκαν δέκα-δέκα τα σκαλιά μέχρι που βρέθηκαν στα καλύτερα σαλόνια. Το ίδιο συνέβη και με τους 5-6 σταρ των ειδήσεων των 8 που άρχισαν, σαν ένα είδος καρτέλ, να μονοπωλούν όχι μόνο την ενημέρωση, αλλά και συνολικά τη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος σε κάθε συγκυρία. Για παράδειγμα, λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση, όλα τα δελτία των 8 φιλοξενούσαν καθημερινά τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, καθιστώντας τον, πολύ πριν το κάνει αυτό το ΠΑΣΟΚ, τον πλέον έγκυρο και επίσημο συνομιλητή του δικομματικού συστήματος. Σταθερές αξίες του καρτέλ της ενημέρωσης ήταν ακόμα η καλλιέργεια φόβου απέναντι στους ξένους, το στήσιμο της αριστεράς στον τοίχο, η διόγκωση της εγκληματικότητας και τα μονοθεματικά δελτία περιγραφής σκανδάλων που αφορούσαν κυρίως πολιτικούς, σπανιότερα επιχειρηματίες και ακόμα σπανιότερα εκπροσώπους του Τύπου. Ο μόνος καυγάς που απασχόλησε αναγκαστικά τα δελτία και τα χώρισε στην κυριολεξία σε δύο κομμάτια ήταν ο καυγάς Αναστασιάδη-Τριανταφυλλόπουλου που έδωσε για πρώτη φορά στον κόσμο μια γερή δόση δυσωδίας για τον αγγελικό κόσμο των ΜΜΕ. Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα, στην κρίση.</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Οι υπερχρεωμένοι εκδότες που χρόνια τώρα κερδοσκοπούσαν σε βάρος του δημοσίου, που χρόνια τώρα ξέπλεναν τα χρέη τους προσαρμόζοντας την πολιτική γραμμή των μέσων που κατείχαν, βρέθηκαν ξαφνικά γυμνοί μέσα στην ανυποληψία τους. Οι μισθοί των προβεβλημένων δημοσιογράφων που ξεπερνούσαν τις πολλές χιλιάδες ευρώ ακόμα και στη δημόσια τηλεόραση, και που εξασφάλιζαν τη μετάδοση των επιθυμητών ειδήσεων στους εκάστοτε ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, περιορίστηκαν δραστικά, ενώ οι χαμηλοί μισθοί σχεδόν εξανεμίστηκαν. Εκατοντάδες άνθρωποι έμειναν άνεργοι, απλήρωτοι, και στην καλύτερη περίπτωση εκβιαστικά κουρεμένοι. Αυτή είναι η μία όψη της κρίσης του Τύπου, η πιο άγρια, που έπεσε σαν πέλεκυς στα κεφάλια όλων των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Είναι δε η κρίση αυτή τόσο μεγάλη, που εδώ και λίγους μήνες άρχισε να αγγίζει ακόμα και τους πιο πρόθυμους να χορεύουν στο ρυθμό των αφεντικών τους, τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Για το μέσο πολίτη είναι ακατανόητο έως και αστείο να παρακολουθεί τις άναρθρες κραυγές διαμαρτυρίας του Τράγκα, την αυστηρή κριτική και τις επιθέσεις του Γιάννη Πρετεντέρη και του διδύμου Κουρή στην πολιτική της Μέρκελ ή την όψιμη πολυφωνική διάθεση του αγαπημένου παιδιού της ΝΔ, του Νίκου Χατζηνικολάου. Ειδικά αυτός ο τελευταίος, αφού γκρεμίστηκε μαζί τε το συγκρότημα Κουρή από το ΑΛΤΕΡ, είχε την ευστροφία να αντιληφθεί τη σημερινή απήχηση της πολυφωνίας και έσπευσε να την εφαρμόσει στο σταθμό του, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να τρώει ο ΣΚΑΪ τη σκόνη του. Και περάστε κύριε Τσίπρα, και πάρε εκπομπή Λιάνα Κανέλη, και έλα εδώ Ελληνοφρένεια, και φωνές για το μνημόνιο και άγριες διαθέσεις απέναντι στους κυβερνώντες. