Ως« ο τελευταίος κρίκος της μακραίωνης καπιταλιστικό ΄δημοκρατικό –ατομικιστικής περιπέτειας »:που με την επιλογή και τη συνεχή αλλαγή μας εκπαιδεύει στην ελευθερία θεωρήθηκε η Μόδα η κατά Μπενγιαμιν «αιώνια επανάληψη του καινούργιου» Όμως σ έναν κόσμο με τη μόδα ως αρχή , έχουμε περισσότερα κίνητρα αλλά και περισσότερη βαρεμάρα, μεγαλύτερη χειραφέτηση αλλά και αντίστοιχα μεγαλύτερη σκλαβιά, μεγαλύτερη εξατομίκευση αλλά και αποπροσωποποίηση...Στις μελαγχολικές Δημοκρατίες μας ο Δήμος διατήρησε την δυνατότητα επιλογής . Έχασε την δύναμη και την ικανότητα της απόφασης Διακρίνουμε μια μάρκα ρούχων από μια άλλη, ένα τύπο ουίσκι από κάποιον άλλο, μια σεξουαλική στάση από μια άλλη. Ψάχνουμε απελπισμένα για διαφορές. Αυτό που μετρά ειναι η διάκριση, όχι το περιεχόμενο, καθώς η ύπαρξη τέτοιων διαφορών μας κάνει να ελπίζουμε ότι υπάρχουν ακόμη στον κόσμο ιδιότητες

^{Ως« ο τελευταίος κρίκος της μακραίωνης καπιταλιστικό ΄δημοκρατικό –ατομικιστικής περιπέτειας »:που με την επιλογή και τη συνεχή αλλαγή μας εκπαιδεύει στην ελευθερία θεωρήθηκε η Μόδα η κατά Μπενγιαμιν «αιώνια επανάληψη του καινούργιου»  Όμως σ έναν κόσμο με τη μόδα ως αρχή , έχουμε περισσότερα κίνητρα αλλά και περισσότερη βαρεμάρα, μεγαλύτερη χειραφέτηση αλλά και αντίστοιχα μεγαλύτερη σκλαβιά, μεγαλύτερη εξατομίκευση αλλά και αποπροσωποποίηση...Στις μελαγχολικές Δημοκρατίες μας ο Δήμος διατήρησε την δυνατότητα επιλογής . Έχασε την δύναμη και την ικανότητα της απόφασης Διακρίνουμε μια μάρκα ρούχων από μια άλλη, ένα τύπο ουίσκι από κάποιον άλλο, μια σεξουαλική στάση από μια άλλη. Ψάχνουμε απελπισμένα για διαφορές. Αυτό που μετρά ειναι η διάκριση, όχι το περιεχόμενο, καθώς η ύπαρξη τέτοιων διαφορών μας κάνει να ελπίζουμε ότι υπάρχουν ακόμη  στον κόσμο ιδιότητες}

ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ

---

«