Όταν συναντηθούμε ξανά

Όταν συναντηθούμε ξανά

Το ξέρω θα μου γυρίσεις την πλατη
Ε το ίδιο κι εγώ.
Θα πεις μέσα σου:’’ Δεν θέλω να ξέρεις πόσο με πόνεσες


Πόσο έκλαψα εκείνα τα Βράδια


Το πόσο περίμενα ένα σου τηλεφώνημα – ένα μεηλ ίσως, μια απόκριση


Περίμενα Τόσο και το δάκρυ στέγνωσε


Αναποδογύρισε μέσα μου κι έγινε ένα απόστημα στο εσωτερικό του ματιού .


Και τώρα τα βλέφαρα μου δεν ανοιγοκλείνουνε πια .Κατάματα κοιτώ την ολοδική μου μοίρα: Είμαστε μονοι


-,ακίνητοι σαν σταματημένα ρολόγια


Ατέλειωτα παλίμψηστα βαθιά μες τον ίδιο τον Βυθό μας


Κι όταν σε ξαναδώ-κάπου- το ξέρω πως δεν μπορώ να μιλήσω για όλα αυτά –ισως βγάλω μια κραυγή ανεστραμμένη, που θ ακουστεί μόνο Μέσα


αντίλαλος ενός Ήχου που δεν βγήκε ,πυκνού σαν πέτρα


Στον


Λαιμό


Σαν κόμπος


Σαν ….’’
Το ξέρω όταν με ξαναδείς θα μου γυρίσεις την πλάτη
Ε ! Το ίδιο κι εγώ .