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Είτε με σημαία το μνημόνιο είτε με σημαία τον αντιμνημονιακό αγώνα, σήμερα οι εκδότες-κατασκευαστές-εφοπλιστές-επιχειρηματίες κατέληξαν από κοινού στις μαζικές απολύσεις, στις μειώσεις μισθών, στη ματαίωση των συλλογικών συμβάσεων και στην προσφυγή στο περιβόητο άρθρο 99, ένα βήμα δηλαδή πριν από την πτώχευση.</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η φιλοδραχμική Αυριανή και το ΑΛΤΕΡ, η αντιμνημονιακή Ελευθεροτυπία, το μνημονιακό Συγκρότημα και το ΜΕGΑ, αλλά και ο απόλυτα μνημονιακός ΣΚΑΪ μαζί με τις επιχειρήσεις του Μπόμπολα, μείωσαν δραστικά τους μισθούς, απέλυσαν ή οδήγησαν σε αναγκαστική έξοδο δεκάδες εργαζόμενους και φυσικά δεν συναίνεσαν στην υπογραφή της συλλογικής σύμβασης. Επί χρόνια τώρα, ακόμα και όταν η κρίση ήταν στα σπάργανα, το ΔΣ του δυνατού συνδικάτου του Τύπου, δηλαδή της ΕΣΗΕΑ, κολλούσε στα συνδικαλιστικά τερτίπια που εμπόδιζαν τις κρίσιμες στιγμές την υπογραφή της σύμβασης. Επί χρόνια, οι κύριοι εκφραστές των πολιτικών επιλογών των ιδιοκτητών των ηλεκτρονικών κατά κύριο λόγο Μέσων αναβάθμισαν την τέταρτη εξουσία σε πρώτη και απόλυτα κυρίαρχη, πάνω όχι μόνο από τα κόμματα αλλά και από την ίδια τη Βουλή. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-weight: bold;">Μονοφωνία: η άλλη όψη της κρίσης</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Τα μονοθεματικά δελτία των 8, οι αυστηρές συστάσεις στους πολιτικούς, όταν τολμούσαν να εκφράζουν αντιρρήσεις στους κυρίαρχους τηλεπαρουσιαστές, το κόψιμο από το γυαλί όσων ξέφευγαν από τα πολιτικά τους γούστα και η σταθερή προσήλωση στην υποτιθέμενη τάξη και την ασφάλεια του καναπέ, οδήγησαν ολόκληρη την κοινωνία στο γνωστό σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι». </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Ποιοι από τους κεντρικούς συντελεστές της ενημέρωσης διαμαρτυρήθηκαν το 2002 για το διασυρμό ανθρώπων που συνελήφθησαν τότε σαν ύποπτοι συμμετοχής στον ΕΛΑ και στη 17 Νοέμβρη; Ποιοι διαμαρτυρήθηκαν, όταν ολόκληρος πολιτικός χώρος στοχοποιήθηκε για τις καταστροφές του Δεκέμβρη από τα οργισμένα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους; Ποιοι ασχολήθηκαν με το ποιόν εκδοτών και δημοσιογράφων που πρωτοστάτησαν σε απίστευτα οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα; Πώς είναι λοιπόν δυνατόν σήμερα αυτοί οι ίδιοι να διαμαρτύρονται για την πολιτική της κακιάς Ε.Ε., να λοιδορούν τους θεσμούς, τη Βουλή και τα πολιτικά κόμματα και να προτρέπουν σε μαζική ανυπακοή; Ποιοι ήταν αυτοί που προτού το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ καταστήσουν το ΛΑΟΣ επίσημο σύμμαχο, εμφάνιζαν τον αρχηγό του κάθε βράδυ στα δελτία τους; Ποιος μπορεί να πιστέψει τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ, για παράδειγμα, όταν μας λένε φέτος ότι δεν υπήρξε το Βατοπαίδι ή τους έγκυρους δημοσιογράφους του Mega, όταν αντί για τον Καρατζαφέρη, τώρα τα δίνουν όλα στον όψιμο νεοδημοκράτη