Η Ιπποποταμίνα

H ιπποποταμίνα

Ήτανε μια φορά μια ιπποποταμίνα
Σε λίμνη Αφρικανική κι ήτανε πολύ Φίνα
Στη Λίμνη εκατουραγε στη Λίμνη ελουζόταν
Κι ήταν πολλοί ιπποπόταμοι που την ερωτευόταν


Στην λίμνη εκχυλίζονταν ο ποταμός ο Νείλος
Κι έμοιαζε ο βιότοπος, του Παραδείσου ,Χείλος
Είχε πολλούς ερωδιούς κι είχε και κορμοράνους
Και τρομερά νερόφιδα , είχε και πελεκάνους

Η λίμνη είχε κροκόδειλους και είχε και πιράνχας
Και- ταραντούλες λέγονταν – τεράστιας αράχνας
Και έρχονταν και κυνηγοί τους έφερνε ένα πλοίο
Μά η ιπποταμίνα μας τους έγραφε στο αιδοίο


Ήταν πολύ περήφανη. η ιπποποταμινα
Και ντελικάτη , κι όλα, πάνω της ήταν φίνα,
Είχε γυαλιστερή υφή και ήτανε σικάτη
Με ύφος και πολύ μπλαζέ και ήταν και μουράτη

Κι ήρθαν να την βατέψουνε ιπποποτάμοι δυο
Μα η ιπποποταμίνα μας ,τους έγραψε .στο αιδοίο


Ώσπου κι αυτή την πάτησε με ιπποποταμάκο
κι ερωτευτήκαν τρυφερά , σε παραποταμάκο

και μπανιστήρι κάνανε, κάτι άξεστοι πιθήκοι
Κι ενας γερο κροκόδειλος πουταν πολύ καθίκι

και τους εκοροιδευανε, κάνοντας χορωδία

μα οι δυο μας ιπποπόταμοι, τους έγραφαν στα αιδοία