Βορίδη; </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Αυτή είναι η δεύτερη όψη της κρίσης. Ίσως δε αυτή η όψη είναι ακόμα πιο τρομακτική κι από τις απολύσεις, μια και οι ίδιοι οι κύριοι συντελεστές της προπαγάνδας προσπαθούν τώρα να χειραγωγήσουν τις δίκαιες αντιδράσεις του κόσμου της φτώχειας σε άλλο ένα παιχνίδι εξουσίας με απρόβλεπτους παράγοντες και ακόμα πιο απρόβλεπτες συνέπειες. Ξαφνικά η τηλεόραση γέμισε με συμπαθητικούς που εξήραν τις διαδηλώσεις του Συντάγματος, οι κατά παραγγελία του κάθε μέσου δημοσκοπήσεις προετοιμάζουν τα διάδοχα σχήματα, οι αναλύσεις για τους μισθούς και τις συντάξεις άρχισαν να περιγράφονται συστηματικά, οι αντιευρωπαϊκές εκδηλώσεις και απόψεις των ΜΜΕ άρχισαν να αγκαλιάζουν ζεστά τους ταλαιπωρημένους έλληνες πολίτες, και τέλος όλοι μαζί σχεδόν ζητωκραυγάζουν μπροστά στις επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα, κρατώντας φυσικά στο απυρόβλητο τους εαυτούς τους και τα αφεντικά τους. Μόνη σταθερά παραμένει βέβαια το εμπόριο φόβου, με τη διόγκωση της εγκληματικότητας που οφείλεται πάντα στους ξένους, η αναγκαιότητα της πάταξης των κουκουλοφόρων και η ασυλία των «νταβατζήδων».</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-weight: bold;">Κιτρινισμός και δεξιός λαϊκισμός: από τα ΜΜΕ στα μπλογκ</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Ακόμα και η γοητευτική ελευθερία των blogs, που απέδειξε σε όλο τον κόσμο απίστευτες δυναμικές ενημέρωσης αλλά και συντονισμού δράσεων, χρησιμοποιείται από τους κυρίαρχους της ενημέρωσης με μανδύα ανωνυμίας για την ανακύκλωση ακόμα και ψευδών ειδήσεων, κυρίως σε ό,τι αφορά προσωπικές επιθέσεις σε αντιπάλους πολιτικούς και όχι μόνο. Τη διαχείριση των πόρταλ αναλαμβάνουν ως επί το πλείστον ανυπόληπτα πρόσωπα και δημοσιογράφοι της κλειδαρότρυπας και της προσφιλούς μεθόδου του εκβιασμού. Τα πλέον «δημοφιλή» επαγγελματικά ελληνικά πόρταλ ανήκουν σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες που αλληλοσπαράζονται για την εξυπηρέτηση των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων τους. Η παλιά καλή κίτρινη δημοσιογραφία, αφού ολοκλήρωσε την καταστροφική της πορεία στην τηλεόραση, τώρα μεσουρανεί στα blogs. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά συγκεκριμένου τέτοιου μπλογκ στην ιστορία του απολυμένου εργάτη στην Κομοτηνή, που κατέληγε ως εξής: «<span style="font-style: italic;">Υπάρχουν εργοδότες που απολύουν με πόνο ψυχής έναν υπάλληλό τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι αδίστακτοι, συνήθως καλά φρουρούμενοι</span>». Σε ποιον κλείνουν άραγε το μάτι αυτές οι αντικειμενικές και έγκυρες φιλοσοφημένες παρατηρήσεις;</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Δυστυχώς η κύρια συνεκτική ουσία και του νέου μανδύα της ενημέρωσης επί μνημονίου είναι ο άκρατος λαϊκισμός. Η πατριωτική διάσταση της εκμετάλλευσης των επιπτώσεων της κρίσης, και κυρίως των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου, υποβαθμίζει συστηματικά τη σημασία της πολιτικής, των κομμάτων και των θεσμών, με αποτέλεσμα να θεωρούνται όλα αυτά συνυπεύθυνα για την κρίση και, επομένως, άχρηστα εργαλεία στην σημερινή πραγματικότητα. Αυτό όμως είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Αν κρίνουμε δε το γεγονός ότι τα ίδια πρόσωπα που κυριαρχούσαν πριν την κρίση στα φιλόξενα δελτία κυριαρχούν ακόμα και σήμερα με όποιο κομματικό μανδύα κι αν παρουσιάζονται, τότε είναι προφανές ότι το πράγμα πάει αλλού. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Οι πολιτικοί αρχηγοί που βαφτίζονται κωλοτούμπες, δωσίλογοι και προδότες, οι άλλοι που βαφτίζονται αναξιόπιστοι και οι αποτυχημένοι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στους πάσης φύσεως σωτήρες που είναι βέβαιο ότι με αυταρχικές μεθόδους θα επιβάλουν και πάλι το δίκαιο των «νταβατζήδων». Η διαπόμπευση όλων των πολιτικών και η ομερτά απέναντι στην αντίστοιχη διαπόμπευση των μέχρι χθες φερέφωνών τους οφείλουν να μας γεννούν υποψίες για τα κίνητρα και τις προθέσεις των αγανακτισμένων τηλεπαρουσιαστών. Η οικονομική κρίση έχει σκληρές επιπτώσεις στην εξαρτημένη δημοσιογραφία. Αν κάποτε ένας βασικός συντελεστής ενός δελτίου «πουλούσε» σε βαθμό που να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, σήμερα ακόμα κι ένας ανώνυμος μπλόγκερ μπορεί να σπιλώσει οποιονδήποτε στέκεται εμπόδιο στην «επιχειρηματική» του καριέρα. Αν τώρα αυτό συνδυαστεί και με τις εν πολλοίς δικαιολογημένες επιθέσεις σε πρόσωπα που παίρνουν τις αποφάσεις για κάθε αντιλαϊκό μέτρο, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που μπορεί κυριολεκτικά να θάψει ακόμα και τους πιο δημοκρατικούς θεσμούς. Ένα λάθος, για παράδειγμα, μιας ανεξάρτητης αρχής οδηγεί αυτομάτως σήμερα στην πλήρη απαξίωση και γελοιοποίηση συλλήβδην των αρχών, και μάλιστα από ανθρώπους που ποτέ δεν αναγνώρισαν την αναγκαιότητά τους. Απασχόλησε τους πάντες και κυρίως τον Νίκο Χατζηνικολάου το πρόστιμο που -ίσως κακώς- επιβλήθηκε στον Τράγκα για τον χαρακτηρισμό ξεκωλιάρα για την κα Μέρκελ. Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε για το ρατσιστικό αυτό σχόλιο που προσβάλλει κάθε γυναίκα. Θεωρήθηκε αυτονόητο ότι οι κόκκινες γραμμές της δημοσιογραφίας έχουν τόσο ξεχειλώσει, που ανέχονται ακόμα και υποκείμενα που χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις. Το πρόβλημα όλων όσοι διαμαρτυρήθηκαν ήταν η επιβολή του προστίμου και η απαξίωση της ανεξάρτητης αρχής που τόλμησε να βάλει στο στόχαστρο τον έλληνα δημοσιογράφο. Η καταδίκη της Ελλάδας για τις φυλακές, τα κρατητήρια και την παραβίαση δικαιωμάτων από τέτοιες ανεξάρτητες ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές δεν συγκίνησαν ποτέ αυτούς που τώρα ζητάνε την κατάργησή τους λόγω αναποτελεσματικότητας.</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-weight: bold;">Η ελευθερία του Τύπου δέσμια της αγοράς</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η κρίση έχει οδηγήσει σε τέτοιο μαρασμό την ελευθερία του Τύπου, που ακόμα και οι ειδησεογραφικές εκπομπές του ραδιοφώνου εξαρτώνται απολύτως από το εάν θα βρεθεί επιχείρηση που θα θέλει να σπονσοράρει κάθε συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Μάλιστα πρέπει και με δικά του λόγια ο παραγωγός δημοσιογράφος να λέει πόσο καλό είναι το τάδε προϊόν και πόσο αποτελεσματική είναι η χρήση του. Εξυπακούεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί κάτι εναντίον του σπόνσορα που χρηματοδοτεί την κάθε εκπομπή, διότι αυτομάτως ο άλλος θα χάσει τη δουλειά του. Για να προσληφθεί δημοσιογράφος σε κάποιο κεντρικό σταθμό σήμερα θα πρέπει να φέρει μαζί του και το προϊόν που θα διαφημίζει. Ακόμα και οι διευθυντές των σταθμών έχουν αντίστοιχες διαφημιστικές υποχρεώσεις και με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον να αυτολογοκριθούν για χάρη του εμπορικού μέλλοντος του σταθμού ή της εφημερίδας τους. Αυτό φυσικά γινόταν και πριν την κρίση, αλλά τώρα που οι θέσεις λιγόστεψαν, τα κεφάλαια περιορίστηκαν και η διαφημιστική πίτα μίκρυνε δεν κρατιούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Από το απλό διαχρονικό παράδειγμα της εμφάνισης της πρέσβειρας καλής θέλησης κας Μαριάννας Βαρδινογιάννη καθημερινά σε όλα τα δελτία των καναλιών που μέρος των μετοχών τους διαθέτει ο όμιλος Βαρδινογιάννη φτάσαμε σήμερα, την εποχή της κρίσης, στον άγριο καυγά Αλαφούζου – Κουρή που έβγαλε απίστευτες ειδήσεις για λαθραία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, παράνομες αγοραπωλησίες κλπ. Ειδήσεις που δεν θα ακούγαμε ποτέ, αν δεν σφαζόντουσταν αυτοί μεταξύ τους. Ας σκεφτούμε λοιπόν εδώ τι αποσιωπείται χρόνια τώρα από ενδεχόμενες ειδήσεις που αφορούν στην επιχειρηματική δραστηριότητα του κάθε ιδιοκτήτη ΜΜΕ. Μη ξεχνάμε δε ότι αυτοί οι ίδιοι που κατέχουν σήμερα τα μεγάλα ΜΜΕ κατέχουν και τους στρατούς των μεγάλων ΠΑΕ. Τα ίδια κυκλώματα που κανονίζουν τα πρωταθλήματα κανονίζουν και την ελληνική κοινή γνώμη, ενώ αυγατίζουν τα καράβια και τα υπερκέρδη τους ακόμα και μέσα στην κρίση.</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Δυστυχώς σήμερα η κατεστημένη τέταρτη εξουσία συρρικνωμένη σφάζεται στα πόδια του κάθε εφοπλιστή, ενώ στην προσπάθειά της για εξιλέωση στα μάτια του κόσμου δεν διστάζει να ποδοπατήσει συλλήβδην όλους τους πολιτικούς, ακόμα κι εκείνους που μέχρι πρότινος αποθέωνε. Τέλος, η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στις άδειες των καναλιών που υπήρχε, υπάρχει και σίγουρα θα συνεχίσει να υπάρχει αλυσοδένει αμφίδρομα την πρώτη με την τέταρτη εξουσία με σαφές προβάδισμα της τέταρτης στην περίοδο του μνημονίου. Όταν λέμε τέταρτη εξουσία εννοούμε σήμερα τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και όχι την ελεύθερη δημοσιογραφία. Στο χάος αυτό φυσικά υπάρχουν ραδιόφωνα, περιοδικά κι εφημερίδες, αλλά και αξιόλογα blogs, που επιμένουν στις ανεξάρτητες φωνές τους, όσο κι αν μέχρι στιγμής έχουν μικρές εμβέλειες και επισκεψιμότητες. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Στην εποχή που τα κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις πολλαπλασιάζονται σαν τις μύγες ενώ οι πολίτες ζητούν να σπάσει η διαχρονική δικομματική επιλογή με προγράμματα και κυβερνήσεις συνεργασίας, στην εποχή που έχει νόημα πραγματικό η ανταλλαγή απόψεων και το διαζύγιο με το απόλυτο, τα ΜΜΕ συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια. Αυτό όμως δεν προέκυψε από επιλογές των αναγνωστών-ακροατών-τηλεθεατών αλλά από την φούσκα που έσκασε, την οικονομική κρίση και την επαγγελματική συρρίκνωση. Ευλογημένα από τους πολίτες θα είναι λοιπόν σήμερα και κυρίως αύριο τα ΜΜΕ με τν μέγιστη πολυφωνία, με την επώνυμη καταγραφή και ανάλυση κάθε αδέσμευτης γνώμης και με την ποιότητα στην αναζήτηση της είδησης και στην απόδοση κάθε πτυχής της πραγματικότητας. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποδοθούν και με τη λέξη ανεξαρτησία στην ενημέρωση.</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-weight: bold;">Η κρίση στην Ελευθεροτυπία</span></span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Εδώ λοιπόν έρχομαι τώρα και στο κομμάτι εκείνο της κρίσης που με αφορά κι εμένα άμεσα, δηλαδή στην Ελευθεροτυπία. Δεν είναι δυνατόν ένα μέσο να βρίσκεται, υποτίθεται, στα κάγκελα της οργής για το μνημόνιο και την ίδια ώρα οι ιδιοκτήτες του να προσφεύγουν σε κάθε μνημονιακό μέτρο που τους παρέχουν οι πρόσφατοι νόμοι για να καταργήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό που διαπέρασε τον κάθε έλληνα πολίτη σε αυτή την κρίση είναι η αίσθηση ότι δεν μπορεί να ακούει και πολύ περισσότερο να εμπιστεύεται όποιον πλούτιζε σε βάρος του, επιφυλάσσοντάς του ένα τρομακτικό μέλλον. Δεν μπορεί οι εφοπλιστές και οι επιχειρηματίες που κατέχουν τα κύρια ΜΜΕ, και ενώ βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης φοροαπαλλαγής, φοροδιαφυγής και διακίνησης κεφαλαίων κατά το δοκούν, να κατευθύνουν μέσω των υπαλλήλων τους δημοσιογράφων ολόκληρη την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα, πάντα ανάλογα με τα συμφέροντά τους. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η διοίκηση και η διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας το τελευταίο διάστημα, και ενώ είχε ξεσπάσει η κρίση, περιόρισε ετσιθελικά την πολύτιμη πολυφωνία που επέτρεπε στους συντάκτες της, έκλεισαν το μάτι σε όψιμους σωτήρες της Ελλάδας, προσπάθησαν να φτάσουν με προσφορές και λανθασμένες εμπορικές κινήσεις άλλες εφημερίδες που είχαν πολύ μεγαλύτερα πόστα στην εξουσία, ενώ οχυρώθηκαν πίσω από τον αντιμνημονιακό τους μανδύα καταγγέλλοντας πολιτικές σκοπιμότητες στην αδυναμία τους να δανειστούν. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η εφημερίδα αυτή, σαν μια μικρογραφία της Ελλάδας ζητούσε δανεικά, άφηνε απλήρωτους τους εργαζόμενους, έβγαζε πατριωτικά κηρύγματα στο εσωτερικό της για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε όλοι απλήρωτοι, κατέρρευσε οικονομικά από τις τεράστιες σπατάλες των προηγούμενων χρόνων και τώρα προσέφυγε στο μνημονιακό άρθρο 99 για να κουρέψει τις οφειλές στους εργαζόμενους. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η απεργία συνεχίζεται πάνω από δύο μήνες και κανένας από μας δεν ξέρει τι θα γίνει, ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν, ποιοι και αν θα εξαγοράσουν τα χρέη και με ποιο τίμημα και, τέλος, πώς θα μπορέσει η ενημέρωση να αποκτήσει ξανά το ρόλο της πέρα από το να μας λέει διασταυρωμένα την ώρα όπως κάνει ο διευθυντής ειδήσεων του ΣΚΑΪ στο σποτάκι της τηλεόρασης. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;">Η πετυχημένη προσπάθεια της έκδοσης των απεργιακών φύλλων από το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων με την απίστευτη ανταπόκριση του αναγνωστικού μας, και όχι μόνο, κοινού, αλλά και πολλών ευρωπαϊκών εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων που έσπευσαν να αγκαλιάσουν αυτή την προσπάθεια, ίσως μας κάνει όλους λίγο πιο αισιόδοξους για το ότι υπάρχει διέξοδος σε όλα. Αρκεί να βασιστούμε σε αλληλέγγυες δράσεις, έντιμες πρωτοβουλίες και ένα μίνιμουμ κοινού προγράμματος, επιδιώξεων και στόχων. </span></div><div style="color: #351c75; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="color: #660000; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="font-size: x-small;"><span style="font-style: italic;">Το κείμενο στηρίζεται στην παρέμβαση της Άντας Ψαρρά στην εκδήλωση «Τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του Μνημονίου</span><span style="font-style: italic;">»</span><span style="font-style: italic;">, που οργάνωσαν η Αυγή και το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς την Τρίτη 6 Μαρτίου 2012, στο δημαρχείο της Νέας Σμύρνης.</span></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-12610127263462609782012-03-05T13:09:00.002-08:002012-03-14T14:47:21.624-07:00<h3 class="post-title entry-title"><span style="font-size: large;"><b><b><a href="http://periodikoeneken.blogspot.com/2009/06/blog-post_18.html">Τηλεοπτική Δημοκρατία ... Του Νίκου Δεμερτζή</a></b></b></span></h3><h3 class="post-title entry-title" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: large;"><a href="http://periodikoeneken.blogspot.com/2009/06/blog-post_18.html">Τηλεοπτική Δημοκρατία ... Του Νίκου Δεμερτζή</a></span> </h3><div class="post-body entry-content" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: large;"> Αποσπασμα αρθρου του Νίκου Δεμερτζή που δημοσιευτηκε στο ΕΝΕΚΕΝ ( τευχος 12)</span><br />
<div align="justify"><span style="font-size: large;"><br />
<br />
Η </span><span style="font-size: large;">ολοένα και μεγαλύτερη παρέμβαση της τηλεόρασης ως μέσου και ως θεσμού στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στον έλεγχο της ασκούμενης πολιτικής και την αντιπροσώπευση συλλογικών συμφερόντων, συνεπάγεται μια προϊούσα «μεσοποίηση» του Πολιτικού. </span></div><div align="justify"><span style="font-size: large;">Τουτέστιν, το Πολιτικό θεσμίζεται, μεταξύ άλλων, από, εντός και επί του μέσου: τηλεόραση. Η έκταση και το βάθος το φαινομένου αυτού ποικίλει από κοινωνία σε κοινωνία και εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε πολιτικής και δημοσιογραφικής κουλτούρας. Η δεσπόζουσα όμως τάση που παρατηρείται στις περισσότερες δυτικές (και όχι μόνο) χώρες είναι η αναδιάταξη των ορίων και του περιεχομένου της σχέσης Ιδιωτικού και Δημόσιου. Ενώ στο πλαίσιο της νεωτερικής αντίληψης του Πολιτικού το «δημόσιο» αφορούσε το κοινό συλλογικό κτήμα όλων το στο οποίο επιτρέπεται η πρόσβαση, η οποία διέπεται από κανονιστικές και ηθικές ρυθμίσεις (δημοσιότητα, έλεγχος, υπευθυνότητα), στο πλαίσιο της μετανεωτερικής κοινωνίας του ενημερω-διακεδαστικού θεάματος είναι το «ιδιωτικό» και το επιμέρους εκείνο που προβάλλεται και δημοσιοποιείται. Η αναδιάταξη έγκειται στο ότι η τήρηση του δικαιώματος της ιδιωτικότητας και του ατομικού απόρρητου υποχωρεί υπέρ μιας πανταχόθεν διεκδικούμενης «διαφάνειας», της αξίωσης του κοινού «να ξέρει την αλήθεια». Άνευ όρων και ορίων, το ιδιωτικό απόρρητο εκτίθεται στη δημοσιότητα, νοούμενης ως απλή ορατότητα. Έτσι, το «δημόσιο» εκκενώνεται από το κοινωνικό και δεσμευτικό του περιεχόμενο, υποκαθίσταται από και μεταστοιχειώνεται σε ένα ασυνάρτητο μωσαϊκό ατομικών υποπεριπτώσεων. Μετατρέπεται σε αθροιστική προέκταση του ιδιωτικού και υπακούει στην ανάγκη της απλής περιέργειας. Κατά συνέπεια, η μεν ιδιότητα του πολίτη φαίνεται να πραγματώνεται από την εθελούσια κατάλυση της ιδιωτικής του ζωής (βλ. π.χ. τα reality shows), η δε δραστηριότητα των πολιτικών καθορίζεται και περιστέλλεται από την έκθεσή τους στο τηλεοπτικό μέσο.</span><span style="color: black; font-size: 130%;"><span style="font-size: large;">Με την προϊούσα απαξίωση της ιδιωτικότητας και του προσωπικού απόρρητου, επιβάλλεται ένας ιδιότυπος ολοκληρωτισμός: το ιδιωτικό εισβάλλει και καταλαμβάνει το δημόσιο χώρο. Ενώ στην κλασσική νεωτερικότητα ο τρόπος πολιτικής κυριαρχίας στηριζόταν στο Πανοπτικό (με την έννοια της επιτηρητικής εισβολής του δημόσιου στον ιδιωτικό χώρο), στην ύστερη νεωτερικότητα το Συνοπτικό (Synopticon) αλλάζει τον τρόπο πολιτικής κυριαρχίας: είναι το ιδιωτικό (με την έννοια του ατομικού) που εισβάλλει στο δημόσιο χώρο. Όπως παραστατικά το έχει περιγράψει ο Postman, στην εποχή της κοινωνίας του θεάματος, ο «Μεγάλος Αδελφός» του Orwell αντικαθίσταται από το «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του Huxley....'</span>'</span></div></div><div class="linkwithin_text" id="linkwithin_text_0" style="border: 0pt none; font-family: Verdana,sans-serif; margin: 0pt; padding: 20px 0pt 5px; text-align: left;"><br />
</div><h3 class="post-title entry-title" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: large;"> </span></h3>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5611580906484158673.post-90701056574847707952012-03-05T13:09:00.001-08:002012-03-05T13:09:47.620-08:00ο Υμνος του Εθνολαικισταριάτου<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/rTSgygXwOj0?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/rTSgygXwOj0?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object>Unknownnoreply@blogger.com2